Ιδρώτας

Ηταν 26 Σεπτεμβρίου 1985. Οι κολλημένοι με το «Σαν Σήμερα» ίσως αναγνωρίζουν σε αυτή την επέτειο μια καθοριστική στιγμή για την πολιτική επικοινωνία. Ολα τα αμερικανικά τηλεοπτικά κανάλια είχαν διαμορφώσει το πρόγραμμά τους και μετέδιδαν αφιερώματα για τη συμπλήρωση 25, τότε, χρόνων από το πρώτο στην Ιστορία τηλεοπτικό ντιμπέιτ ανάμεσα στον αντιπρόεδρο (με πρόεδρο τον Αϊζενχάουερ) Ρίτσαρντ Νίξον και τον νεαρό, γοητευτικό γερουσιαστή της Μασαχουσέτης Τζον Κένεντι.

Ηταν μια αποκάλυψη να παρακολουθώ την ανάλυση εκείνης της πρώτης τηλεμαχίας (δεν είχε ακόμη συμβεί κάτι ανάλογο στην Ελλάδα) και να βλέπω τα ασπρόμαυρα πλάνα των αμερικανών πολιτικών. Η λέξη «ιδρώτας» ήταν αυτή που ακουγόταν πιο συχνά. Συζητήσεις επί συζητήσεων για τον ιδρώτα που, τότε, χάραξε όχι μόνο το πρόσωπο αλλά, συμβολικά, και το πολιτικό προφίλ του Νίξον μπροστά στα μάτια των 77, περίπου, εκατομμυρίων τηλεθεατών (το 60% του ενήλικου πληθυσμού των ΗΠΑ) που είδαν την εκπομπή. Περισσότερο μιλούσαν μακιγέρ, τηλεσκηνοθέτες και καμεραμάν, παρά πολιτικοί αναλυτές.

Πολλή κουβέντα για την άρνηση του αντιπροέδρου να τον μακιγιάρουν και συνεχείς αναφορές σε ένα φτηνιάρικο προϊόν που χρησιμοποίησε μετά το ξύρισμα, με αποτέλεσμα να μην αντανακλά στην επιδερμίδα του το φως. Ακόμη περισσότερη για το γκρι κοστούμι που το «κατάπινε» το σκηνικό στο μικρό στούντιο στο Σικάγο σε αντίθεση με το μαύρο του Κένεντι που «έγραφε» ιδανικά. Και η μεγάλη αποκάλυψη: αν και τότε έλεγαν πως ούτε ο γερουσιαστής είχε μακιγιάζ, στην πραγματικότητα τον είχαν μακιγιάρει από πριν οι δικοί του. Το αποτέλεσμα είναι ότι η πλειονότητα των τηλεθεατών που είδαν το ντιμπέιτ προέκρινε τον Κένεντι σε αντίθεση με όσους το άκουσαν από το ραδιόφωνο. Ενώ ο ίδιος ο Νίξον έγραψε στην αυτοβιογραφία του ότι θα έπρεπε τότε να είχε επιμεληθεί περισσότερο την εμφάνισή του.

Στα 60, σχεδόν, χρόνια που μεσολάβησαν έως το προχθεσινό ντιμπέιτ για τον Δήμο της Κωνσταντινούπολης, αν κάτι συνειδητοποιήσαμε είναι ότι, πλέον, η εικόνα στην πολιτική αποτελεί μέρος της ουσίας.