Ας υποθέσουμε ότι υπάρχει μια στρογγυλή τράπεζα στο Καστελόριζο και καλούνται οι βασικοί παίκτες της ελληνικής πολιτικής σκηνής να συζητήσουν για το μέλλον, οκτώ χρόνια ακριβώς μετά την πολιορκία της χώρας και την παράδοσή της στους πιστωτές.

Σε αυτή την στρογγυλή τράπεζα, όπως στο θρυλικό Κάμελοτ, υψώνουν τα ξίφη τους και ομνύουν πίστη στην πατρίδα, αλλά η βασική συνθήκη επιβίωσης τόσο των ίδιων όσο και της χώρας είναι να λένε αλήθειες. Εξάλλου, ο όρος της αλήθειας ένωνε και τους ιππότες στο Κάμελοτ.

Το να πει ένας πολιτικός αλήθειες είναι ένα γεγονός σπάνιο. Πολλές φορές ακούμε πολιτικούς να λένε ανερυθρίαστα ψέματα και να δίνουν υποσχέσεις που δεν τηρούνται.

Στον Λένιν αποδίδεται η φράση, ότι ένα επαναλαμβανόμενο ψέμα γίνεται αλήθεια και αυτή ακολουθεί είτε συνειδητά, είτε ασυνείδητα το μεγαλύτερο τμήμα του πολιτικού συστήματος.

Η συζήτηση για την επόμενη μέρα της ελληνικής οικονομίας, δηλ. μετά τη λήξη του τρίτου μνημονίου, έχει ανοίξει για τα καλά σε όλο το πολιτικό σύστημα. Η κυβέρνηση, στη σκιά των εσωκομματικών πυρών και ενστάσεων π.χ. του Νίκου Φίλη, εμμένει στην θεωρία της καθαρής εξόδου. Από την άλλη πλευρά, η αντιπολίτευση προτάσσει το επιχείρημα περί νέου μνημονίου και δέσμευσης της χώρας και μετά τον Αύγουστο του 2018.

Αυτή η αντιπαράθεση είναι άγονη και δεν προσφέρει τίποτα στην παρούσα φάση. Το κρίσιμο για το πολιτικό μας σύστημα είναι να πει επιτέλους αλήθειες και να δει με άλλο μάτι την κατάσταση.

Μόνο σε αυτή την περίπτωση υπάρχει προοπτική για τον τόπο, πέρα από τις άγονες κομματικές αντιπαραθέσεις που γίνονται απλά και μόνο για τη ηνία της εξουσίας.

Κοινή είναι η παραδοχή, οκτώ χρόνια μετά την μνημονιακή Οδύσσεια, ότι για τα μνημόνια φταίει όλο το πολιτικό προσωπικό και όλοι έχουν ευθύνες.

Δυστυχώς από τους πολιτικούς βλέπουμε κατηγορίες κατά πάντων, επιστροφή στο χθες και κυριαρχία λόγου διχαστικού και απουσία αυτοκριτικής.

Και όπως σημειώνουν οι πιο φιλοσοφημένοι, η αλήθεια και η συγγνώμη είναι δυο μεγάλες λέξεις που πρέπει να ξέρει κανείς πότε να τις λέει.

Και οι πολιτικοί μας τις αγνοούν. Εάν όμως θέλουν ως άλλοι Ιππότες του Καστελορίζου, από εκεί που άρχισε το δράμα της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, να προστατεύσουν και πάλι το Άγιο Δισκοπότηρο του πολιτικού συστήματος, οφείλουν να βρουν την αξιοπιστία του μέσω της αλήθειας.