Δυσανεξία στην ομαλότητα

Στο τετραήμερο συνέδριο των Δελφών η διαπίστωση ήταν γενική: το ενδιαφέρον για τις ομιλίες του Πρωθυπουργού και των λοιπών μελών της κυβέρνησης ήταν περιορισμένο. Οι αίθουσες μισογεμάτες και τα χειροκροτήματα χλιαρά.

Κανείς δεν προσδοκά πλέον τίποτε από την κυβέρνηση αυτή και λίγα έχει και εκείνη να πει για το μεγαλόπνοο σχέδιό της, είτε για το διάστημα που της απομένει, είτε για εκείνο μετά από τις εκλογές, εφόσον εξακολουθεί να πιστεύει ότι θα τις κερδίσει.

Η ατμόσφαιρα αυτή συνδυάστηκε με τα όσα παράλληλα συνέβαιναν στην χώρα τις ίδιες ημέρες. Καταδρομικές επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα, χουλιγκανισμοί, προληπτικές προσαγωγές «αντιφρονούντων» προκειμένου να μην ενοχληθεί ο Κουβέλης σε κομματική εκδήλωση στα Γιαννιτσά. Και σαν να μην έφταναν αυτά, ήλθε και ένα δημοσίευμα των FT για τον κίνδυνο να επιστρέψει στην χώρα η εξτρεμιστική βία.

Μία εικόνα διάλυσης των πάντων, σε μία περίοδο όπου ο Πρωθυπουργός κατά τα άλλα υπερηφανεύεται για τα κατορθώματά του. Περιγράφοντας μία μαγική εικόνα.

Αυτό έκανε και στην κομματική συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής, όπου απευθύνθηκε την Κυριακή. Ακούστηκαν όμορφα λόγια μεταξύ συντρόφων, χωρίς επαφή με την πραγματικότητα στην χώρα και  χωρίς όραμα, έστω κάτι με αποχρώσεις ηρωισμού…

Και παράλληλα ο κ. Τσίπρας εξακολουθεί να περιγράφει διάφορα επί της ουσίας ακατανόητα για την πρόσκλησή του σε συνεργασία προς πολιτικούς χώρους τους οποίους την ίδια στιγμή σε άλλα ακροατήρια, κατηγορεί ότι χρεοκόπησαν την χώρα.

Η κυβέρνηση πλέον είναι ξέπνοη. Και επιμένει να μην βλέπει ένα στοιχείο κρίσιμο και καθοριστικό στην πολιτική: η προσδοκία του μεγαλύτερου τμήματος των πολιτών έχει ήδη στραφεί αλλού. Για οποιονδήποτε λόγο. Είτε εξ ανάγκης, είτε εκ πεποιθήσεως, είτε επειδή πολύ απλά η κυβέρνηση έχει απογοητεύσει, εξοργίσει, διχάσει και ακυρώσει κάθε ελπίδα.

Τείνει πλέον σε αυτό το περιβάλλον να εμπεδωθεί η εντύπωση ότι η μεταμνημονιακή κανονικότητα δεν ταιριάζει στον κ. Τσίπρα και την κυβέρνησή του. Μάλλον δυσανεξία του προκαλεί. Και σε μία τέτοια συνθήκη εξακολουθεί να υποδαυλίζει την ένταση, να ασκεί παρελκυστικές πολιτικές, να καλλιεργεί ψευδείς ελπίδες και να καταφεύγει πλέον σε καταφανώς αντιδημοκρατικές πρακτικές (αν λάβει κάποιος υπόψη τις προληπτικές προσαγωγές και κρατήσεις στα Γιαννιτσά).

Υπό αυτές τις συνθήκες αναμένονται τα επόμενα βήματα του Πρωθυπουργού. Η εκτίμηση που εκφράζεται στον χώρο της αντιπολίτευσης είναι πως αυτά δεν θα είναι στην κατεύθυνση της ομαλότητας και της νηφαλιότητας.

Η επένδυση στο μπάχαλο ήταν έως σήμερα το καταφύγιο του ΣΥΡΙΖΑ όταν αισθανόταν την πίεση.

Ποιος βάζει το χέρι του στην φωτιά ότι δεν θα καταφύγει σε αυτήν και πάλι;