Πρωτοποριακό πλέγμα στη ρομποτική αποκατάσταση της Βουβωνοκήλης

Η κήλη είναι ένα κοινό χειρουργικό πρόβλημα, αλλά μπορεί να αποτελέσει μεγάλο δίλημμα για τον χειρουργό όταν εκδηλώνεται με ασυνήθιστες επιπλοκές. Η παρακολούθηση δεν αποτελεί λάθος στρατηγική για τις ασυμπτωματικές κήλες. Ωστόσο, επειδή πρόκειται για καθαρά μηχανικό πρόβλημα, η οριστική θεραπεία της κήλης είναι πάντοτε η χειρουργική επέμβαση.

Ο ασθενής με κήλη δεν πρέπει να διστάσει να προβεί στη διόρθωση αυτή, μιας και οι σύγχρονες τεχνικές αποκατάστασης με χρήση ρομπότ προσφέρουν ταχύτατη ανάρρωση με νοσηλεία μιας μέρας.

Οι κήλες είναι από τις παλαιότερες καταγεγραμμένες παθήσεις και εμφανίζονται συχνότερα στη βουβωνική χώρα. Μια κήλη είναι μια προεξοχή, εξόγκωμα ή προβολή ενός οργάνου ή ενός μέρους του οργάνου μέσω του κοιλιακού τοιχώματος. Κήλες απαντώνται και στα δύο φύλα, και είναι πιο συχνές στους άνδρες σε σύγκριση με τις γυναίκες.

Σε γενικές γραμμές, η βουβωνοκήλη επηρεάζει όλες τις ηλικίες, αλλά η συχνότητα εμφάνισης αυξάνεται με την ηλικία. Οι γυναίκες εκδηλώνουν τη βουβωνοκήλη σε μεταγενέστερη ηλικία, ενώ το μέγιστο όριο ηλικίας τους κατά την παρουσίαση είναι σε ηλικία 60 ετών, με διάμεση ηλικία 60 έως 79 ετών, σε αντίθεση με την ηλικία των ανδρών, η οποία είναι 10 έτη νωρίτερα. Η βουβωνοκήλη είναι διπλή (αμφοτερόπλευρη) έως και στο 20% των ενηλίκων που την εκδηλώνουν. Είναι πιο συνηθισμένη δεξιά από ό, τι αριστερά.

Μια κήλη μπορεί να χαρακτηριστεί ως ανατασσόμενη ή μη ανατασσόμενη. Μία ανατασσόμενη κήλη είναι αυτή στην οποία το περιεχόμενο μπορεί να αναταχθεί πίσω στην κοιλιά με ειδικούς χειρισμούς. Μια μη ανατασσόμενη κήλη είναι αυτή στην οποία το περιεχόμενο δεν μπορεί να προωθηθεί πίσω στην κοιλιά. Η μη ανατασσόμενη κήλη εμπεριέχει τον κίνδυνο διαταραχής της αιμάτωσης και νέκρωσης του εγκλωβισμένου σπλάγχνου (περίσφιξη-γάγγραινα).

Στη βουβωνοκήλη ο ασθενής μπορεί να παραπονεθεί για κάψιμο ή πόνο, την αίσθηση της διόγκωσης ή απλές ενοχλήσεις στη βουβωνική χώρα, ειδικά κατά τη βάδιση, την κάμψη και τον δυνατό βήχα. Όταν υπάρχει κήλη τα περιεχόμενα της κοιλιάς, όπως λεπτό έντερο, κόλον και ουροδόχος κύστη, μπορούν να κατέβουν στην κήλη. Σε παραμελημένες περιπτώσεις το προεξέχον έντερο κατέρχεται στο όσχεο, εμφανίζεται πόνος και έντονο οίδημα γύρω από τους όρχεις και τότε μιλούμε για οσχεοκήλη.

Πόνος, ναυτία, και εμετός υποδηλώνουν πιθανή απόφραξη του εντέρου ενώ επίμονος υπερβολικός πόνος σημαίνει περίσφιξη και στραγγαλισμό του σπλάγχνου.

Σε περίπτωση που παρουσιάζετε βουβωνοκήλη ή μηροκήλη (διόγκωση της περιοχής μεταξύ κοιλιάς και ποδιού, που οφείλεται σε χάσμα στο κοιλιακό τοίχωμα), ο ιατρός σας θα συστήσει αποκατάσταση με χειρουργική επέμβαση, αφενός για την αποφυγή των επιπλοκών και αφετέρου διότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος διόρθωσης του προβλήματος της κήλης εκτός από το χειρουργείο (πχ φαρμακευτικός). Η χρήση πιεστικής ζώνης κοιλίας (κηλεπιδέσμου) όχι μόνο δεν διορθώνει το πρόβλημα, αλλά μπορεί να οδηγήσει σε τραυματισμούς του εντέρου που προπίπτει ή στη δημιουργία συμφύσεων (σκληρός, αντιδραστικός ιστός που δυσκολεύει αργότερα την επέμβαση). Η χειρουργική αποκατάσταση βουβωνοκήλης πραγματοποιείται πλέον λαπαροσκοπικά και ρομποτικά, δηλαδή μέσω 3 μικρών οπών στο κοιλιακό τοίχωμα διαμέτρου 7 mm ενώ η κλασσική (ανοικτή) αποκατάσταση πραγματοποιείται ακόμα από μεγάλο αριθμό ιατρών που δεν έχουν εκπαιδευθεί στη ρομποτική, καθώς και σε περιπτώσεις ασθενών που δεν είναι εφικτή η ρομποτική τεχνική.

