Η καλοκαιρινή Αθήνα μέσα από τον κινηματογραφικό φακό

Αγγελική Στελλάκη

Η θερινή ραστώνη μαγεύει τους κινηματογραφιστές. Η Αθήνα γίνεται στη διάρκεια του καλοκαιριού μία πόλη διαφορετική μέσα από τον κινηματογραφικό φακό.

Οι θερμοκρασίες υψηλές, ο κόσμος ελάχιστος, η πρωτεύουσα ένα no man’s land. Οι συνθήκες αυτές αποτελούν πηγή έμπνευσης για τους κινηματογραφιστές που φαντάζονται την Αθήνα ο καθένας με τον τρόπο του: άλλος σκληρή, άλλος ρομαντική, άλλος χωρίς καμία αυταπάτη.

Ήσυχες Μέρες του Αυγούστου (1991)

Μία γυναικεία φιγούρα σ’ ένα φωτισμένο παράθυρο, δυο ματιές στο άδειο βαγόνι του ηλεκτρικού, μια άγνωστη αντρική φωνή απ΄ το τηλέφωνο, ξεκινούν μια ανθρώπινη σχέση. Τρεις ιστορίες ζωής στην αυγουστιάτικη Αθήνα που τις συνδέει η μοναξιά, η ανάγκη για επαφή και η πανσέληνος… Η ταινία του Παντελή Βούλγαρη με τη μουσική του Μάνου Χατζιδάκι…

Tungsten (2011)

Στην Αθήνα της κρίσης δύο έφηβοι, ένας ελεγκτής εισιτηρίων, ένας μετανιωμένος άνδρας ψάχνουν να διορθώσουν τα λάθη τους και έρχονται σε σύγκρουση με τους εαυτούς τους και τους γύρω τους, την ώρα που η Αθήνα «υποφέρει» από γενικό μπλακ-άουτ. Μία πιο σκληρή και ρεαλιστική παρουσίαση της πρωτεύουσας σε μία ταινία με μεγάλα κοντράστ που χρησιμοποιεί ως συμβολισμό τον ρεαλισμό.

Φτηνά Τσιγάρα (2000)

Ο Ρένος Χαραλαμπίδης σκηνοθετεί μία από τις πιο ρομαντικές ταινίες του ελληνικού σινεμά, μία ταινία-αναφορά της γενιάς των 30κάτι στη σύγχρονη Ελλάδα. Ένα βράδυ του Αυγούστου, ένας νεαρός άνδρας περιμένει κάτι να γίνει. Μία κοπέλα τσακώνεται με τον φίλο της μέσω καρτοτηλεφώνου. Ένας παλιός φίλος βρίσκεται στα πρόθυρα συναισθηματικής κατάρρευσης. Οι ήρωες των Φτηνών Τσιγάρων, βγαλμένοι θαρρείς από άλλη εποχή, στοιχειώνουν με τις εικόνες τους τα σελιλόιντ όνειρα του ηθοποιού – σκηνοθέτη.

Τσίου (2005)

Δεκαπενταύγουστος, άδεια Αθήνα. Όχι τελείως άδεια. Ο «Τσίου» ψάχνει να βρει την δόση του. Η ταινία του Μάκη Παπαδημητράτου προκάλεσε έκπληξη στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και έχει φτάσει να θεωρείται το εγχώριο… Trainspotting. Και το κυριότερο; Είναι κωμωδία. Ή καλύτερα κοινωνική ταινία με χιούμορ. Το Τσίου υπήρξε ιντερνετικό φαινόμενο, καθώς οι περισσότεροι την είδαν μέσω… YouTube όπου ανέβηκε ολόκληρη.

Wasted Youth (2011)

Καλοκαίρι, καύσωνας, μία παρέα παιδιών που γυρνούν την Αθήνα με τα σκέιτμπορντ και τα ακουστικά στα αυτιά, ένας δημόσιος υπάλληλος που ζει την καταθλιπτική καθημερινότητα του, κοιτώντας τον ακάλυπτο του σπιτιού του. Η ταινία των Αργύρη Παπαδημητρόπουλου, Γιαν Φόγκελ κάνει αναφορά στον φόνο του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και αποτελεί ένα «ταξίδι» στην καλοκαιρινή Αθήνα. Στα άδεια βενζινάδικα, στο Μοναστηράκι, στο Γκάζι, στις ταράτσες της πόλης.

Σπιρτόκουτο (2002)

Σύμφωνα με πολλούς, η καλύτερη ταινία του Γιάννη Οικονομίδη είναι το Σπιρτόκουτο, όπου τα μέλη μιας οικογένειας τρώνε τις σάρκες τους. Ο πάτερ φαμίλιας μοιάζει συνεχώς οργισμένος σε μία Αθήνα που βράζει από τον καύσωνα. Και όπως στο Κάνε το Σωστό του Σπάικ Λι, η ζέστη επηρεάζει την ανθρώπινη συμπεριφορά, έτσι και στην ταινία του Οικονομίδη, οι υψηλές θερμοκρασίες οδηγούν σε εύφλεκτες καταστάσεις.

Δεκαπενταύγουστος (2001)

Ο Κωνσταντίνος Γιάνναρης έχει δηλώσει άθεος. Παρ’ όλα αυτά, με τον Δεκαπενταύγουστο παραδίδει μία από τις πλέον… θρησκευτικές του ταινίες, μία ταινία για τη μητέρα, τα θαύματα, μία ταινία που τμήμα της εκτυλίσσεται σε μία άδεια Αθήνα, όταν οι ένοικοι μιας πολυκατοικίας εγκαταλείπουν την Αθήνα για να πραγματοποιήσουν το δικό τους ταξίδι. Συνδετικός κρίκος ένας νεαρός διαρρήκτης που εισβάλει στα διαμερίσματά τους και στις ζωές τους.

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