Πολύ σκληρός για να πεθάνει…

Ήταν Σεπτέμβριος του 2011. Ο τότε υπουργός Οικονομικών, Ευάγγελος Βενιζέλος παρουσιάζει στη Θεσσαλονίκη έναν έκτακτο φόρο στα ακίνητα. Δεν ήταν άλλος από το περίφημο ΕΕΤΗΔΕ, το «χαράτσι» που επιβλήθηκε μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ.

Ήταν η αρχή της ιστορίας ενός φόρου ο οποίος μόνο έκτακτος δεν αποδείχθηκε. Στα χρόνια που ακολούθησαν το «χαράτσι» μπορεί να άλλαξε όνομα και μορφή αλλά ήρθε για να μείνει και να επιβαρύνει τα νοικοκυριά.

Το τέλος του ΕΕΤΗΔΕ γράφτηκε το 2013 επί κυβερνήσεως του Αντώνη Σαμαρά. Τη θέση του πήρε ο γνωστός ΕΝΦΙΑ. Τα πρώτα εκκαθαριστικά του νέου φόρου μοίρασαν εγκεφαλικά στους ιδιοκτήτες ακινήτων. Ένα απίστευτο αλαλούμ με χοντρά λάθη στον υπολογισμό του ΕΝΦΙΑ ήταν αρκετά για να προκαλέσουν ανεπανόρθωτη ζημιά στην τότε κυβέρνηση.

Ύστερα ήρθε στην εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ. Όσοι πίστεψαν στα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα και στην κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, πολύ σύντομα προσγειώθηκαν στην σκληρή πραγματικότητα. Ο φόρος στην ακίνητη περιουσία δεν καταργήθηκε. Όχι μόνο παρέμεινε αλλά αναμένεται να φουσκώσει ακόμη περισσότερο για εκατοντάδες χιλιάδες φορολογούμενους με τις νέες αντικειμενικές αξίες. Θα συνεχίσει να γονατίζει τους ιδιοκτήτες ακινήτων για πολλά ακόμη χρόνια όπως αποκαλύπτεται στο «ολιστικό» αναπτυξιακό σχέδιο της κυβέρνησης.

Άλλωστε με το κουστούμι εποπτείας και δεσμεύσεων που ράβεται για τη χώρα μας στις Βρυξέλλες για την επόμενη ημέρα από τη λήξη του τρίτου Μνημονίου, θεωρείται δύσκολο να γίνουν  ουσιαστικές παρεμβάσεις – ελαφρύνσεις σε έναν φόρο που φέρνει κάθε χρόνο 2,65 δις. ευρώ στα κρατικά ταμεία.

Παρόλο αυτά, ο ΕΝΦΙΑ έχει μπει ξανά στο προεκλογικό παιχνίδι. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εντάξει στα αντίμετρα του 2020 τη μείωση του κατά 200 εκατ. ευρώ και η Ν.Δ. υπόσχεται τη μείωση του κατά 30%.

Κανείς δεν μιλάει πλέον για κατάργηση του ΕΝΦΙΑ. Όλοι έχουν συνειδητοποιήσει ότι είναι πολύ σκληρός για να πεθάνει…