Τζέισον, που πήγε το Αντιγόνη;

Διαβάζω την είδηση ότι το Τζέισον – Αντιγόνη θα είναι υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος στον Κεντρικό Τομέα Αθηνών με τη «Δύναμη Ζωής» της Ρένας Δούρου.

Στη φωτογραφία που συνοδεύει την είδηση βλέπω τον Ιάσονα Δούση με την κυρία Δούρου και αναρωτιέμαι που πήγε το Αντιγόνη.

Κατ αρχήν να ξεκαθαρίσω ότι πιστεύω πως ο καθένας έχει κάθε δικαίωμα να ονομάζει τον εαυτό του όπως θέλει, να ντύνεται όπως θέλει, να προβάλλει το φύλο που θέλει και γενικά να κάνει ό,τι του αρέσει όσον αφορά τη σεξουαλική του ζωή, ταυτότητα και εμφάνιση.

Όμως μου κάνει εντύπωση το γεγονός ότι ο κ. Δούσης από τη στιγμή που αποδέχτηκε την πρόταση της κυρίας Δούρου, αποφάσισε να αλλάξει την εικόνα, η οποία είναι και ο μοναδικός λόγος για τον οποίο του προτάθηκε η συμμετοχή στο συγκεκριμένο ψηφοδέλτιο.

Σε γενικές γραμμές θεωρώ ότι πολλές από τις πολιτικές που έχει υιοθετήσει ο ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με θέματα που αφορούν την ΛΑΟΤ κοινότητα είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, όπως για παράδειγμα το σύμφωνο συμβίωσης κλπ.

Ωστόσο, πολλές φορές η κυβέρνηση εκμεταλλεύεται τα θέματα αυτά θέλοντας να επιδείξει μια εικόνα ανεκτικότητας χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα.

Πιστεύω ότι αν το Τζέισον Αντιγόνη είχε βάλει υποψηφιότητα για ευρωβουλευτής ή ακόμα και για βουλευτής θα είχε κάποιο νόημα: να αγωνιστεί ίσως σε εθνικό ή ευρωπαϊκό επίπεδο για τα δικαιώματα τα δικά του, της Κοντσίτας και οποιουδήποτε άλλου θέλει να εμφανίζεται με μούσια, φορέματα και πολυέλαιους στο κεφάλι του.

Όμως ειλικρινά δεν καταλαβαίνω τι θα προσφέρει το Τζέισον Αντιγόνη στην περιφέρεια. Εχει κάποια ιδιότητα που θα μπορούσε να του επιτρέψει να βάλει και αυτός το μικρό του λιθαράκι στα καυτά προβλήματα που αντιμετωπίζει η μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας;

Επίσης δεν καταλαβαίνω ποιος άλλος λόγος, εκτός από τον φθηνό εντυπωσιασμό, οδήγησε την κυρία Δούρου στη συγκεκριμένη πρόταση, δεδομένου ότι η μοναδική συμβολή του κ Δούση στη δημόσια σφαίρα ήταν μια παλιομοδίτικη πρόκληση χωρίς περιεχόμενο. Με λίγα λόγια ήταν απλά ένα επαναστάτης/επαναστάτρια χωρίς αιτία.

Γνωρίζει άραγε η κυρία Δούρου ότι υπάρχουν εκατοντάδες ακτιβιστές που κάνουν ουσιαστικό αγώνα για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων, των τρανς και των ατόμων με ρευστή σεξουαλικότητα, χωρίς να καταφεύγουν σε εμφανίσεις στα πρωινάδικα με μοναδικό σκοπό να γαργαλίσουν το συλλογικό υπογάστριο και να σκανδαλίσουν τη συλλογική συντηρητικότητα;

Μήπως θα έπρεπε να απευθυνθεί σε έναν από αυτούς αν ήθελε να προβάλλει την εικόνα της ανεκτικότητας;

Και μήπως το Τζέισον Αντιγόνη μετά την αποδοχή της πρότασης θα έπρεπε να συνεχίσει να συνδυάζει τα μούσια με τα φορέματα και όχι να παρουσιάζεται πλέον ως ο κλαρινογαμπρός της διπλανής πόρτας;