Μετά τη θερμή αλλά και γεμάτη εκπλήξεις πρώτη του εμφάνιση στη «Σφίγγα» (10/03), ο Κώστας Λειβαδάς επιστρέφει για το δεύτερο και τελευταίο του live έχοντας στο πλευρό του τον ηθοποιό Ρένο Χαραλαμπίδη και τη ανερχόμενη ερμηνεύτρια, Παυλίνα Βουλγαράκη. Παράλληλα με τις εμφανίσεις του στη σκηνή, ο τραγουδοποιός ετοιμάζει τα δυο νέα του άλμπουμ και μάλιστα το ένα με τους «Υπνοβάτες», το συγκρότημα των νεανικών του χρόνων.
Iδιαίτερα δημιουργική η εποχή αυτή για εσάς. Εκτός από τις μουσικές παραστάσεις στη «Σφίγγα» ετοιμάζετε και δυο νέα άλμπουμ. «Ο ένας δίσκος που μόλις τέλειωσε είναι τα τραγούδια που έγραψα ενώ ήμουν στο πρώτο μου γκρουπ τους Υπνοβάτες, αμέσως μετά το σχολείο και πριν την γνωριμία και συνεργασία μου με τον Γιώργο Δημητριάδη, που έγινε λίγο μετά τη διάλυση των Υπνοβατών. Το άλμπουμ περιλαμβάνει τέσσερα τραγούδια όπως θα τα κυκλοφορούσαμε τότε και δεν προλάβαμε και τέσσερα που δεν τα είχαμε ηχογραφήσει και δείχνουν κατά κάποιον τρόπο πώς θα μπορούσαμε και πώς έχουμε εξελιχθεί ηχητικά».
Θα σταθώ για λίγο στους Υπνοβάτες, οι όποιοι έρχονται από τα νεανικά σας χρόνια, με επιρροές από τους Φατμέ, για να ρωτήσω πως τοποθετούνται στο σήμερα και αν θα υπάρχει και συνέχεια για εκείνους. «Λάτρευα τους Φατμέ, αλλά όχι οι Υπνοβάτες δεν είχαν να κάνουν τόσο με αυτή την αγάπη και αυτές τις επιρροές, αλλά με το χαρμάνι και των τεσσάρων μας. Garage, rock, art rock, βρετανική σκηνή, ποιητές και βέβαια η Ελλάδα παντού και το τρελό κράμα να εδρεύουμε και να προβάρουμε απεριόριστα, στο γκαράζ του σπιτιού του Κώστα στη Νέα Πεντέλη. Εγώ δε, από την Πατησίων μετακόμισα στην Παλιά Πεντέλη το ‘93 οριστικά. Είναι πολύ συγκινητικό που ξαναβρεθήκαμε και που κουβαλήσαμε αυτή την αποστολή 23 χρόνια στα χέρια. Τρελά πράγματα στηριγμένα σε παλιούς δεσμούς».
Για ακόμη μια Παρασκευή στη Σφίγγα (17/3) υποδέχεστε αγαπημένους φίλους σας καλλιτέχνες. Μιλήστε μας για τη δομή του προγράμματος. «Μετά την υπέροχη και αξέχαστη βραδιά στις 10 Μαρτίου, περιμένω με χαρά τον παιδικό μου φίλο Ρένο Χαραλαμπίδη και την Παυλίνα Βουλγαράκη που ήδη σταθερά ξεχωρίζει από τη νέα γενιά ερμηνευτριών, γράφοντας παράλληλα και τα τραγούδια της. Όλα τα αγαπημένα μου τραγούδια θα είναι παρόντα, λαϊκά, ελαφρά και ηλεκτρικά που αγάπησα, σκηνές από ταινίες του Ρένου και πολλές εκπλήξεις. Από το Κάθε μπαλκόνι έχει άλλη θέα στην Επιμονή σου και από τον Λουκιανό στον Ντίλαν. Μια ανοιξιάτικη γιορτή-πάρτι για τους φίλους μας».
