Κάποτε να τελειώνουν τα ρηματικά ευχολόγια της ΕΕ και οι ανέξοδες φιλελληνικές «δηλώσεις συμπαράστασης»! Ας μην αρκεστούμε, στην ομολογουμένως συγκινητική συμπαράσταση του Εμμανουέλ Μακρόν, η οποία έχει ως υπόβαθρο όχι μόνον τον παραδοσιακό φιλελληνισμό, αλλά και τα οφέλη της Γαλλίας από τη διμερή συμφωνία Ελλάδας-Γαλλίας, για αγορά αμυντικού εξοπλισμού, για τη χώρα μας.

Η εποχή του πολυεθνικού φιλελληνισμού του 19ου αιώνα, (Γαλλία, Αγγλία, Ελβετία, Ρωσία, Ιταλία, Σκωτία, Βαυαρία, κ.α.), που εδραιωνόταν σε αμιγώς πολιτισμικά και συναισθηματικά κίνητρα έχει περάσει ανεπιστρεπτί.

Τώρα, το πρόβλημα άμυνας και ασφάλειας από ελληνικό έγινε ευρωπαϊκό. Ο νέος ψευδο-Σουλεϊμάν ο …Μικροπρεπής, (διαβάστε Ερντογάν), είναι ο χειρότερος κακόπιστος και ύπουλος γείτονας της Ελλάδας. Κατά συνέπειαν και κακός έως χείριστος γείτονας της ίδιας της ΕΕ!

Οσοδήποτε και αν η κυρία Άνγκελα Μέρκελ, εν ονόματι των εισπρακτικών κερδών της χώρας της, από την πώληση Γερμανικού πολεμικού εξοπλισμού στην Τουρκία, διακηρύσσει-ως προεδρεύουσα στην ΕΕ-τις «ίσες αποστάσεις», όσο και τον εφ’ όλης της (κατά τον Ερντογάν) ύλης άρα και για ανύπαρκτα θέματα ελληνο-τουρκικό διαλόγο, άλλο τόσο η αδικαιολογήτως αναβλητική τακτική της γερμανίδας καγκελαρίου διαιωνίζει την ανθελληνική-αντιευρωπαϊκή επιθετική τακτική του νεο-σουλτάνου της Άγκυρας. Εκτός βέβαια από το γεγονός, ότι η Γερμανία υποχρεούται κατά το Διεθνές Δίκαιο να μην αποστέλλει όπλα σε κράτη όπως η Τουρκία που ανοίγουν αναιτίως πολεμικά μέτωπα σε ξένες χώρες (π.χ. Συρία, Λιβύη κ.α.).

Η καγκελάριος της Γερμανίας αποφεύγει να επιδείξει στρατιωτική αλληλεγγύη σε περίπτωση που η Ελλάδα δεχτεί απρόκλητη επίθεση από την Τουρκία, διότι… δεσμεύεται από το γεγονός ότι ο Ερντογάν είναι πιστός πελάτης της πολεμικής βιομηχανίας της Γερμανίας.

Παρόλα αυτά, η κυρία Μέρκελ δεν δίνει την εντύπωση, ότι έτσι μειώνεται το γόητρό της. Διότι το μόνο που θεωρεί ως… πατριωτική της προτεραιότητα είναι το fiscus, δηλαδή το δημόσιο ταμείο, που συντηρεί με τις πολεμικές βιομηχανίες της και το imperium, δηλαδή την αυτοκρατορική αντίληψη της αιωνίως συμφεροντολογικής Γερμανίας…

Επιβεβλημένες προτεραιότητες

Υπό τις  συνθήκες αυτής της αβεβαιότητας, ακόμη και εν όψει της έκτακτης Συνόδου Κορυφής, 24-25 Σεπτεμβρίου, με θέμα την αποκλιμάκωση της έντασης στην ανατολική Μεσόγειο και τις πιθανές κυρώσεις κατά του καθεστώτος του αρχιταραξία Ερντογάν, στο θολό λοιπόν αυτό τοπίο του περιορισμού της χώρας μας, στους λίγους δεδηλωμένους συμπαραστάτες της (Γαλλία, Αυστρία, Ιταλία), εκείνο που επείγει ως κοινή ευρωπαϊκή προτεραιότητα είναι:

1) Η αναλογική και σύμφωνα με τις δυνατότητες κάθε χώρας, συμμετοχή όλων των χωρών-μελών της ΕΕ, στα οικονομικά βάρη εξοπλισμών αλλά και με έμψυχο μαχητικό υλικό, για την οριστική απομόνωση του τούρκου αρχιταραξία και χυδαίου και βάρβαρου υβριστή της Ελλάδας, της Κύπρου, της Γαλλίας αλλά και της ίδιας της ΕΕ, δηλαδή του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

2) Στην οριστική διασφάλιση της καθημερινά παραβιαζόμενης από τους Τούρκους, εθνικής μας, άρα και πανευρωπαϊκής κυριαρχίας στον ελληνικό εναέριο και ενάλιο χώρο, που είναι και χώρος της κυριαρχίας της ΕΕ.