Η Ρομποτική Αποκατάσταση Βουβωνοκήλης αποτελεί εξέλιξη της λαπαροσκοπικής και πιθανώς προσφέρει συγκριτικό πλεονέκτημα σε πολύ συγκεκριμένες περιπτώσεις ασθενών.

Η ρομποτική τεχνική απαιτεί εκτενή εκπαίδευση από την πλευρά του χειρουργού και απόλυτη εξειδίκευση, δεδομένου ότι τα σημερινά ρομποτικά συστήματα προσφέρουν μία πλατφόρμα τηλεχειρισμού υψηλής ακριβείας και λεπτομερούς απεικόνισης. Συνεπώς οι κινήσεις που κάνουν τα ρομποτικά εργαλεία στο εσωτερικό του σώματος είναι οι ίδιες κινήσεις που κάνει ο χειρουργός στην κονσόλα χειρισμού. Τα σημερινά ρομπότ δεν είναι ακόμα σε θέση να αντιδράσουν σε τυχόν λανθασμένες αποφάσεις και χειρισμούς.  Αναμένεται μέσα στα επόμενα χρόνια να εμφανιστούν «έξυπνα» ρομποτικά συστήματα με τεχνητή νοημοσύνη, που θα αξιολογούν τις κινήσεις των χειρουργών και θα παίξουν σιγα σιγά τον ρόλο του βοηθού χειρουργείου.

Κατά τη  Ρομποτική Αποκατάσταση Βουβωνοκήλης, όπως εξηγεί ο χειρουργός Σάββας Χειρίδης, αφού συνδεθεί το ρομποτικό σύστημα στον ασθενή ο χειρουργός αποκτά πρόσβαση στην κοιλιά (διακοιλιακή προσπέλαση TAPP) και διοχετεύει αέριο (διοξείδιο του άνθρακα) για να δημιουργήσει τον απαραίτητο χώρο εργασίας, ώστε να εντοπίσει την κήλη και θα την ανατάξει (θα επαναφέρει το λίπος και το έντερο που προπίπτουν πίσω στην κοιλιά). Έπειτα ανοίγει προσεκτικά το πέταλο του περιτοναίου και τον προπεριτοναϊκό χώρο. Παρασκευάζει τα στοιχεία του σπερματικού τόνου (του σωλήνα που μεταφέρει στον άντρα τα αγγεία του όρχεος, τον κρεμαστήρα μυ και τον σπερματικό πόρο και στη γυναίκα τον στρογγύλο σύνδεσμο της μήτρας) και αφού τα αναγνωρίσει και τα διαφυλάξει προβαίνει στην τοποθέτηση του πλέγματος.

«Στη φάση αυτή χρησιμοποιούμε ειδικά εργαλεία που κόβουν ενώ καυτηριάζουν (διαθερμίες) ώστε η επέμβαση να πραγματοποιηθεί χωρίς απώλεια αίματος. Το πλέγμα είναι φτιαγμένο από υλικό που δημιουργεί έντονη ινώδη αντίδραση με αποτέλεσμα η περιοχή να ενδυναμώσει μέσα στις επόμενες εβδομάδες μετά την επέμβαση. Το πλέγμα διπλώνεται με κατάλληλο τρόπο για να μπορέσει να χωρέσει μέσα από την τομή του 1cm. Για την καθήλωσή του χρησιμοποιούνται συνήθως απορροφήσιμα κλιπ», εξηγεί ο Δρ Χειρίδης.

Να σημειωθεί ότι ο Σάββας Χειρίδης και η ομάδα του χρησιμοποίησαν πρώτοι στην Ελλάδα αυτοκόλλητο πλέγμα, το οποίο καθηλώνεται χωρίς χρήση καθηλωτικού υλικού.

«Μετά  την επιβεβαίωση της καλής τοποθέτησης του πλέγματος και της αιμόστασης, αφαιρούνται όλα τα εργαλεία και στη συνέχεια ο αέρας από τον χώρο εργασίας.Το τραύμα της οπτικής συρράπτεται και το δέρμα συμπλησιάζεται ενδοδερμικά στην αρχική του θέση», προσθέτει ο εξειδικευμένος στη Ρομποτική Χειρουργική Δρ Χειρίδης.

Οι αθλητές και ιδιαίτερα οι ποδοσφαιριστές αποτελούν μία ειδική κατηγορία ασθενών που παρουσιάζουν κακώσεις στην περιοχή της κήλης από τη σκληρή προπόνηση οι οποίες οδηγούν σε χρόνιο πόνο (κήλη αθλητών – χρόνιο βουβωνικό άλγος- σύνδρομο κοιλιακών προσαγωγών). Η κήλη των αθλητών παρουσιάζει μεγάλη βελτίωση μετά από την τοποθέτηση πλέγματος στην περιοχή με την παραπάνω τεχνική, ενώ σε πολλές περιπτώσεις αθλητών ανευρίσκονται κανονικές βουβωνοκήλες με χάσμα στους κοιλιακούς μυς. Η χρήση ρομποτικής εξασφαλίζει μηδαμινή ταλαιπωρία για τον αθλητή που επιστρέφει κανονικά στην προπόνηση μετά από έναν μήνα.