Ο Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο επανέρχεται με τον γοτθικά ρομαντικό «Πορφυρό Λόφο»

Μαρία Πετροπούλου

Ίσως η καλύτερη ταινία του Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο, μετά τον Λαβύρινθο του Πάνα, ο Πορφυρός Λόφος, ακολουθεί πιστά τα γνώριμα μονοπάτια του σκηνοθέτη και διακρίνεται για την μαεστρική σύνθεση τρόμου, ρομαντισμού και επιβλητικού χώρου. «Οι κόκκινες αποχρώσεις του αίματος συνυπάρχουν με τα εντυπωσιακά κοστούμια και τα ‘σπασμένα’ από τις πληγές σώματα αποκαλύπτουν κρυμμένες αλήθειες», αναφέρει η βρετανική Guardian.

Το θρίλερ του Μεξικανού σκηνοθέτη, διαδραματίζεται στην Αγγλία του 19ου αιώνα, όπου μια νεαρή συγγραφέας, η Έντιθ, γοητεύεται από έναν μυστηριώδη άγνωστο. Στην προσπάθειά της να ξεφύγει από το παρελθόν της, βρίσκει καταφύγιο στον πύργο του. Ωστόσο, εκεί θα έρθει αντιμέτωπη με φαντάσματα που κρύβουν ανείπωτες αλήθειες και θα «γνωρίσει» τον σκοτεινό τους κόσμο.

Η ταινία έχει στοιχεία που παραπέμπουν στη Λάμψη, το κορυφαίο έργο του Στίβεν Κινγκ, με υπαινιγμούς από το Μωρό της Ρόζμαρι, σύμφωνα με την Guardian. Είναι μια από τις πιο άρτια δομημένες παραγωγές, με μια «καρδιά που χτυπά έντονα» και θα έλεγε κανείς ότι είναι ο «σύντροφος» του Λαβύρινθου του Πάνα. Η μικρή Οφέλια του Λαβυρίνθου, «μεταμορφώνεται» εδώ στη νεαρή γυναίκα Έντιθ, ευφάνταστη συγγραφέα της δικής της μοίρας.

Ο ίδιος ο Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο, ωστόσο, δεν θεωρεί ότι η ταινία του ανήκει στην κατηγορία «τρόμου», σύμφωνα με την Variety. Επανειλημμένως, την αποκαλεί «γοτθικά ρομαντική» και πιο εύκολα θα αναγνωρίσει παραπομπές από τον Χένρι Τζέιμς, ενός από τους σημαντικότερους Αμερικανούς συγγραφείς του 19ου αιώνα, παρά από τον Στίβεν Κινγκ. «ο γοτθικός ρομαντισμός είναι ένα περίεργο μικρό τέρας», αναφέρει. «Είναι ένα μείγμα παραμυθιού και ταινίας τρόμου με μια ιστορία αγάπης που αναδεικνύει την πιο σκοτεινή πλευρά της».

Ο Πορφυρός Λόφος είναι η ένατη ταινία στην οποία ο κόσμος των πνευμάτων αποτελεί τον βασικό πυρήνα για τον σκηνοθέτη. Ο Ντελ Τόρο βίωσε την πρώτη του «απόκοσμη» εμπειρία στην ηλικία των 12. Βρισκόταν στο δωμάτιο που έμενε ο θείος του, όσο ζούσε, όταν ξαφνικά άκουσε τη φωνή του. Αν και ο μικρός Ντελ Τόρο έτρεφε ανέκαθεν έντονο ενδιαφέρον για τα υπερφυσικά φαινόμενα και παρά το γεγονός ότι ζήτησε από τον θείο του να του δώσει ένα σημάδι μεταθανάτιας ζωής, δεν ήταν προετοιμασμένος για οποιοδήποτε συμβάν ακολουθούσε. «Φοβήθηκα πολύ και έτρεξα μακριά». Από τότε, βέβαια, το υπερφυσικό αναδείχθηκε στο αγαπημένο θέμα των ταινιών του.

«Βλέποντας τις ταινίες του, καταλαβαίνεις ότι είναι ερωτευμένος με τα τέρατα» δηλώνει ο Ντέιβιντ Μάρτι, υπεύθυνος για εφέ μακιγιάζ στις περισσότερες ταινίες του σκηνοθέτη και νικητής Όσκαρ καλύτερων εφέ για τον Λαβύρινθο του Πάνα. «Ο Πορφυρός Λόφος έχει τα δικά του τέρατα και κάποια από αυτά αποκτούν ανθρώπινη μορφή. Ταυτόχρονα, όμως, η ταινία είναι ρομαντική με έναν περίπλοκο τρόπο, έναν τρόπο που παρουσιάζει την αγάπη σαν το πιο τρομακτικό πράγμα στον κόσμο».

Ο Πορφυρός Λόφος χαρακτηρίζεται ως μια ταινία ανάλογης αισθητικής με τις προηγούμενες του Ντελ Τόρο. Σκοτεινός ρομαντισμός, κοστούμια που συμβάλλουν στην συνολική ατμόσφαιρα και στοιχεία παραμυθιού συνθέτουν ένα κομψοτέχνημα.

Από τις 22 Οκτωβρίου στις ελληνικές αίθουσες.

entertainment.in.gr