Το πρώτο «ναι» της Κίνας σε ταινία για ομοφυλόφιλους

Ελισάβετ Σταμοπούλου

Ως θετικό σημάδι μεταφράζεται το πράσινο φως που έδωσε η Κίνα στην κυκλοφορία ταινίας η οποία αφορά στις σχέσεις των ομοφυλοφίλων. Ξένα μέσα κάνουν λόγο για πιθανή αλλαγή της συντηρητικής πορείας απέναντι σε ένα ζήτημα που εδώ και χρόνια αποτελεί «κόκκινο πανί» για τη χώρα.

H ταινία «Seek McCartney», σε σκηνοθεσία Oυάνγκ Τσάο, επικεντρώνεται στη σχέση ανάμεσα σε δύο ομοφυλόφιλους άντρες, ο ένας εκ των οποίων είναι Γάλλος και ο άλλος Κινέζος. Το γύρο του Διαδικτύου έκανε η δήλωση του σκηνοθέτη στην κινεζική εκδοχή του Twitter, στο Weibo, που έλεγε: «Αυτό είναι ένα μικρό βήμα για το κινηματογραφικό τμήμα μας και ένα μεγάλο για τα μέλη της κινηματογραφικής βιομηχανίας».

Η ομοφυλοφιλία αποποινικοποιήθηκε στην Κίνα μόλις το 1997 και το 2001 αφαιρέθηκε από τον κατάλογο των ψυχικών ασθενειών, δεν είναι λίγα όμως τα ιδρύματα και τα εκπαιδευτικά εγχειρίδια που αντιμετωπίζουν την ομοφυλοφιλία ως ένα πρόβλημα που πρέπει λυθεί.

Να σημειωθεί ότι ο Χινγ Φέι από την Ακαδημία Κοινωνιών Επιστημών της Σετσουάν εκτίμησε πριν από δύο, περίπου χρόνια, πως 12 εκατομμύρια ομοφυλόφιλοι άντρες είναι παντρεμένοι με ετερόφυλες γυναίκες. Και αυτό γιατί, όπως είχε σημειώσει, η πίεση είναι ασφυκτική, με ομοφυλόφιλους Κινέζους να χάνουν τη δουλειά τους χωρίς κάποια σοβαρή εξήγηση.

Μέσα σε αυτό το αρτηριοσκληρωτικό πλαίσιο, το«Seek McCartney» έρχεται να «μιλήσει» για την πίεση που υφίστανται τα παιδιά στην Κίνα όσον αφορά στην ομοφυλοφιλία. Κινεζική και γαλλική συμπαραγωγή, αυτό εξηγεί γιατί η ταινία βρήκε το δρόμο προς τη μεγάλη οθόνη.

H Kίνα επιτρέπει να κυκλοφορήσουν στις αίθουσές της μόνο 34 ταινίες ξένων κινηματογραφικών εταιρειών το χρόνο και ενώ έχει το δεύτερο μεγαλύτερο box office στον κόσμο επικεντρώνεται στην εγχώρια παραγωγή κρατώντας έτσι τη δική της ασπίδα απέναντι στο «στόλο» του Χόλιγουντ.

Οι ξένες εκείνες ταινίες που έχουν άδεια προβολής δεν πραγματεύονται σοβαρά θέματα της ενήλικης ζωής, αλλά είναι blockbuster χωρίς αμφιλεγόμενο υλικό.

Η κριτική που υφίσταται η έβδομη τέχνη στην Κίνα είναι γνωστή. Το 2013 ο «Django, Ο τιμωρός» του Κουέντιν Ταραντίνο «κατέβηκε» από τις αίθουσες σε λιγότερο από μια μέρα μετά από παράπονα για γυμνή σκηνή.

Aρκετοί είναι εκείνοι που διατείνονται ότι η άδεια κυκλοφορίας του «Seek McCartney» δεν υποδηλώνει απαραίτητα ουσιαστική διάθεση για αλλαγή. «Το γεγονός ότι η ταινία μπορεί να κυκλοφορήσει δεν σημαίνει ότι κάτι αντίστοιχο θα επιτραπεί και στο μέλλον. Η αξιολόγηση των ταινιών στην Κίνα δεν είναι βέβαιο πως θα αλλάξει, αφού οι κανόνες δεν είναι ξεκάθαροι», επισημαίνει στο πρακτορείο AFP ο κινηματογραφιστής, ακτιβιστής και μέλος των ΛΟΑΤ, Φαν Πόπο.

Φρένο όχι μόνο στις ταινίες, αλλά και στους καλλιτέχνες βάζει η Κίνα. Σε καλλιτέχνες όπως είναι ο φωτογράφος Ρεν Χανγκ που «τολμά» να κοιτάξει κατάματα θέματα που στη χώρα του φέρουν το σήμα του απαγορευμένου.

Φωτογραφίζει φίλους του γυμνούς, έχει συλληφθεί και λογοκριθεί αρκετές φορές, ενώ όπως είχε παραδεχτεί στο in.gr: «Στην Κίνα είναι δύσκολο να δουλέψουν άτομα με προχωρημένες ιδέες».

entertainment.in.gr