«Τα παράσιτα της Ρώμης» έχει τίτλο το άρθρο του Jan Fleischhauer που δημοσιεύτηκε πριν από λίγες ημέρες στο γερμανικό περιοδικό Der Spiegel.

«Πώς να αποκαλέσεις μια χώρα η οποία αποδέχεται να χρηματοδοτούν την καλοζωία τους οι άλλοι και στη συνέχεια απειλεί τους δανειστές όταν αυτοί ζητούν πίσω τα δανεικά;», αναρωτιέται ο αρθρογράφος.

Όπως όλα δείχνουν, μετά τις τελευταίες δραματικές εξελίξεις στην Ιταλία, οι Ιταλοί έχουν μπει στο στόχαστρο των γερμανικών μέσων ενημέρωσης με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που είχε μπει πριν από λίγα χρόνια η Ελλάδα και οι Ελληνες.

Είμαι βέβαιος ότι πολύ σύντομα θα δούμε εξώφυλλα στο Focus με τον Καίσαρα να ζητιανεύει και άλλες παρόμοιες ρατσιστικές αρλούμπες.

Βέβαια η Ιταλία δεν είναι σαν την Ελλάδα. Τα οικονομικά μεγέθη των δύο χωρών ούτε καν συγκρίνονται και δεν είμαι σίγουρος ότι η Γερμανία και οι Βρυξέλλες θα μπορέσουν να αντιμετωπίσουν την επερχόμενη κρίση με τον ίδιο τρόπο που αντιμετώπισαν το ελληνικό πρόβλημα.

Την ίδια στιγμή το χάος που έχει ξεσπάσει στην πολιτική σκηνή της Ισπανίας απειλεί να δυναμιτίσει την αναιμική επιστροφή της ανάπτυξης στη χώρα.

Ισπανία και Ιταλία απειλούν να ξαναφέρουν την κρίση στην Ευρωζώνη και αυτή τη φορά τα πράγματα θα είναι πολύ πιο σοβαρά για το μέλλον του ευρώ.

Γεγονός παραμένει ότι το κοινό νόμισμα είχε καταστροφικά αποτελέσματα για τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου, τη στιγμή που ωφέλησε τις χώρες του βορρά.

Οι ευρωπαϊκές μεσογειακές χώρες, όταν βρέθηκαν αντιμέτωπες με την κρίση, είχαν άμεση ανάγκη από έναν μηχανισμό υποτίμησης του νομίσματος προκειμένου να την αντιμετωπίσουν.

Όμως το ευρώ απαγόρευε αυτή την επιλογή.

Το κοινό νόμισμα έχει εξελιχθεί σε μια φυλακή, σε μια παγίδα μέσα στην οποία οι χώρες του νότου έχουν μείνει χωρίς τα απαραίτητα εργαλεία για να αντιμετωπίσουν τις αλλεπάλληλες κρίσεις.

Η νομισματική και οικονομική αρχιτεκτονική της Ευρωζώνης χρειάζεται γενναίες αλλαγές για να επιβιώσει.

Όμως όσο η γερμανική κοινή γνώμη, καθοδηγούμενη από τα μέσα ενημέρωσης της χώρας, πιστεύει λανθασμένα ότι οι Γερμανοί πληρώνουν για να κάνουν πάρτι οι νότιοι, αυτές οι απαραίτητες αλλαγές δεν πρόκειται να συμβούν.

Και όσο διαιωνίζεται η κατάσταση αυτή η Ευρωπαϊκή Ενωση θα είναι ευάλωτος στόχος κάθε λογής κρίσεων.