Τα «Ποσειδώνια» του ’78: Μοναδική ευκαιρία προσεγγίσεως

Μέσα σε μια κρίση που βαστάει τρία τώρα χρόνια, με τα μισά περίπου βαπόρια δεμένα (παροπλισμένα), το ύψος του ναυτιλιακού συναλλάγματος έφθασε στο ενάμισι περίπου δισεκατομμύριο δολάρια. Ο ξένος Τύπος για να εικονογραφήσει την δυναμικότητα της Εμπορικής μας Ναυτιλίας επισημαίνει την σημασία των «Ποσειδωνίων» του ’78 που άρχισαν την 5ην Ιουνίου στον Επιβατηγό Σταθμό του Τελωνείου Πειραιώς με πανηγυρική τελετή με τον Υπουργό της Εμπορικής Ναυτιλίας κ. Εμμ. Κεφαλογιάννη και το Συμβούλιο της Ενώσεως Ελλήνων Εφοπλιστών με Πρόεδρο τον κ. Αντώνιο Χανδρή, με την Συνδικαλιστική Οργάνωση της Πανελληνίου Ομοσπονδίας Ναυτικών και άλλους οικονομικούς παράγοντες και που τελείωσαν στις 12 Ιουνίου.

Είναι πράγματι τα «Ποσειδώνια» μια μοναδική ευκαιρία προσεγγίσεως από τους ξένους ναυτικούς κύκλους της πρώτης βιομηχανίας των θαλασσίων μεταφορών. Πεντακόσιοι και πλέον ξένοι οίκοι και εκατό περίπου ελληνικές εταιρίες που εκπροσωπούν εφοπλιστικά συμφέροντα, ναυπηγεία και εν γένει βιομηχανίες που εξυπηρετούν την διαδικασία της ναυτιλιακής επιχειρήσεως δίδουν τον παλμό αυτής της γιγαντιαίας εθνικής δραστηριότητας, που δεν είναι παρά ένας ύμνος στην ναυτοσύνη του γένους των Ελλήνων στους 40 αιώνες της ιστορικής πορείας.

Από του 1969 που θεσπίστηκαν τα «Ποσειδώνια» γράφω και στον ημερήσιο και στον περιοδικό Τύπο για να τονίσω το βαρυσήμαντο νόημά των. Γράφω και φέτος για να τονιστεί μια ακόμα φορά το πόσο ωφέλιμος για την χώρα μας είναι ο θεσμός τους.

Τα «Ποσειδώνια» είναι υπόθεση όλων των Ελλήνων, σύγχρονων και ιστορικών και όχι μονάχα των σημερινών εφοπλιστών μας.

Γιατί η Εμπορική Ναυτιλία αποτελεί επίτευγμα του θαλασσινού μας αγώνα, που το έθνος μας, δηλαδή όλος ο λαός μας, διεξάγει από τα πανάρχαια χρόνια, δημιουργώντας την ιστορία του και χτίζοντας τον πολιτισμό του.

Γι’ αυτό και τα «Ποσειδώνια» πρέπει να παίρνουν χαρακτήρα πανελλήνιας γιορτής και όχι μόνον εκθέσεως ναυτικών ειδών και συνομολογήσεως εμπορικών πράξεων: Να πλουτιστούν σε περιεχόμενο και να πάρουν οργανωτική διάρθρωση, που να επιτρέπει – να παροτρύνει θα ταίριαζε ίσως καλύτερα – την συμμετοχή όλου του λαού μας στις προετοιμασίες και τις εκδηλώσεις του.

Το δρόμο προς την κατεύθυνση αυτή μας τον δείχνουν οι αρχαιοελληνικές γιορτές: «Τα Ισθμια» – ήταν αφιερωμένα στο θεό της θάλασσας, που τ’ όνομά του φέρνουν τα σημερινά «Ποσειδώνια» -, τα «Ολύμπια», τα «Παναθήναια» και οι άλλες γιορτές των αρχαίων προγόνων μας. Προ πάντων τα «Δήλια», εξ αιτίας του πιο έντονου εμπορικού χαρακτήρα τους. Ολες τους είχαν παρορμηθεί από εμπορικά ελατήρια: Για την ανταλλαγή προϊόντων μεταξύ των διαφόρων τόπων και περιοχών. Ομως, γρήγορα έβαλαν για κύριους σκοπούς τους τον ψηλότερο φρονηματισμό των νέων και τη σύσφιξη των σχέσεων μεταξύ όλων των Ελλήνων, για να μπορούν να επιβιώσουν στις τότε συνθήκες ανταγωνισμού των λαών και να οικοδομήσουν όπως αυτοί ήθελαν τον εθνικό τους πολιτισμό. Και για την επίτευξη των σκοπών αυτών πλούτισαν τις γιορτές τους με λογής αγωνίσματα, που ασκούσαν σώμα και μυαλό, καρδιά και ψυχή. Την ελληνική λεβεντιά, με δυο λόγια. Την λεβεντιά που γέμισε με Σαλαμίνες τις θάλασσές μας και με Μαραθώνες και Θερμοπύλες την στεριά μας και που στόλισε με Παρθενώνες τους βράχους μας και με άλλα ιερά τα βουνά μας και τις κοιλάδες μας.

Η λεβεντιά αυτή στην θάλασσα πήρε ειδικό χαρακτήρα και σήμερα λέγεται ελληνική ναυτοσύνη.

Δεν θα εκταθώ στην περιγραφή των ευεργετικών επιπτώσεων, που θα έχει η τέτοια οργάνωση των «Ποσειδωνίων» στην εθνική μας οικονομία και την γενικότερη ανάπτυξη της χώρας μας, γιατί δεν αρκούν τα περιθώρια ενός άρθρου. Ομως, δεν μπορώ να μην τονίσω κάτι, που αφορά την ίδια την Ναυτιλία μας: Οτι με τα «Ποσειδώνια» αυτά θα δημιουργηθούν γρήγορα οι κατάλληλες συνθήκες για την οριστική λύση του προβλήματος της ελλείψεως ναυτικών πληρωμάτων, πρόβλημα που απειλεί να εξελιχτεί σε καταποντιστήρια της Εμπορικής Ναυτιλίας.

Γιατί, έτσι τελούμενα τα «Ποσειδώνια», το θαλασσινό μας αγώνα, που από τα πανάρχαια χρόνια – από τότε που την θάλασσα την κυβερνούσε ο Ποσειδώνας – καθορίζει την μοίρα του έθνους μας, θα τον καταστήσουν υπόθεση όλου του λαού μας και οι νέοι μας θα προτιμούν να προσφέρουν την εργασία τους στα κινούμενα εργοστάσια της Εμπορικής μας Ναυτιλίας, παρά στις ξένες βιομηχανίες. Γιατί, εκτός από τις οικονομικές τους απολαβές, που και σήμερα δεν είναι μικρότερες από της ξενητιάς και που επιβάλλεται να βελτιωθούν σ’ όσα σημεία παρουσιάζουν αδυναμίες, θα ικανοποιούν και τα ιδανικά που θα τους εμπνέουν τα «Ποσειδώνια».