Παρακολουθώντας κανείς την πορεία σας παρατηρεί ότι πάντοτε επιδιώκετε τις συνεργασίες, δεν είστε της σόλο καριέρας. «Δεν είναι ακριβώς αλήθεια, αλλά δεν είναι και ψέμα. Είμαι παιδί που έρχομαι από γκρουπ και δεν είχα φανταστεί ποτέ σόλο καριέρα. Έτσι δούλεψα και δουλεύω πολύ κοντά, δίπλα ή και σε δικές μου ομάδες παραγωγής ή συνεργάτες πιο μόνιμους. Από την άλλη φέρνω στην πλάτη μου -αλλά και φυλαχτό στο λαιμό μου- τον σταυρό της υπογραφής μου σε τραγούδια και παραγωγές από 23 ετών, ενώ παράλληλα από τα 20 χρόνια μου ζω από τη μουσική και αυτό είναι πάντα πολύ μοναχικό και προσωπικό».
Το τραγούδι δίνει ελπίδα, μια καλή μουσική παράσταση γεμίζει -έστω όσο διαρκεί- αισιοδοξία. Είναι λειτούργημα λοιπόν το τραγούδι; «Φυσικά. Είναι κάτι παραπάνω από λειτούργημα και μερικές φορές είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Είναι «εμείς» και το υλικό των ονείρων από το οποίο είμαστε πλασμένοι. Παρηγοριά καθημερινή και φάρμακο και πάνω από όλα είναι το κυνήγι ενός ονείρου μικρού ή παγκόσμιου, προσωπικού ή συλλογικού. Μόνο που το απαξιώσαμε πολύ -εδώ και καιρό- και φοβάμαι για τον υδροφόρο ορίζοντά του».
Από την άλλη, αποτυπώνει την εποχή του το σημερινό ελληνικό τραγούδι; «Θέλοντας και μη, την αποτυπώνει σε όλες του τις εκδοχές. Μας καθρεφτίζει και μας διδάσκει. Η πτώση της παιδείας μας είναι πιο ορατή από ποτέ μέσα σε αυτό που καλείται σήμερα mainstream τραγούδι, πολλές φορές όχι μόνο πίστας αλλά και «τηλεοπτικό». Κι όμως, ακόμα το ελληνικό τραγούδι με λόγο περιεχομένου και ύπαρξης κρατάει τα μπόσικα».
Ποια είναι η τοποθέτησή σας γύρω από όλο αυτό το μεγάλο ζήτημα που έχει δημιουργηθεί με την ΑΕΠΙ; «Είναι πολύ ανησυχητικά και θλιβερά όλα όσα έχουν συμβεί και είμαστε σε αναμονή εξελίξεων με κομμένη την ανάσα. Χιλιάδες συνάδελφοι κατορθώνουν να επιβιώνουν από τον πνευματικό τους κόπο. Οι παχιές αγελάδες είναι λίγες… Τι να πω, θα δούμε. Και φανταστείτε ότι το τραγούδι Η επιμονή σου αυτήν τη διετία στάθηκε στην κορυφή».
Ποιες πράξεις θα χαρακτηρίζατε ως πράξη αντίστασης σήμερα και ποια πράγματα έχει απομυθοποιήσει ο Κώστας Λειβαδάς; Τι να πρωτοπώ; Όπως σας είπα, οι Υπνοβάτες υπήρξαν και προαστιακοί και garage και καταλάβαμε από μικροί την αξία της υπόγειας διαδρομής και το ψέμα της νίκης και της εξουσίας. Αντίσταση ή δημιουργικότητα και απομυθοποίηση κάθε εθνοσωτήρα με μεγάλα λόγια και κάθε καλλιτέχνη με υψωμένο το δάχτυλο. Ζήτω η ταπεινότητα και η αδελφοσύνη, η αλληλεγγύη που μας κράτησε όρθιους. Αλλά μέχρι να το αποφασίσουν πολλοί διπλανοί μου ας μου επιτρέψουν να προσεύχομαι και από μακριά και να μη χάνω το χιούμορ μου. Αυτοκριτική πρώτα από όλα σε εμένα και τους καθρέφτες μου».
Πληροφορίες: Μουσική σκηνή Σφίγγα, Ακαδημίας και Ζωοδόχου Πηγής, (είσοδος στον πεζόδρομο Κιάφας 13) Τηλέφωνο κρατήσεων: 2114096149, 6987844845 Ώρα έναρξης: 22.30 Τιμή εισόδου στο μπαρ: 12 ευρώ με μπύρα ή κρασί
