Τα ζώα που πληγώναμε

Η Σαντορίνη είναι ένας από τους δημοφιλέστερους τουριστικούς προορισμούς στη χώρα μας, με εκατομμύρια επισκέπτες κάθε χρόνο.

Η πρώτη εικόνα που αντικρίζουν πολλοί από αυτούς που φτάνουν στο νησί είναι τα δύσμοιρα γαϊδουράκια, που φορτωμένα με τουρίστες και αποσκευές ανεβαίνουν πολλές φορές την ημέρα τα 520 πλακόστρωτα σκαλοπάτια που οδηγούν από το λιμάνι στα Φηρά.

Μοχθούν μέρα και νύχτα (για τη μεταφορά των σκουπιδιών), πολύ συχνά κάτω από υψηλές θερμοκρασίες και όσο περιμένουν τον επόμενο αναβάτη ή το επόμενο φορτίο στέκονται απροστάτευτα μέσα στο λιοπύρι. Πολλές φορές αν κάποιο από αυτά κουραστεί και αρνηθεί να συνεχίσει ο αγωγιάτης το ξυλοκοπεί. Τα περισσότερα έχουν πληγές από τα σαμάρια και τα μεγάλα βάρη που κουβαλούν. Όταν τα ζώα επιστρέφουν στους στάβλους τούς δένουν τα πόδια – το λεγόμενο «παστούρωμα».

Στην Ύδρα, έναν άλλον δημοφιλή προορισμό τα γαϊδούρια φορτώνονται και κουβαλούν πλυντήρια, κλιματιστικά και άλλες οικιακές συσκευές.

Όμως και στα άλλα νησιά ή στην ηπειρωτική χώρα όπου υπάρχουν γαϊδουράκια είναι στην καλύτερη περίπτωση παραμελημένα, με δεμένα πόδια και καμία φροντίδα. Υπάρχουν και εξαιρέσεις, αλλά είναι σπάνιες.

Όταν τον περασμένο μήνα εμφανίστηκαν στη Σαντορίνη ορισμένοι φιλόζωοι για να διαμαρτυρηθούν για την αποτρόπαια αυτή κατάσταση, οι αγωγιάτες τους επιτέθηκαν και τους τραμπούκισαν. Να σημειωθεί ότι υπάρχουν επώνυμες καταγγελίες ότι πολλοί από τους αγωγιάτες εκμεταλλεύονται τα τόσο συμπαθή τετράποδα χωρίς τη σχετική άδεια από τον Δήμο.

Πρόκειται για μια κατάσταση πραγμάτων που δεν ταιριάζει σε μια χώρα που θέλει να θεωρείται πολιτισμένη.

Δυστυχώς η πολιτεία και εδώ είναι απούσα. Οι έλεγχοι στους αγωγιάτες τόσο για τη νομιμότητα της δραστηριότητας τους, όσο και για την υγεία των ζώων είναι ανύπαρκτοι. Η τοπική αυτοδιοίκηση παρακολουθεί όσα συμβαίνουν χωρίς καμία ουσιαστική παρέμβαση. Οι φιλόζωοι τουρίστες το βλέπουν ως couleur locale και συμμετέχουν με ενθουσιασμό σε αυτό το συνεχιζόμενο έγκλημα. Γιατί η συστηματική κακοποίηση ενός ζώου είναι έγκλημα.

Μετά τις πρόσφατες διαμαρτυρίες και τα ρεπορτάζ στον ξένο Τύπο για τις απάνθρωπες συμπεριφορές που υφίστανται αυτά τα ζώα, η δημοτική αρχή της Σαντορίνης αποφάσισε να πάρει κάποια μέτρα για την προστασία τους. Θα γίνει πλήρης καταγραφή και τσιπάρισμα, ενώ θα κατασκευαστούν και σκιάστρα ώστε να προστατεύονται τα ζώα από τον ήλιο. Α, και θα βελτιώσουν την παροχή νερού στα σημεία παραμονής τους.

Αν υποθέσουμε ότι όλα αυτά δεν είναι απλά εξαγγελίες που θα μείνουν στον σχεδιασμό, γιατί έχω την εντύπωση έπρεπε να έχουν γίνει εδώ και πολύ καιρό; Τι περίμεναν δηλαδή οι δημοτικές αρχές για να καταγράψουν τα ζώα; Τι περίμεναν για να εξασφαλίσουν την παροχή νερού; Τι περίμεναν για να φτιάξουν τα σκιάστρα;

Ένα νησί με τόσα μεγάλα εισοδήματα από τον τουρισμό δεν έπρεπε να είχε φροντίσει για όλα αυτά εδώ και πάρα πολλά χρόνια; Πώς είναι δυνατόν να ανέχονται να δίνει το νησί τους την εικόνα ενός κολαστηρίου;

Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τα ζώα είναι ένας από τους πιο σημαντικούς δείκτες πολιτισμού για μια χώρα. Και δυστυχώς στην Ελλάδα, ο δείκτης αυτός βρίσκεται στο ναδίρ.