Τουρίστες στη Σταδίου

Η θέα από το διώροφο λεωφορείο που μετέφερε τους τουρίστες στην οδό Σταδίου θα τους μείνει προφανώς αξέχαστη. Πέρα από τα παλιοκαιρισμένα κτίρια του αθηναϊκού κέντρου, τα ενοικιαστήρια και τις σκοτεινές στοές ο οδηγός έπρεπε να τους εξηγήσει και γιατί έμεναν καθηλωμένοι στα δέκα τετραγωνικά μέτρα που αναλογούσε στο λεωφορείο.

Εκτός από καλή γνώση αγγλικών απαιτούνταν αρετή και τόλμη στην ερμηνεία των γεγονότων: ότι, δηλαδή, μία δράκα υπευθύνων στο μετρό της Αθήνας είχε προκηρύξει 24ωρη απεργία «λόγω έλλειψης ανταλλακτικών και αναλώσιμων υλικών» -παρακαλώ, βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα, φίλοι τουρίστες- την ημέρα μάλιστα που θα έκλειναν οι μπάρες (αυτό ομολογουμένως χρειάζεται ταχύρυθμα τμήματα αγγλικών, οπότε το αφήνουμε προς στιγμή).

Αλλά έστω ότι ο οδηγός αποδεικνύεται φιλομαθής και ευρηματικός και ξεπερνάει τον πρώτο σκόπελο.

Την επόμενη ημέρα, τι έπρεπε να επικαλεστεί για να εξηγήσει στην επόμενη φουρνιά του crisis sightseeing ότι μία δράκα σημαιοφόρων διεκδικητών έκοψε τη ροή αυτοκινήτων από τη Σταδίου προς το Σύνταγμα;

Προφανώς το επιχείρημα περί πολιτικών δικαιωμάτων και κοινωνικών αγώνων είναι καλοδεχούμενο για Αγγλους και Γάλλους, αλλά οι ίδιοι το ταυτίζουν με τις υποχρεώσεις χάρη στην πολιτική κουλτούρα που τους διέπει.

Αυτός ο δύσμοιρος οδηγός του λεωφορείου που έπρεπε να τους εξηγήσει την ελληνική εκδοχή του «δικαιωματισμού» πόσες κόρνες πάτησε;