Η σημαντικότερη είδηση στον διεθνή Τύπο αυτές τις ημέρες είναι το μέλλον της συμφωνίας για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν. Φυσικά, δεν απασχολούν αυτά την εσωστρεφή ελληνική σκηνή.

Αν όμως στις 12 Μαϊου, ο Πρόεδρος Τραμπ αποφασίσει να μην ανανεώσει το επονομαζόμενο waiver για τις κυρώσεις εναντίον της Τεχεράνης, τότε είναι πολύ πιθανό να ανοίξει «ο ασκός του Αιόλου».

Η σημερινή αμερικανική κυβέρνηση κινείται σε απόλυτη σύμπνοια με το Ισραήλ – σε βαθμό που ενίοτε υπερβαίνει τα προσχήματα. Οι πρόσφατες τοποθετήσεις του Τζον Μπόλτον στη θέση του Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας και του Μάικ Πομπέο, ως υπουργού Εξωτερικών, δεν διασφαλίζουν την απαιτούμενη μετριοπάθεια. Αυτό που όμως εντυπωσιάζει είναι η χαοτική πολιτική των Ευρωπαίων.

Σε κοινοτικό επίπεδο, η στάση που τηρούν διάφορα κράτη – μέλη έναντι της συμφωνίας για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν δεν δείχνει ότι η ΕΕ μπορεί να σκεφτεί στρατηγικά.

Με τους επονομαζόμενους EU3 (Γαλλία, Γερμανία, Βρετανία) να προσπαθούν να… κατευνάσουν τον Τραμπ, η Ένωση μοιάζει ξανά αποχαυνωμένη, τοποθετώντας πριν από όλα τα οικονομικά της συμφέροντα.

Ίσως το πιο ενδιαφέρον στοιχείο σε όλη αυτή την υπόθεση να είναι η επανάκαμψη του Παρισιού.

Ωστόσο, η Γαλλία κινείται χωρίς σαφές σχέδιο, σε μία προσπάθεια επιβεβαίωσης ενός διεθνούς status και χωρίς στρατηγική για τον τρόπο θεώρησης της επόμενης ημέρας στη Μέση Ανατολή.

Ο Εμμανουέλ Μακρόν μοιάζει να θέλει να αξιοποιήσει την άσκηση εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής ως ένα τρόπο απόσπασης της προσοχής των Γάλλων από τις εσωτερικές του μεταρρυθμίσεις.

Θα απαιτηθεί όμως προσοχή. Οι γαλλικές πρωτοβουλίες στις απαρχές της συριακής κρίσης και το τότε φλερτ με τους Αδελφούς Μουσουλμάνους είναι ακόμη φρέσκες…

Headlines