Ο Κώστας Γαβράς είναι ένας εξόριστος της Ιστορίας. Προσωπικές εμπειρίες, ιστορικά γεγονότα και ενδόμυχες σκέψεις του βλέπουν για πρώτη φορά το φως σε ένα βιβλίο που έχει ήδη κατακτήσει κοινό και κριτικούς στη Γαλλία και που σε λίγο καιρό θα μεταφραστεί στα ελληνικά. Πρόκειται για μια αυτοβιογραφία, στην οποία ο διάσημος έλληνας σκηνοθέτης αφηγείται σημαντικά γεγονότα της ζωής του: την άφιξή του στο Παρίσι το 1955, τις ανησυχίες του, το πώς προέκυψε το πάθος του για τον κινηματογράφο. Στα 85 του χρόνια είναι πρόεδρος της Γαλλικής Ταινιοθήκης, ενώ ετοιμάζει ακόμα μία ταινία.

Ας ξεκινήσουμε κατευθείαν με μια… δύσκολη ερώτηση: Ζείτε;

(Γέλια) Εχετε δίκιο! Πριν από λίγες μέρες «βγήκε βρώμα» ότι αποδήμησα εις Κύριον. Αλλο και τούτο! Μου τηλεφωνούσαν απ» όλο τον κόσμο για να μάθουν αν ζω. Μέσα σε όλη αυτή την ιστορία όμως υπήρξε και κάτι που με ικανοποίησε: ήταν η αντίδραση του εγγονού μου, του Τεό, που είναι 12 ετών. Μέχρι τότε ήμουν «ο παππούς» του, «που κάνει ταινίες». Οταν όμως είδε να μιλάει όλος ο κόσμος για μένα και πως θύματα αυτής της ψευδούς είδησης έπεσαν ακόμα και ο Πάπας ή ο Αλμοδόβαρ, ανέβηκα αμέσως στην εκτίμησή του. Στο δικό του μυαλό, μέσα σε μια μέρα έγινα ισάξιος ενός ποδοσφαιριστή!

Γράψατε πρόσφατα ένα βιβλίο. Για ποιον λόγο;

Τώρα που όλος ο κόσμος μιλάει για τη μετανάστευση, τα εγγόνια μου άρχισαν να με ρωτούν όλο και περισσότερο για το πώς εγώ βρέθηκα στη Γαλλία, πώς έμεινα εδώ και τι έγινε μετά. Οπότε άρχισα να γράφω τις ιστορίες που ανέσυρα απ» τη μνήμη μου. Και, ξέρετε, όταν βάζει κανείς το κεφάλι κάτω και στύβει το μυαλό του μπορεί καμιά φορά να προκαλέσει μια τεράστια έκρηξη αναμνήσεων! Σου έρχονται απ» όλες τις μεριές και δεν τις προλαβαίνεις.

Διαβάστε περισσότερα εδώ

Headlines