Για να πω την αμαρτία μου, τoν μεγάλο τελικό του Nations League δεν τον είδα, αλλά τον μικρό τον παρακολούθησα ασκαρδαμυκτί: όχι όλον, μονάχα τη διαδικασία των πέναλτι που είναι μια πονεμένη ιστορία για το αγγλικό ποδοσφαιρικό έθνος!

Breaking news, λοιπόν. Μπίνγκο! Οι πολλάκις και κατ’ επανάληψιν χαροκαμένοι από τη ρώσικη ρουλέτα Εγγλέζοι αξιώθηκαν να ξανακερδίσουν μια παρτίδα από την άσπρη βούλα!

Τιμή και δόξα στον Τζόρνταν Πίκφορντ, ο οποίος όχι μόνο σημάδεψε διάνα στο πέμπτο πέναλτι των Λιονταριών, αλλά απέκρουσε και το έκτο των Ελβετών και έγινε ο ήρωας που οι λεγάμενοι λαχτάραγαν τόσες και τόσες φορές, όμως συνήθως καταντούσε σαν τον Γκοντό στο έργο του Σάμιουελ Μπέκετ…

Δεν ερχόταν ποτέ ο μπαγάσας!

Πλάκα πλάκα η μοίρα αποδεικνύεται γενναιόδωρη στην εξόφληση εκείνου του παλιού γραμματίου προς τον Γκάρεθ Σαουθγκέιτ, ο οποίος ως παίκτης είχε λερωμένη τη φωλιά του από τον ημιτελικό του Euro στις 26 Ιουνίου του 1996 στο Γουέμπλεϊ, κόντρα στη Γερμανία. Ως προπονητής όμως απενοχοποιείται για το… προπατορικό αμάρτημα, έχοντας πλέον δύο στα δύο: στο περσινό Μουντιάλ με την Κολομβία και χθες με την Ελβετία.

Σπολλάτη του!

Εάν δεν έχω κάνει κάποιο λάθος, οι λεγάμενοι έχουν επτά αποτυχίες σε δέκα περιπτώσεις στις οποίες κλήθηκαν να παίξουν κορόνα – γράμματα την τύχη τους. Αυτή η ατζαμοσύνη απέβη «familiar circumstance», όπως την αποκαλούν οι ίδιοι, και ασφαλώς δαιμονοποιήθηκε με την πάροδο του χρόνου…

Πριν από τον Τρίπιερ και τον Ντίερ που πέταξαν από πάνω τους την κατάρα στη Μόσχα, ο μόνος αθώος του αίματος υπήρξε ο Πολ Γκασκόιν στον προημιτελικό του Euro του ’96 κόντρα στην Ισπανία. Στον αντίποδα η μοίρα μούντζωσε τον Πιρς και τον Γουόντλ (1990), τον Ινς και τον Μπλατ (1998), τον Βασέλ (2004), τον Τζέραρντ και τον Γκάραχερ (2006), τον Γιανγκ και τον Κόουλ (2012), ακόμη και τον πιτσιρικά, τον Ρέντμοντ, στο Eurο των Νέων το 2017.

Αυτό είναι που λένε, το σόι πάει βασίλειο!

Headlines