Ενας από τους θεσμούς που έχει πληγεί και βρίσκεται πλέον στο ναδίρ της εμπιστοσύνης των πολιτών είναι η Δικαιοσύνη.  Το «αποκούμπι» των αδύναμων, έχει μετατραπεί πλέον σε σάκος του μποξ για τα κόμματα, κι όχι μόνο, αναλόγως βεβαίως των αποφάσεων που εκδίδουν οι δικαστές.

Στην αρχή της κρίσης οι αποφάσεις που έκριναν συνταγματικές τις μνημονιακές ρυθμίσεις, προκαλούσαν την μήνι των αντιμνημονιακών.

Τώρα που η «πλατεία» βρίσκεται στην κυβέρνηση και η Δικαιοσύνη εκδίδει αποφάσεις οι οποίες προκαλούν δημοσιονομικό βάρος, οι δικαστές είναι ξανά στο στόχαστρο για διαφορετικό λόγο.

Ακόμη πιο επιβαρημένο είναι το κλίμα για το δικαστικό σώμα, έπειτα από την υπόθεση της Novartis. Η πλειοψηφία των πολιτών εκτιμά ότι ναι μεν έχουμε να κάνουμε με ένα μεγάλο σκάνδαλο, ωστόσο, η έρευνα που ξεκίνησε για τα πολιτικά πρόσωπα ήταν προϊόν πιέσεων, συσχετισμών στο χώρο της Δικαιοσύνης, άγνοιας δικαστών για τα πραγματικά δεδομένα. Βλέποντας ο κόσμος ότι με τις πολιτικές μεθοδεύσεις χάνεται η ευκαιρία μια γενικευμένης κάθαρσης, στρέφει την πλάτη του κατά των δικαστών.

Ηρθε και η απόφαση για την τιμωρία του ΠΑΟΚ, και μάλιστα νύχτα, για να αποδειχθεί ότι οι νόμοι στην Ελλάδα εφαρμόζονται κατά το δοκούν. Εφαρμόζονται με βάση τις πολιτικές πιέσεις και το πώς αντιλαμβάνεται η κυβέρνηση τα δικά της συμφέροντα. Όμως, ανεξαρτήτως του ποιος έχει δίκαιο ή άδικο αυτό που μένει στη συνείδηση των πολιτών είναι μια απαξιωμένη δικαστική εξουσία, πολλές φορές καθοδηγούμενη, άβουλη και ανίκανη πολλές φορές να υπερασπιστεί τους νόμους.

Κι όπως έλεγε μια Βρετανίδα υπερασπιστής των γυναικείων δικαιωμάτων «Μεταξύ της δικαιοσύνης και της απονομής δικαιοσύνης υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος που τις χωρίζει».

Headlines