Αθήνα, πόλη για να ζεις… αν δεν είσαι ΑμεΑ

Η Αθήνα είναι πόλη για να την περπατάς και να την χαίρεσαι, έχει ήλιο, όμορφα κτίρια, νεραντζιές. Την Άνοιξη ανοίγει η καρδιά σου στους δρόμους της. Εκτός κι αν είσαι ΑμεΑ. Αν είσαι ΑμεΑ θα μείνεις σπίτι σου.

Η πόλη είναι αφιλόξενη για τα άτομα με αναπηρία. Μια απλή βόλτα με τα μάτια ενός ατόμου με κινητική δυσκολία θα σας πείσει: Τα πεζοδρόμια είναι σπασμένα και δεν βοηθούν τα μπαστούνι ή το αμαξίδιο, ράμπες που υπάρχουν στο ένα πεζοδρόμιο δεν υπάρχουν στο αμέσως επόμενο και ποιος σατανικός νου σκέφτηκε σε πενήντα εκατοστά πεζοδρόμιο να βάλει παρτέρι για να φυτέψει νεραντζιά;

Κι αυτό είναι το σενάριο που αφορά το άτομο κινητικές δυσκολίες (και η πραγματικότητα των ηλικιωμένων και τον γονιών με τα καρότσια, επίσης). Όταν πλέον μιλάμε για άτομα με προβλήματα όρασης, τότε μαθαίνουμε πως καλούνται να αντιμετωπίσουν τα ίδια προβλήματα (ιδίως κολώνες και νεραντζιές), συν την ιδιωτική πρωτοβουλία.

Στις ειδικές λωρίδες για άτομα με προβλήματα όρασης, στην διαδρομή τους, συναντά κανείς πολλά πράγματα. Μπορείς να πέσεις πάνω σε μία κολόνα. Ή σε ένα δέντρο. Μπορείς, πολύ συχνότερα, να πέσει πάνω σε ένα τραπεζάκι χώρου εστίασης που σε καμία περίπτωση δεν έχει απομακρυνθεί από την δημοτική αστυνομία, η οποία είναι συνήθως πάρα πολύ απασχολημένη κυνηγώντας μικροπωλητές.

Αθήνα – Πόλη για να παρκάρεις σε χώρους για ΑμεΑ

Αφιλόξενη Αθήνα. Ενδεικτικά, το 11% από τις κλήσεις που αφορούν την στάθμευση για το 2017, ήταν σε ράμπες για ΑμεΑ.

Αλλά το πρόβλημα με τις ράμπες δεν είναι και το μόνο. Η Αθήνα είναι μία πόλη χωρίς σχεδόν καμία ευαισθητοποιήση για τα ΑμεΑ. Οι υποδομές είναι λίγες ή μπλοκαρισμένες ή χαλασμένες και δεν διαθέτει διαδρομές πλήρους προσβασιμότητας, που να βοηθούν τα ΑμεΑ να κινηθούν.

Κτίρια για λίγους και… ευθυτενείς

Δεν είναι μόνο οι δρόμοι, είναι και τα κτίρια της πόλης. Ακόμα και οι δημόσιες υπηρεσίες. Πολύ σπάνια, ομολογουμένως, αλλά ακόμα και τώρα θα συναντήσεις δημόσια κτίρια που να μην έχουν ακολουθήσει τις οδηγίες για την υποδοχή ΑμεΑ ή δεν έχουν αποκαταστήσει βλάβες που εμποδίζουν την διέλευση των πολιτών με Αναπηρία.

Για τα δε ιδιωτικά κτίρια, ούτε λόγος. Οι είσοδοι χώρων εστίασης, επιχειρήσεων και -πάνω απ’όλα- πολυκατοικιών, συχνότατα είναι απαγορευτικές για ΑμεΑ. Κι ειδικά στις πολυκατοικίες, είναι απαγορευτικές για τα πάντα: Αν κάποιος δεν μπορεί να κατέβει τα σκαλιά της εισόδου, πώς υποτίθεται πως θα καταφέρει να βγει από το σπίτι του;

Πόλη για να σε ζουν

Αν είσαι άτομο με Αναπηρία, δεν μπορείς να ζήσεις στην Αθήνα. Τουλάχιστον, όχι εύκολα. Δεν μπορείς να βγεις μόνος στον δρόμο κι ακόμα κι αν τα καταφέρεις, δεν μπορείς να κινηθείς.

Βεβαίως, στην ζωή της πόλης δεν κοστίζει η απουσία των ΑμεΑ, εξάλλου δεν έχει μάθει να ενσωματώνει ανθρώπους σε αμαξίδια ή με μπαστούνια.

Είναι, όμως, ζήτημα αξιοπρέπειας της ίδιας της πόλης προς τους πολίτες της. Έχει, αν μη τι άλλο, την υποχρέωση να τους επιτρέπει να βγαίνουν από το σπίτι τους.