Τα τρίποντα, το χάντμπολ και το τσίρκο!

Οταν 16 Φεβρουαρίου του 2000 όταν άκουσα από το στόμα του Μπόζινταρ Μάλκοβιτς μια κουβέντα που μου εντυπώθηκε βαθιά στο μυαλό και την ανακαλώ σήμερα ad hoc…

Το προηγούμενο βράδυ (του αγώνα του Κυπέλλου Κόρατς, ανάμεσα στο Μαρούσι και στη Μάλαγα), ο Κόμπε Μπράιαντ είχε κάνει 35 σουτ σε έναν αγώνα των Λέικερς και όταν του ζήτησα ένα σχόλιο, τότε ο Μπόζα με κοίταξε με εκείνο το βλέμμα που σκοτώνει και μου έδωσε μια εξίσου δολοφονική απάντηση…

«Εάν τα τριάντα πέντε σουτ είναι μπάσκετ, τότε εγώ από σήμερα δηλώνω προπονητής του χάντμπολ»!

Επειτα από δεκαεννέα χρόνια και τα 35 σουτ είναι μπάσκετ και ο Μάλκοβιτς δεν το ‘ριξε στο ευγενές άθλημα της χειροσφαιρίσεως και ο Χάρντεν βαράει ασυστόλως τρίποντα και κάθε λογής σουτ, χώρια που μέσα σε 48 ώρες πρόκανε ο μπαγάσας να βάλει (σε δυο ματς) 115 πόντους με 33/67 σουτ και 38/41 βολές!

Wow!

To επιφώνημα είναι σχετικό για δυο λόγους: αφενός οι 58 πόντοι του πήγαν στράφι διότι οι Ρόκετς ηττήθηκαν από τους Νετς, όσο για τον άλλον, έχει να κάνει με την αισθητική του… τσίρκου, εεεε, συγγνώμη, του παιχνιδιού ήθελα να γράψω, αλλά θαρρώ πως γλώττα λανθάνουσα τα αληθή λέγει.

Αλλά και η γλώττα που δεν λανθάνει το λέει αυτό: τον Γκρεγκ Πόποβιτς εννοώ, ο οποίος στα τέλη του περασμένου Οκτωβρίου (με αφορμή τα 14/24 τρίποντα του Κλέι Τόμπσον κόντρα στους Μπουλς) κλήθηκε να σχολιάσει τη λαίλαπα που έχει ενσκήψει στο ΝΒΑ και έγινε… θηρίο: «Αυτό δεν είναι μπάσκετ. Να βάλουμε και τετράποντα ή πεντάποντα για να διασκεδάζει ο κόσμος. Ας το κάνουμε τσίρκο»!

Παρεμπιπτόντως οι Ρόκετς πέτυχαν νέο ρεκόρ στην ιστορία με 70 σουτ από τα 7μ.25 (εκ των οποίων ευστόχησαν στα 23), ενώ η ειρωνεία της τύχης είναι ότι οι Νετς νίκησαν χάρη στα τρία απανωτά που έβαλε ο Σπένσερ Ντινγουίντι στα τελευταία τριάντα δευτερόλεπτα!