Θα μπορούσε κανείς να ψάξει και να προσάψει διάφορα στον Ζαν – Κλοντ Γιούνκερ κατά τη διάρκεια της πολυετούς θητείας του τόσο ως επικεφαλής του Eurogroup όσο και ως Πρόεδρος της Κομισιόν.

Ως επικεφαλής του πανίσχυρου οργάνου της ευρωζώνης έκανε μάλλον τα «στραβά μάτια» σε λάθη και παραλείψεις της διακυβέρνησης Καραμανλή και καθυστέρησε δραματικά στην πίεση για λήψη μέτρων. Ως Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είχε την «ατυχία» να πέσει επάνω στο φαινόμενο των «πολυκρίσεων» – με κορυφαία το Προσφυγικό – που σίγουρα μετέβαλαν εν πορεία τους αρχικούς σχεδιασμούς του για μία πιο «πολιτική Κομισιόν».

Την ίδια στιγμή όμως, η Ελλάδα χρωστάει πολλά στον Γιούνκερ. Από την έναρξη της κρίσης στα τέλη του 2009, ο πολύπειρος Λουξεμβούργιος προσπάθησε, παρά τις ασφυκτικές πιέσεις του Βερολίνου, να αποτρέψει το Grexit. Ακόμη και για έναν πολιτικό του δικού του βεληνεκούς, με άριστη γνώση των ενδοκοινοτικών συσχετισμών, η επιρροή στα κέντρα λήψεως αποφάσεων στα μεγάλα κράτη – μέλη υπήρξε πολύ υψηλό εμπόδιο.

Το πρώτο εξάμηνο του 2015 δοκίμασε μέχρι τα όριά της την αντοχή του κ. Γιούνκερ. Οι πληροφορίες λένε ότι ήταν αυτός και ο τότε Πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ που προσπάθησαν πολύ (χωρίς φυσικά να είναι οι μόνοι) ώστε να αποφευχθεί το μοιραίο εκείνες τις δραματικές ημέρες του Ιουλίου.

Οι γνωρίζοντες λένε ότι υπήρξαν στιγμές που αισθάνθηκε προδομένος από τις επιλογές της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και του Πρωθυπουργού, αλλά έκρινε ότι η συνοχή της ευρωζώνης ήταν απείρως σημαντικότερη.

Η Ελλάδα έχει κι άλλους ανθρώπους, σαν τον Γιούνκερ, που τη στήριξαν σε δύσκολες ώρες. Θα πρέπει επιτέλους να σταματήσει να τους προδίδει αλλά να τους προσφέρει εκείνα τα «όπλα» που εκείνοι, με τη σειρά τους, θα αξιοποιήσουν υπέρ της χώρας μας.

Headlines