Το σπίτι της και το χωριό της κοντά στο επίκεντρο του σεισμού καταστράφηκαν, ο παππούς της σκοτώθηκε και κανείς από τον έξω κόσμο – ούτε στρατιώτης ούτε αστυνομικός ή κάποιο σωστικό συνεργείο – δεν ήρθε για να βοηθήσει.

Η Μπίμα Λάμα, μια Νεπαλέζα που ζει στο Νέο Δελχί, δημιούργησε αυτή την εικόνα με βάση σκόρπιες τηλεφωνικές συνομιλίες με κατοίκους του χωριού της που έχουν μείνει άστεγοι. Τέτοιες ιστορίες θα ακουστούν πολλές τις επόμενες εβδομάδες, καθώς τα σωστικά συνεργεία θα προσπαθούν να φτάσουν σε απομακρυσμένες περιοχές που επλήγησαν από τον φονικό σεισμό, αναφέρουν οι New York Times.

Η χώρα των 27 εκατομμυρίων κατοίκων βρισκόταν σε πολιτική και οικονομική αναταραχή πριν ακόμη σημειωθεί ο σεισμός. Και η φυσική καταστροφή είναι βέβαιο ότι θα περιπλέξει ακόμη περισσότερο τις προσπάθειες να επουλωθούν τα τραύματα που έχουν προκαλέσει δεκαετίες πολέμου και πολιτικής παράλυσης, προσθέτει η εφημερίδα.

Μια μαοϊκή εξέγερση που κράτησε δέκα χρόνια έλαβε τέλος το 2006, αλλά οι πολιτικοί ηγέτες δεν έχουν μπορέσει από τότε να συμφωνήσουν σε ένα νέο Σύνταγμα, παρόλο που έχουν μεσολαβήσει δύο εκλογικές αναμετρήσεις και επανειλημμένες υποσχέσεις για επίτευξη συναίνεσης. Ακόμη κι οι Κινέζοι έστειλαν βοήθεια για τις πρόσφατες εκλογές του Νεπάλ, παρόλο που στερούνται σχετικής πείρας…

Το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός του Νεπάλ Σούσιλ Κοϊράλα δεν βρισκόταν στη χώρα την ώρα της καταστροφής, αλλά είχε πάει στο εξωτερικό για λόγους υγείας, δείχνει πόσο αποδυναμωμένο είναι το Νεπάλ.

Πολλοί Νεπαλέζοι διηγούνται τις τελευταίες δύο ημέρες ότι είναι υποχρεωμένοι να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες της τραγωδίας αποκλειστικά με τις δικές τους δυνάμεις.

Ο Ασουτράζ Σουμπέντι, ένας επιχειρηματίας που τραυματίστηκε όταν κατέρρευσε το σπίτι του, δηλώνει ότι γνωρίζει πολύ καλά πως η χώρα δεν είναι θύμα μόνο του Εγκέλαδου. «Ο αδελφός μου κι εγώ εργαζόμαστε στην οικοδομική βιομηχανία και ξέρουμε ότι τα κτίρια χτίζονται χωρίς τους στοιχειώδεις κανόνες ασφαλείας», τονίζει.

Η χώρα έχει μεγάλο υδροηλεκτρικό δυναμικό, αλλά σε πόλεις όπως η Κατμαντού δεν υπάρχει ηλεκτρικό για 14 ώρες την ημέρα. Η φτώχεια είναι εκτεταμένη, η μόλυνση του περιβάλλοντος ασφυκτική και οι στατιστικές της υγείας τρομακτικές.

Η μετανάστευση είναι πρωτοφανής: το 2014, κάπου 1.500 Νεπαλέζοι έφευγαν κάθε μέρα για το εξωτερικό σε αναζήτηση προσωρινής απασχόλησης. Ο αντίστοιχος αριθμός το 1996 ήταν έξι. Καθώς δεν γίνονται έλεγχοι στα σύνορα, κανείς δεν γνωρίζει τους πραγματικούς αριθμούς. Το αποτέλεσμα είναι χωριά όπως αυτό της Μπίμα Λάμα να κατοικούνται μόνο από ηλικιωμένους, γυναίκες και παιδιά. Αντρες βλέπει κανείς μόνο στις φωτογραφίες.

«Ελπίζω ότι αυτή η τρομερή καταστροφή θα επιβάλει επιτέλους μια πολιτική συναίνεση στην πολιτική ελίτ της χώρας», λέει ο Σιάμ Σαράν, πρώην πρεσβευτής της Ινδίας στο Νεπάλ.

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ,ΑΠΕ-ΜΠΕ

Headlines