Εκεί όπου κάνουν σεξ οι αράχνες!

Εβλεπα τον αγώνα της Μπαρτσελόνα με τη Λίβερπουλ και όποτε χάζευα τον Λιονέλ Μέσι να προσφέρει με γαλαντομία στιγμές ποδοσφαιρικής μεγαλοσύνης, πανδαισίας και ονείρωξης (sic), στο μυαλό μου ερχόντουσαν ασυναίσθητα η Ελίζαμπεθ Τέιλορ και ο Πολ Νιούμαν.

Ηταν κι ελόγου του, μια λυσσασμένη γάτα!

Βεβαίως ο μικρός το δέμας αρτίστας της μπάλας έχει λυσσάξει εδώ και καιρό για να οδηγήσει την Μπαρτσελόνα, έπειτα από τέσσερα χρόνια απαντοχής και λαχτάρας, στον ευρωπαϊκό θρόνο και να προσθέσει άλλο ένα treble στο παλμαρέ του, οπότε η λύσσα του όχι απλώς δικαιολογείται και συγχωρείται, αλλά επιβάλλεται κιόλας…

Παρεμπιπτόντως αυτή τη λύσσα την είχε πάρει πρέφα και ο Γιούργκεν Κλοπ, ο οποίος την παραμονή του αγώνα διαισθάνθηκε την απειλή, αλλά δεν κατάφερε να την αποτρέψει. Στη φάση του γκολ του Σουάρες (από την εκπάγλου καλλονής πάσα-ξυραφιά του Τζόρντι Αλμπα) τον είδα ατάραχο να ρουφά μια γουλιά νερό και αναρωτιόμουν μπας και συμβεί το αναπόδραστο…

Συνέβη όντως, διότι (έστω κι αν το σκορ αδικεί τη Λίβερπουλ), ο λεγάμενος ρούφηξε και το κώνειο ώς την τελευταία στάλα και την ερχόμενη Τρίτη είναι αναγκασμένος να κυνηγήσει χίμαιρες!

Λένε πως οι χίμαιρες δεν πιάνονται. Οντως, είναι ασύλληπτες, πολλώ δε μάλλον ότι τις στρατολογεί και τις οδηγεί αυτή η… μισοριξιά που μετατρέπει κάθε αγώνα σε σόου και κάθε στιγμή σε… οφθαλμόλουτρο!

Σαν προχθές, λέει, ο Μέσι πέτυχε το πρώτο γκολ του με τη φανέλα των Μπλαουγκράνα και ανήμερα την επέτειο έφτασε ο μπαγάσας τα 600. Και πώς; Με ένα άσμα ασμάτων στο οποίο επιβεβαίωσε την αλήστου μνήμης κουβέντα του Χρήστου Αφρουδάκη για το γκολ που είχε βάλει ο αδερφός του, Γιώργος, στον μικρό τελικό του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος γουότερ πόλο κόντρα στην Κροατία, το 2005 στο Μόντρεαλ και χάρισε στην Εθνική το χάλκινο μετάλλιο…

Εστειλε και αυτός την μπάλα όχι μόνο στο παραθυράκι του δόλιου του Αλισον, αλλά εκεί όπου κάνουν σεξ οι αράχνες!