King And I, The – Κριτική

H Deborah Kerr, χήρα με ένα γιο και δασκάλα αγγλικών, πηγαίνει στο Σιάμ, στα τέλη του περασμένου αιώνα, για να αναλάβει τη διαπαιδαγώγηση των 106(!) παιδιών του βασιλιά (Yul Brynner). H ευρωπαϊκή της παιδεία είναι απαραίτητη στους «άγριους» του Σιάμ και ο βασιλιάς το γνωρίζει. Αλλά η σύγκρουση των δύο προσωπικοτήτων, των δύο τρόπων ζωής είναι αναπόφευκτη. Η σταδιακή αποδοχή του Αλλου και η συνένωση των διαφορετικών εθίμων θα φέρουν τον έρωτα. Πρόκειται για ένα εξωτικό μιούζικαλ που σήμερα μας διασκεδάζει όταν παρακολουθούμε «Σιαμέζους» να τραγουδούν δυτικότροπα, αλλά στην εποχή του κέρδισε πέντε Όσκαρ και γέμιζε τις αίθουσες για αρκετό καιρό. Σήμερα αποκτά ένα εντελώς άλλου τύπου ενδιαφέρον για τον κινηματογραφόφιλο. Τα σκηνικά, τα μουσικά μέρη και η «σιαμέζικη» θεατρική προσαρμογή της «Καλύβας του Μπαρμπα-Θωμά» είναι πάρα πολύ όμορφα. Η αφηγηματική δομή του μιούζικαλ είναι σαφής και όταν γίνεται κατανοητή προσφέρει άλλης τάξης απόλαυση. Το μιούζικαλ, αντίθετα από τα άλλα κινηματογραφικά είδη, έχει πάντα δύο πρωταγωνιστές και μάλιστα διαφορετικού φύλου, διαφορετικής κοινωνικής τάξης και διαφορετικής νοοτροπίας. Η αφήγησή του βασίζεται στην παράλληλη παρακολούθηση τμημάτων της ζωής των δύο αντιθέτων που εντέλει θα ενωθούν. Συνήθως, το αρσενικό φέρνει τις ιδέες του νέου κόσμου, τη χαρά, τη διασκέδαση, τις νέες αξίες και ανήκει στη μεσαία τάξη. Εδώ, όμως, πράγμα σπάνιο, (όπως και στις άλλες δύο ταινίες που διαλέξαμε) η γυναίκα είναι ο φορέας της νέας εποχής και της εξέλιξης. Συγχρόνως στην ταινία «Ο Βασιλιάς κι Εγώ», η γυναίκα συμβολίζει όλες τις αξίες της αμερικανικής κοινωνίας εκείνης της μεταπολεμικής εποχής. Συμβιβάζεται μόνο με θέματα που αφορούν στον καθαρά γυναικείο ρόλο απέναντι στον άνδρα. Η παρουσία των παιδιών και το μητρικό ένστικτο επιτρέπουν τακτικές απέναντι στον άνδρα-παιδί που αποδεικνύονται άκρως αποτελεσματικές. Βέβαια, ο γάμος σε αυτή την περίπτωση δεν ήταν η καλύτερη πρόταση, γι’ αυτό και ο Γιουλ Μπρίνερ στο τέλος πεθαίνει. Ήταν η μόνη δυνατή κάθαρση για τους Αμερικανούς θεατές της μεταπολεμικής περιόδου. Η κινηματογράφηση είναι άκρως θεατρική, τα πλάνα στατικά και κατά κύριο λόγο μετωπικά. Τα τραγούδια όμως μένουν στη μνήμη και όλοι λίγο έως πολύ τα σφυρίζουμε κατά καιρούς. Η Ντέμπορα Κερ είναι απολαυστική στο ρόλο της όλο κατανόησης Αγγλίδας, ειδικά αν τη θυμηθεί κανείς στο ρόλο της γλυκιάς κοπέλας του «Quo Vadis». Ο Γιουλ Μπρίνερ κερδίζει δίκαια Όσκαρ για την ερμηνεία του. Τι άλλο να πούμε, πέρα από το ότι αξίζει να τη δει κανείς και να την ξαναδεί πολλές φορές;
Η έκδοση DVD περιοχής 2 μεταφέρει σε ψηφιακή μορφή το πρωτότυπο χωρίς τη στάμπα ποιότητας ΤΗΧ που συνόδευε την αντίστοιχη αμερικανική. Χωρίς να είναι απαλλαγμένη από τεχνουργήματα και χωρίς να διαθέτει κορυφαία λεπτομέρεια, η πλήρους ανάλυσης εικόνα αποδίδει ικανοποιητικά την ατμόσφαιρα του πρωτοτύπου με τα ζωγραφιστά σκηνικά και τα έντονα χρώματα. Στα ίδια ικανοποιητικά επίπεδα κινείται και ο ήχος. Με τη νέα του επεξεργασία (5.1) δίνει μια αίσθηση χώρου, αλλά ως προς τη χροιά και το διαχωρισμό απέχει πολύ από τις σύγχρονες πολυκάναλες μπάντες. Τέλος, ελληνικοί υπότιτλοι εμφανίζονται μόνο στα διαλογικά μέρη. Τα τραγούδια μένουν αμετάφραστα.