Μία εξαιρετικά κρίσιμη περίοδος για την ελληνική ναυτιλία – και όχι μόνο για αυτήν. Είναι η εποχή της «ασταθούς σταθερότητας» που κατέληξε σε μια πρωτοφανούς έκτασης και βίας προσπάθεια καθολικής αναδιάταξης του κόσμου. Από την ίδια της τη φύση, η ναυτιλία βρίσκεται στην αιχμή του δόρατος των δυσμενών, παγκόσμιας εμβέλειας εξελίξεων, και ειδικά των μεγάλων οικονομικών κρίσεων, όπως η πτώχευση της Γερμανίας το 1924 και, κυρίως, των ΗΠΑ το 1929. Ωστόσο η συσσωρευμένη γνώση και οι αρετές που υπάρχουν εγγεγραμμένες στον «γενετικό κώδικα» της μακραίωνης ελληνικής ναυτιλίας τη βοήθησαν να περιορίσει όσο το δυνατόν τους κινδύνους από τη διεθνή κατάρρευση και να διατηρήσει δυνάμεις.
Την ίδια ώρα γίνεται όλο και πιο σημαντική η μοναδική θέση της Ελλάδας στον παγκόσμιο χάρτη, η οποία υπήρξε πάντοτε στην ιστορία της – και παραμένει και σήμερα – πηγή της δύναμης, μα και αιτία πολλών δεινών. Το αέναο αυτό δίπολο εκφράζεται εντονότερα από κάθε άλλη εποχή στον Μεσοπόλεμο, την περίοδο ανάμεσα στους δύο Παγκοσμίους Πολέμους κατά τη διάρκεια των οποίων η ελληνική ναυτιλία πλήρωσε βαρύ φόρο αίματος και προσέφερε ανεκτίμητες υπηρεσίες στους αγώνες για την ελευθερία και την πατρίδα. Στις ευρύτερες ανατροπές με τις οποίες ξεκινά, μα και με τις οποίες ολοκληρώνεται αυτή η ταραγμένη σκληρή εποχή η Ελλάδα ζει τις πιο πυκνές της ώρες: νίκες και θριάμβους, μα και ήττες και, εν τέλει, τα πιο δύσκολά της χρόνια που αμέσως μετά θα ακολουθήσουν, εκείνα της τριπλής κατοχής. Ωστόσο τόσο η χώρα όσο και ο ελεύθερος κόσμος στο σύνολό του δεν έχουν ακόμη πει την τελευταία τους λέξη…
Γ.Π.Μ
Διαβάστε: