Δεν τον προσβάλλει ο χαρακτηρισμός «έγχρωμοι» του Μπένεντικτ Κάμπερμπατς. Ο βρετανός μαύρος ηθοποιός, Ντέιβιντ Ογέλογουο, χωρίς να δίνει σημασία στη λέξη, εστιάζει στο νόημα της δήλωσης που θέλει τους μαύρους ηθοποιούς να μην έχουν τόσες ευκαιρίες στη Βρετανία. Κάνει λόγο για σαφείς φυλετικές διακρίσεις στο χώρο της υποκριτικής, και πιστεύει ότι το χρώμα του δέρματος εξακολουθεί να επηρεάζει την κινηματογραφική βιομηχανία.

Ο ηθοποιός, αλλά και η οικογένειά του δεν έχουν μείνει έξω από το «χορό» των διακρίσεων, ενώ ο ίδιος εξομολογείται ότι «κατάφερα να πρωταγωνιστήσω επειδή η ταινία Selma απαιτεί συγκεκριμένη φυσιογνωμία για το ρόλο του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Εάν δεν είχα αυτό το χρώμα δεν θα έπαιρνα το ρόλο».

Ο Ντέιβιντ Ογέλογουο, που πρωταγωνιστεί στο Selma σε σκηνοθεσία της Άβα ντι Βερνέ (από 5 Φεβρουαρίου στις αίθουσες), αναφέρει στον Guardian ότι η δραματική και βιογραφική ταινία αναδεικνύει πέρα από το αγωνιστικό πνεύμα του Δρ. Κινγκ και την καθημερινότητά του. Μπορεί να αντικατοπτρίζει τη διεκδίκηση του δικαιώματος ψήφου της αφροαμερικανικής κοινότητας των ΗΠΑ το 1965, παρουσιάζει όμως και αρκετές προσωπικές στιγμές. Στιγμές, κατά τις οποίες ο Κινγκ φορώντας μια ρόμπα επεξεργάζεται τις ομιλίες του. Ακόμη, στο φως της μεγάλης οθόνης βρίσκονται και οι εξωσυζυγικές
σχέσεις του.

Ποτέ δεν φανταζόταν ότι θα ερμήνευε τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Οι πρώτες συζητήσεις γύρω από το σενάριο έπεσαν στο τραπέζι πριν από οκτώ, περίπου, χρόνια, με τους σκηνοθέτες να αλλάζουν και τον ηθοποιό να προσθέτει κιλά για το ρόλο. Ένα από τα επικρατέστερα σκηνοθετικά ονόματα για την ταινία ήταν εκείνο του Λι Ντάνιελς, ο οποίος είχε σκηνοθετήσει τον Ογέλογουο στην ιστορική ταινία Ο Μπάτλερ.

Ο ηθοποιός, που τράβηξε στα 24 του χρόνια τα βλέμματα με τη συμμετοχή του στη τριλογία Henry VI στο θέατρο Royal Shakespeare καθώς ήταν ο πρώτος μαύρος που ερμήνευσε σαιξπηρικό μονάρχη, έχει νιώσει όχι μόνο επαγγελματικά, αλλά και προσωπικά τη «θηλιά» των διακρίσεων.

Πιστεύει ότι «ταινίες όπως το Selma είναι τόσο σπάνιες», που προκύπτουν «μια ή δύο φορές το χρόνο». Ένας λευκός, όπως αναφέρει, δεν έχει να αντιμετωπίσει τέτοια εμπόδια στην εξασφάλιση πρωταγωνιστικών ρόλων. Του παρέχεται μεγάλη γκάμα, ενώ κανείς δεν λέει στον σκηνοθέτη Όλιβερ Στόουν «Ξανά ταινία με λευκούς χαρακτήρες;»

Ο Ογέλογουο πορεύεται, δυναμικά στον κινηματογραφικό χώρο με «το χέρι στην καρδιά και όχι στο δολάριο», όπως αναφέρει. Θυμάται πριν από 25, περίπου, χρόνια να λέει στον ατζέντη του να του βρει σενάρια που να απευθύνονται σε λευκούς ηθοποιούς.

Ο ηθοποιός, που αποκλείστηκε από την οσκαρική υποψηφιότητα Ά Ανδρικού Ρόλου, γεγονός που πυροδότησε αρκετές συζητήσεις, πιστεύει ότι το σινεμά «μπορεί να επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό τον πολιτισμό».

Σχολιάζοντας τις δηλώσεις Κάμπερμπατς περί «έγχρωμων ηθοποιών», για τις οποίες και δέχτηκε πυρά ο υποψήφιος για Όσκαρ ηθοποιός, ο Ογέλοου τον υποστηρίζει λέγοντας στο BBC Newsbeat: «Εάν προσέξετε τι πραγματικά δήλωσε, φαίνεται ξεκάθαρα ότι υποστηρίζει τους μαύρους ηθοποιούς.».

Ο Ογέλοου έχει βιώσει όχι μόνο επαγγελματικά, αλλά και προσωπικά το ρατσισμό. Στο σχολείο, στο Λονδίνο, οι συμμαθητές του τον κορόιδευαν λέγοντάς του ότι μοιάζει με καρύδα. Μαύρος εξωτερικά και άσπρος εσωτερικά. Και τα παιδιά του μέσα από τη ζωή και τις ταινίες έχουν διαμορφώσει μια συγκεκριμένη άποψη για τους μαύρους.

Θυμάται ότι όταν ανακοίνωσε στο γιο του ότι θα πρωταγωνιστήσει στην ταινία, The Queen of Katwe, στην οποία θα εμπνεύσει ένα αγόρι να γίνει πρωταθλητής σκακιού, του είπε: «θα παίξεις τον φίλο του πρωταγωνιστή;»

Εντύπωση έκανε στον Ογέλογουο και το ότι επηρεάστηκε η κόρη του από την ταινία Annie με πρωταγωνίστρια την αφροαμερικανίδα ηθοποιό Κουβενζανέ Γουόλις. «Η κόρη μου κατάλαβε ότι μπορεί να βρίσκεται στο επίκεντρο μιας ιστορίας. Άλλες όμως ταινίες την οδηγούσαν στο συμπέρασμα ότι δεν μπορεί παρά να είναι περιθωριοποιημένη».

Ο Ογέλογουο αισθάνθηκε να τον διαπερνά κύμα πανικού όταν σε συνέντευξή του αποκάλεσε τα παιδιά του, τα οποία έχει αποκτήσει με λευκή γυναίκα, «μιγάδες». Σκέφτηκε ωστόσο ότι η αγάπη δεν έχει να κάνει με τις λέξεις που χρησιμοποιεί κανείς. Δεν θα άλλαζαν τα συναισθήματά του εάν έδινε διαφορετικό χαρακτηρισμό στα παιδιά του.

Εκείνο που απεχθάνεται είναι να ακούει μαύρους ανθρώπους να αποκαλούν τους εαυτούς τους «με τη λέξη Ν» (νέγροι).

Ο Ογέλογουο, που μπορεί να αντιλαμβάνεται τις διακρίσεις που τον περιβάλουν, βρίσκει «καταφύγιο» στη θρησκεία. Ο Θεός είναι σύμβουλός του και οι προσευχές τού «δίνουν» ρόλους. Κάπως έτσι ξεκίνησε και η ενασχόλησή του με την υποκριτική. Από τη θρησκεία και συγκεκριμένα όταν κόρη πάστορα τον συμπεριέλαβε στη θεατρική της ομάδα.

Επιμέλεια: Ελισάβετ Σταμοπούλου

in.gr

Headlines