Donna Gottschalk: H πρωτοπόρος Αμερικανίδα φωτογράφος που απαθανάτισε τη λεσβιακή κουλτούρα του 1970

Η δουλειά της ήρθε πρόσφατα στο προσκήνιο, αλλά οι φωτογραφίες της λεσβιακής κουλτούρας της Donna Gottschalk αλλάζουν την εικόνα της ιστορίας για πολλούς, ιδιαίτερα για εκείνους που έχουν ζήσει στο κοινωνικοπολιτικό περιθώριο των ΗΠΑ. Το προσωπικό αρχείο της Gottschalk άνοιξε για μια έκθεση στο The Leslie-Lohman Museum of Gay and Lesbian Art στη Νέα Υόρκη, όπου πολλές από τις ζωηρές εικόνες παρουσιάζονται για πρώτη φορά .

Η Gottschalk μεγάλωσε φτωχικά, στη Νέα Υόρκη της δεκαετίας του 1950. Πέρασε πολύ χρόνο στον δρόμο, μια εμπειρία που διαμόρφωσε την ίδια και τον τρόπο που βλέπει τον κόσμο: ωμό, πραγματικό και πολύ κοντινό.

Στη δεκαετία του 1960, η Gottschalk φοίτησε στο Γυμνάσιο Τέχνης και Σχεδιασμού, όπου σπούδασε εικονογράφηση και συναντήθηκε για πρώτη φορά με άλλες λεσβίες, οι οποίες την πήγαν σε θρυλικά μπαρ της Νέας Υόρκης, όπως το Kooki’s, το Paula’s και το Colony. Ήταν επικίνδυνα και η μαφία δεν ήταν ποτέ μακριά. Οι απειλές και η κακοποίηση μετά το κλείσιμο των μπαρς ήταν συνηθισμένες, αλλά ήταν ένας δικός τους χώρος.

Το 1967, η Gottschalk συμμετείχε στο Gay Pride Liberation Front, μια οργάνωση που αγωνίζεται για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων. Παρουσιάστηκε σε κεντρικές διαμαρτυρίες, συμπεριλαμβανομένης της πορείας του 1970 εναντίον της φεμινιστικής ομάδας, National Organisation for Women Congress (NOW), η οποία είχε αποβάλει τις λεσβίες.

Πολλές από τις αφίσες, τα χαρτιά και άλλο πολιτικό υλικό, τα οποία είχε σχεδιάσει και τυπώσει η Gottschalk, έχουν ξεχαστεί ή παραμεληθεί. Ωστόσο, το εκτεταμένο αρχείο προσωπικών φωτογραφιών που τράβηξε εκείνη την εποχή, συλλαμβάνοντας τη ριζοσπαστική λεσβιακή ζωή, τους φίλους, την οικογένεια και την κοινότητά της στον αγώνα τους, φέρνουν εκείνη την εποχή πίσω ζωντανή.

Οι φωτογραφίες της εντοπίζουν σημαντικές διασπάσεις στους κόλπους των φεμινιστικών και λεσβιακών κινημάτων, λεπτομέρειες των οποίων αγνοήθηκαν σε μεγάλο βαθμό και δεν καταγράφηκαν από τα συντηρητικά Μέσα εκείνης της εποχής.

«Πήρα την πρώτη μου φωτογραφική μηχανή στα 17 και ανακάλυψα όλους αυτούς τους ευγενείς, περιθωριοποιημένους ανθρώπους που έρχονταν στη ζωή μου. Αναγκάστηκα να γίνω γενναία και να ζητήσω να τραβήξω φωτογραφίες τους», εξηγεί η Gottschalk. «Μερικές φορές με ρώτησαν γιατί και η απάντησή μου ήταν πάντα: «Επειδή είσαι όμορφη και δε θέλω να σε ξεχάσω ποτέ».

Πολλά από τα άτομα που έχει φωτογραφίσει η Gottschalk, πέθαναν πολύ μικρά. Έχει κρατήσει κρυφές τις εικόνες τους από φόβο για το πώς θα παρουσιαστούν. Τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή για να φανεί και πάλι γενναία. «Είμαι έτοιμη να τους απελευθερώσω γιατί δε θέλω να χαθούν αυτές οι θαρραλέες ζωές. Ήταν γενναίοι και προκλητικοί πολεμιστές και επέμεναν να είναι έτσι, ανεξάρτητα από τις συνέπειες».