Κι όμως, κερδισμένη δεν βγαίνει -μέχρι στιγμής- η Μαρίν Λεπέν

Για τους Γάλλους, οι ημέρες που ξεκίνησαν με την επίθεση στο Charlie Hebdo ήταν ένας εφιάλτης· για τον πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ, με τη δημοτικότητά του κολλημένη στο ναδίρ, ένας κίνδυνος που μπορεί να άγγιζε τα όρια του πολιτικά μοιραίου· αλλά για την Μαρίν Λεπέν ήταν, θεωρητικά, μία ευκαιρία να αποδείξει πως η ρητορική της επιβεβαιωνόταν.

Κι όμως: Το κλίμα εθνικής ενότητας και συσπείρωσης γύρω από τον πρόεδρο συνδυάστηκε με τον επιτυχή αποκλεισμό του Εθνικού Μετώπου σε μία τακτική που, μέχρι σήμερα τουλάχιστον, φαίνεται να ευνοεί τον «μεσιέ νορμάλ».

Την επομένη της βάρβαρης επίθεσης στην εφημερίδα, τα ευρωπαϊκά ΜΜΕ επέσειαν τον διπλό κίνδυνο για την Ευρώπη: Αφ’ ενός την απειλή χτυπημάτων από ακραίους ισλαμιστές και αφ’ ετέρου την απειλή ενίσχυσης των ξενοφοβικών και ισλαμοφοβικών αντανακλαστικών γενικά -και ειδικά στη Γαλλία, όπου η ενίσχυση του Εθνικού Μετώπου (FN) της Μαρίν Λεπέν καταγραφόταν αμείωτη σε όσες κάλπες στήνονταν τελευταία.

Η εικόνα της Λεπέν να ανεβαίνει τα σκαλιά του προεδρικού μεγάρου για να την υποδεχθεί ο Ολάντ -όπως έκανε και με τον Νικολά Σαρκοζί, που έχει επιστρέψει στην ηγεσία του κεντροδεξιού UMP- φαινόταν, εκ πρώτης όψεως, νίκη του FN και, για τους πιο ανήσυχους, ακόμη και πιθανός οιωνός.

Αλλά εκεί θα σταματούσε το απτό κέρδος της δραματικής υπόθεσης για την Λεπέν: Στην πορεία ενότητας που διοργάνωσε η κυβέρνηση στην γαλλική πρωτεύουσα έδωσαν το «παρών» εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου, όμως η Λεπέν είχε εξοστρακιστεί.

Με τους ηγέτες άλλων 40 χωρών δίπλα του, το πλήθος των Γάλλων που είχαν ενωθεί με τα συνθήματα εναντίον του μίσους και υπέρ της ελευθερίας, ο Ολάντ ακούστηκε να μιλά ακριβώς όπως όλοι στη χώρα.

Η Λεπέν δεν είχε άλλη επιλογή παρά να διοργανώσει ξεχωριστή συγκέντρωση στην Μποκέρ, πόλη με δήμαρχο του FN. Οι συμμετέχοντες δεν συγκρίνονταν με το πλήθος σε όλες τις μεγάλες πόλεις που δεν κρατούσε κομματικές σημαίες.

Αυτό δεν ήταν ούτε αυτονόητο, ούτε νομοτελειακό: Το 2012, μετά την επίθεση στην Τουλούζη από τον Μοχάμεντ Μεράχ, η παρουσία της στις πορείες είχε προηγηθεί της δημοσκοπικής της ενίσχυσης.

«Ο Ολάντ είναι πονηρή αλεπού»

Μέχρι τώρα, ο Ολάντ δεν φαίνεται να πέφτει ούτε στην παγίδα της υποχώρησης απέναντι στη ρητορική της Λεπέν. Οι καταδίκες των τζιχαντιστικών επιθέσεων σε υψηλούς τόνους συνδυάστηκαν με το χέρι που έτεινε προς τους μουσουλμάνους της Γαλλίας να ενωθούν στην αντιμετώπιση της τρομοκρατίας.

Ενδεικτικά, στην τελετή απόδοσης τιμών στους τρεις νεκρούς αστυνομικούς -μεταξύ τους τον μουσουλμάνο Αχμέτ Μεραμπέτ και την αφρικανικής καταγωγής Κλαρίσα Ζαν-Φιλίπ- δεν έχασε την ευκαιρία να τονίσει πως οι τρεις αστυνομικοί αντιπροσωπεύουν τη σημερινή ποικιλόμορφη Γαλλία. Κάτι τέτοιο δύσκολα θα ακουγόταν από τα χείλη της Λεπέν.

Ο Ολάντ «παρά τα φαινόμενα, είναι μία πονηρή αλεπού» ανέφερε χαρακτηριστικά στο Reuters ο οικονομικός γραμματέας του FN Ουαλεράντ ντε Ζιστ. Σε σχόλια που δεν κρύβουν την ανησυχία στο Εθνικό Μέτωπο, ο ντε Ζιστ είπε πως οι ημέρες μετά τις επιθέσεις «ήταν δύσκολες για το κόμμα και όλοι θέλουν να ξέρουν τι θα γίνει με το μαγαζάκι μας».

Για την Λεπέν «το ότι έχασε την ευκαιρία τέτοιας επίδειξης εθνικής ενότητας είναι πλήγμα σε κάθε περίπτωση» σχολίασε στο βρετανικό πρακτορείο ο Ντομινίκ Ρεϊνιέ του Iνστιτούτου Πολιτικής Επιστήμης.

Οι πρώτες δημοσκοπήσεις δεν έδειξαν μόνο άνευ προηγούμενου άνοδο της δημοτικότητας του Ολάντ: Ουσιαστικά τον έδειξαν, για πρώτη φορά μετά από καιρό, μπροστά από την Μαρίν Λεπέν.

Σχολιαστές όπως και στελέχη του FN επισημαίνουν ωστόσο στο Reuters πως τα πράγματα είναι ακόμη νωπά. Υποχώρηση του διάχυτου συναισθήματος εθνικής ενότητας και συσπείρωσης και ενδεχόμενες νέες επιθέσεις ή αναζωπύρωση της ανησυχίας για την οικονομία μπορεί ξανά να ευνοήσουν την Λεπέν.

Τα πράγματα πάντως δεν βοηθά ο πατέρας και «πατριάρχης» του Εθνικού Μετώπου, Ζαν Μαρί Λεπέν. Έχοντας εμφανιστεί προηγουμένως να δυσανασχετεί με τις εξαιρετικά δειλές απόπειρες της κόρης του να καλλωπίσει ελάχιστα την εικόνα του FN, μετά την επίθεση δεν δίστασε να δηλώσει ότι «δεν είναι Charlie Hebdo» -πράγμα που στην καλύτερη περίπτωση απλώς αγνοήθηκε.

Στη συνέχεια, στην ομηρία στο σούπερμαρκετ δύο ημέρες μετά την επίθεση στην εφημερίδα, ανάρτησε στο Διαδίκτυο τη φωτογραφία της κόρης του γράφοντας «Keep calm and vote Le Pen». Η έλλειψη τακτ σε μία τέτοια ευαίσθητη συγκυρία ενόχλησε ακόμη και κορυφαία στελέχη του FN.

Επιμέλεια: Β.Ψυχογιός

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