Νίκος Ρίζος : Ο αγαπημένος «κοντός» του ελληνικού σινεμά

Ο Νίκος Ρίζος, ήταν από τους αγαπημένους κωμικούς ηθοποιούς που χάρισε απλόχερα το γέλιο στο κοινό για περίπου 50 χρόνια.

Το ύψος του που για πολλούς μπορεί να λειτουργούσε ως μειονέκτημα, για τον ίδιο λειτούργησε ως κωμικό στοιχείο αυτοσαρκασμού που αύξησε την απήχηση που είχε στον κόσμο.

Ενσάρκωσε πολλούς τύπους Έλληνα, με πιο χαρακτηριστικούς  «τον γίγα της Κυψέλης», «το παιδί της πιάτσας», «τον πινέζα», τον καθηγητή «Ντερέκη» και βέβαια τον «κοντό».

Γεννήθηκε το 1924 στην Άρτα από οικογένεια εργατικής τάξης. Σε ηλικία 22 ετών φτάνει στην Αθήνα προκειμένου να σπουδάσει, η ανάγκη για βιοπορισμό τον φέρνει στο θέατρο στη θέση του «αντιγραφέα», δηλαδή του ανθρώπου που αντέγραφε το πρωτότυπο κείμενο του έργου σε αντίτυπα, προκειμένου αυτά να μοιραστούν στους ηθοποιούς. Στη συνέχεια αναλαμβάνει το πόστο του υποβολέα.

Ο Αλέκος Σακελλάριος είναι εκείνος που αντιλαμβάνεται πρώτος το ταλέντο του ηθοποιού και το 1948 του προτείνει να συμμετέχει στην κλασσική επιθεώρηση «’Aνθρωποι, Άνθρωποι» που παιζόταν στο «Μετροπόλιταν» όπου εμφανίζεται μαζί με τη Σπεράντζα Βρανά σε κοινό νούμερο. Έκτοτε εγκαινιάζεται μια μεγάλη καλλιτεχνική πορεία.

Λέγεται ότι η Μαρίκα Κοτοπούλη, του είχε πει: «Έλα, Παναγιά μου! Πώς χώρεσε μωρέ σε αυτό το κορμάκι τόσο ταλέντο;»

Το 1959 δημιούργησε δικό του θίασο, μαζί με τους Γιάννη Γκιωνάκη και Τάκη Μηλιάδη και το 1961 δημιούργησε το θίασο «Βασίλης Αυλωνίτης-Γεωργία Βασιλειάδου-Νίκος Ρίζος» που διατηρήθηκε σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία μέχρι το 1965 παρουσιάζοντας κωμωδίες σε Ελλάδα και Γερμανία.

Η κινηματογραφική του καριέρα ξεκινά το 1950 όταν εμφανίζεται στον «Μεθύστακα» ενώ ακολουθούν περίπου 300 ταινίες με ποιο χαρακτηριστικές το «Σοφεράκι» (1953), τον «Θησαυρό του Μακαρίτη» (1959), τον «Κλέαρχο, τη Μαρίνα και τον κοντό» (1960), αλλά και τον «Γίγα της Κυψέλης» (1968), τον «Νάνο και τις 7 Χιονάτες» (1970), τη «Συμμορία Εραστών» (1972).

https://www.youtube.com/watch?v=eKLzrtY2ISM

Εκτός όμως από τον κινηματογράφο ο Νίκος Ρίζος συμμετείχε σε βιντεοταινίες του ’80, όπου παρά την προχειρότητα της παραγωγής τους, το ταλέντο του επέτρεψε η συμμετοχή του σε αυτές να στεφθεί με επιτυχία.