«Παίρνετε μερικοί “επώνυμοι” τις ερωτικές σας αναμνήσεις από την εποχή του Χαλκού και τις κρεμάτε ως ναπολιτάνικη μπουγάδα στα μανταλάκια» σχολίασε ένα από τα memes που κυκλοφορούν στις λωρίδες ταχείας κυκλοφορίας των σόσιαλ μίντια και ορίζουν το qui tacet consentit της εποχής φωνάζοντας δυνατά τις αλήθειες μιας γενιάς που εκφράζεται με emoji, ξεκαλουπωμένες αντωνυμίες και ανάγκη για συνύπαρξη.

Ένα meme που ξεκίνησε από το podcast της Έλενας Ακρίτα και πολλαπλασιάστηκε μέσα από τη φαντασία των «χρηστών».

«Τα σύνολα δημιουργούν τα σύνορα ή τα σύνορα τα σύνολα;» αναρωτιέται ένας γηγενής του ίντερνετ, καθαρόαιμο δείγμα της γενιάς Ζ, η οποία κυκλοφορεί και με το προσωνύμιο «screenagers» αντικρίζοντας το διαδίκτυο όπως οι παλαιότεροι το ραδιόφωνο ή την τηλεόραση.

Έτσι, όταν οι «ειδήσεις κλειδαρότρυπας» από τις οικειοθελώς και αυτοβούλως κίτρινες δηλώσεις δύο διάσημων ανδρών της σόουμπιζ και της πολιτικής, έκαναν τον γύρο των ιστοσελίδων, μοιραία πυροδοτήθηκε ο μηχανισμός άμυνας των μιμιδίων, τα οποία καθρεφτίζουν το αυταπόδεικτο των καιρών μέσα από μία περιεκτική και ανάλαφρη φράση μερικών λέξεων.

Πριν λίγες μέρες ο τραγουδοποιός και παρουσιαστής Ανδρέας Μικρούτσικος έκανε μία πρωτοσέλιδη δήλωση για τη δημοσιογράφο Όλγα Τρέμη, λέγοντας, ούτε λίγο ούτε πολύ, «…είχαμε σχέσεις, και μάλιστα ήμουν και ο πρώτος άνδρας της Όλγας» σαν κατακλείδα μιας ρομαντικής, κατά τα άλλα ιστορίας, με αναμνήσεις από όμορφα αθηναϊκά σπίτια στην Κυψέλη, καλοκαιρινές βεράντες και την τρέλα του Μουντιάλ.

Ακολούθως, λες και πρόκειται για κάποιον τρομακτικό ιό του The Last Of Us, που μεταδίδεται με τη σκέψη, ο πολιτικός και δημοσιογράφος Γιώργος Λιάνης, καλεσμένος σε talk show, περιέγραψε ένα ερωτικό ιντερμέδιο μεταξύ αυτού και της μοναδικής Αλίκης Βουγιουκλάκη, κάποιο ξεχασμένο, πλην εξόχως φωτεινό για τις αναμνήσεις του, απομεσήμερο, προβαίνοντας μάλιστα σε ζωηρά, περιγραφικά σχόλια για το στήθος της.

Photo: Pinterest

Αυτού του στυλ η συνάφεια, των δύο διαδοχικών, ντεμοντέ και αναλογικών αποκαλύψεων, θα ταίριαζε γάντι ανάμεσα σε σεξιστικούς στίχους τραγουδιών της τραπ σκηνής, η οποία κορδώνεται για τις σεξουαλικές αναμετρήσεις της και τις τροπαιούχες αναλογίες των γυναικών ή ανάμεσα στις σκέψεις του ανδρικού μυαλού σύμφωνα με το πασίγνωστο σκίτσο των 90s, φτιαγμένο -και καλά- από τον Σίγκμουντ Φρόιντ, ο οποίος ως ένας από τους πατέρες της ψυχολογίας προπαγάνδιζε ότι το υψηλότερο κίνητρο στα ανθρώπινα όντα – δεν είναι η εξουσία, ούτε οι πρωταρχικές ανάγκες (τροφή, ύπνος κ.λπ).

Οι πεποιθήσεις του Φρόιντ ξεκαθάριζαν ότι το σεξ είναι η κύρια δύναμη που κινητοποιεί τους άνδρες και τις γυναίκες, ορίζοντας έτσι το νόημα της ζωής. Ένας φοιτητής βρετανικού πανεπιστημίου, λοιπόν, θέτοντας το θέμα, δημιούργησε ένα illustration με το πρόσωπο του Φρόιντ βάζοντας στη θέση του μυαλού του το σώμα μιας γυμνής γυναίκας, συνοδευόμενο με την αμετακίνητη παραδοχή «Αυτό που υπάρχει στο μυαλό ενός άντρα».

Το σκίτσο έγινε viral πριν καν ανακαλυφθεί ο όρος και σημάδεψε αβαρώς ένα ακόμα στερεοτυπικό κλισέ. Όμως, όπως όλοι γνωρίζουμε πλέον, δεν υπάρχει καμία γοητευτική αλήθεια μέσα στα κλισέ.