Ισως φταίει η εποχή που προσφέρει και ζητάει άλλα πράγματα, ίσως φταίω εγώ που μεγαλώνω και που όλο και πιο συχνά αυτό που βλέπω… κάπου το έχω ξαναδεί. Σπάνια πλέον αισθάνομαι πως μία ερμηνεία μιλάει βαθιά και ουσιαστικά στην ψυχή μου.

Το δώρο αυτό μου έκανε η Ελενα Κελεσίδη στην «Υπόθεση Μακρόπουλου» του Λέος Γιάνατσεκ που ανέβασε η Εθνική Λυρική Σκηνή (για πρώτη φορά στην ιστορία της, σε σκηνοθεσία του Γιάννη Χουβαρδά).

Σε μία… μη-όπερα, ένα στην πραγματικότητα θεατρικό έργο επενδυμένο με μουσική (ελάχιστες οι μελωδίες που ακούγονται) όπου οι τραγουδιστές πρέπει να είναι και καλοί ηθοποιοί η Κελεσίδη τα είχε όλα: Την όμορφη φωνή που μπορούσε εύκολα να περνάει πάνω από τη δυνατή ορχήστρα και την απόλυτη σκηνική παρουσία.

Στον εξαιρετικά δύσκολα μουσικά και υποκριτικά ρόλο μιας γυναίκας που κατέχει την φόρμουλα της αιώνιας ζωής και που πεθαίνει… οικειοθελώς όταν συνειδητοποιεί πως χωρίς το θάνατο η ζωή δεν έχει αξία, επιβεβαίωσε για άλλη μια φορά την υψηλή καλλιτεχνική κλάση της _ την οποία, ας μην ξεχνάμε έχει αποδείξει πολλάκις στο παρελθόν με εμφανίσεις σε θέατρα όπως η Βασιλική Οπερα του Λονδίνου και η Μετροπόλιταν Οπερα της Νέας Υόρκης.

Δίπλα σε όλα δεν μπορώ να μην την θαυμάσω που κατάφερε να μάθει το μεγάλο σε έκταση μουσικοθεατρικό κείμενο στην τσέχικη γλώσσα του πρωτοτύπου _ και εκείνη και οι άλλοι καλοί τραγουδιστές, ανάμεσά τους ο Δημήτρης Πακσόγλου, ο Νίκος Στεφάνου, ο Βαγγέλης Μανιάτης… Εξαιρετική, για άλλη μια φορά, και η Αρτεμις Μπόγρη, μια τραγουδίστρια με ιδιαίτερα ταλέντα που ό,τι ρεπερτόριο και αν της δοθεί, από το μπελκάντο ως τις μοντέρνες όπερες, το ερμηνεύει άψογα.

Σπεύσατε, όσοι δεν το είχατε προγραμματίσει, να δείτε τη σημερινή (Παρασκευή 25 Μαΐου) τελευταία παράσταση στην Εθνική Λυρική Σκηνή, που τόλμησε να ανεβάσει το δύσκολο έργο για να δικαιωθεί απόλυτα για την επιλογή της από το εξαιρετικό αποτέλεσμα!

Σε μία χώρα σαν την Ελλάδα που οι λυρικοί τραγουδιστές σπανίως απολαμβάνουν την αναγνώριση που τους αξίζει, προσπάθειες σαν αυτή που έκανε η ομάδα που δούλεψε για τον «Μακρόπουλο» (καταλυτική η παρουσία του μαέστρου Οντρέι Ολος που γνώριζε το έργο και μοιράστηκε γενναιόδωρα τη γνώση του με τους συνεργάτες του) πρέπει να επιβραβεύονται. Και ερμηνείες σαν αυτή που μας έδωσε η Κελεσίδη είναι κέρδος και για το θέατρο που τις φιλοξενεί και για όποιον τις παρακολουθεί.

Headlines