Με άλλα λόγια, να τερματισθούν οι αμέτρητες καθημερινές παραβιάσεις και επικίνδυνες αναχαιτίσεις των τουρκικών ενόπλων μαχητικών αεροσκαφών. Και μάλιστα με χρήση του νομίμου κατά το Διεθνές Δίκαιο δικαιώματος για κατάρριψη των παρανόμως εισερχόμενων σε ελληνικό εναέριο χώρο τουρκικών μαχητικών αεροσκαφών, αλλά και για καταβύθιση των τουρκικών πολεμικών πλοίων, που εισέρχονται παράνομα στην ελληνική αιγιαλίτιδα ζώνη.

3) Να πάψει η Ευρωπαϊκή Κοινή Γνώμη να διαποτίζεται από την αυταπάτη, ότι οι Έλληνες και οι Κύπριοι είναι οι γραφικοί παρίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δηλαδή περιθωριακοί εταίροι και σύμμαχοι της ΕΕ, που δεν δικαιούνται ισότιμη και ισόνομη μεταχείριση από τις Βρυξέλλες, το Στρασβούργο και τη Φρανκφούρτη (δηλαδή Commission, Ευρωκοινοβούλιο και Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα-ΕΚΤ).

4) Να επιλυθεί δραστικά και οριστικά το πρόβλημα-αίσχος για το κύρος της ΕΕ, της διχοτομημένης από τα τουρκικά στρατεύματα εισβολής και κατοχής του 38% της επικράτειας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Και επιτέλους, ας ακουστεί κάποτε στα πέρατα της Οικουμένης ότι τόσο η Ευρωπαϊκή Commission, όσο και το αντιευρωπαϊκό και ανθελληνικό ΝΑΤΟ ή αγνοούν ή περιφρονούν το γεγονός, ότι το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ με περίπου 10 διαδοχικά ψηφίσματα:

α) καταδικάζει ως παράνομη την εισβολή και κατοχή του 38% της κυπριακής επικράτειας, από τα τουρκικά στρατεύματα του Αττίλα 1 και 2.

Ως κοινός επίορκος των κοινωνικών ανανεωτικών παρακατηθών του Κεμάλ Ατατούρκ, ο Ερντογάν κατάργησε όλες τις μεταρρυθμίσειςκ του προκατόχου του και οπισθοδρόμησε την Τουρκία στο σκοτάδι του σουνιτικού φονταμενταλισμού.

β) Χαρακτηρίζει παράνομο το ψευδοκράτος της «Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου», (ΤΔΒΚ), που το αναγνωρίζει ανάμεσα στα 193 κράτη-μέλη του ΟΗΕ μόνον η Τουρκία! Ενώ ο ΟΗΕ δέχεται ως μοναδικό νόμιμο κράτος-μέλος του ΟΗΕ την Κυπριακή Δημοκρατία.

γ) Θεωρεί παράνομη την παραμονή της στρατιωτικής τουρκικής δύναμης κατοχής στα 38% της κατεχόμενης παράνομα επικράτειας της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Σύγκρουση πολιτισμών!

Συνεχίζοντας το σημερινό μου σημείωμα, οφείλω να εκφράσω την απορία αλλά και τη θλίψη σχεδόν του συνόλου των Ελλήνων και Κυπρίων, τόσο της Ελληνικής Μητρόπολης όσο και της Διασποράς, διότι οι περισσότερες ελληνικές κυβερνήσεις αντιμετωπίζουν εντελώς αδιάφορα ή χλιαρά στα διεθνή fora την με την ανοχή του ΝΑΤΟ υποδούλωση του 38% της Κύπρου στην βαρβαρότητα των τουρκικών δυνάμεων κατοχής, από την εποχή του … «σοσιαλιστή» Μπουλέν Ετσεβίτ μέχρι και τον ψευδοαγιατολάχ Ερντογάν.

Το γεγονός ότι η Κύπρος, με την τουρκονατοϊκή υπαιτιότητα, διατηρεί από το 1975 μέχρι σήμερα το τουρκικό τείχος του αίσχους και μάλιστα 30 χρόνια μετά την πτώση του άλλου τείχους του αίσχους του Βερολίνου, αυτό και μόνον το χρονικό κατατάσσει τη σημερινή εξόχως γραφειοκρατική και ευθυνόφοβη ΕΕ στο χώρο των ασπόνδυλων συνομοσπονδιών κρατών με τις πολλαπλές πολιτικές αγκυλώσεις και τελικά την καθιστά εκ των πραγμάτων ασύμβατη να φέρει τον βαρύ ελληνικό τίτλο της μυθολογικής Ευρώπης.

Όμως τα πολλά και φλύαρα λόγια είναι φτωχά και άχρηστα, όταν ομολογουμένως η σύγκρουση Τουρκίας-Ελλάδας εξελίσσεται σε σύγκρουση δύο γεωμετρικά αντίθετων πολιτισμών.

Την αντίληψη αυτή επιβεβαιώνει ο κορυφαίος και τιμημένος με το Νόμπελ Λογοτεχνίας Τούρκος συγγραφέας Ορχάν Παμούκ, τονίζοντας επιγραμματικά

– Δεχόμενοι τη μετατροπή του μνημείου Παγκόσμιας Κληρονομιάς, δηλαδή της Αγίας Σοφίας, σε τζαμί είναι «σαν να λέμε στον κόσμο ότι δεν είμαστε κοσμικό κράτος»-

Στην επιγραμματική αυτή δήλωσή του ο Ορχάν Παμούκ αναφέρεται ευθέως στην ασελγή και βάρβαρη συμπεριφορά του Ερντογάν προς τον αναμορφωτή της Τουρκίας Κεμάλ Ατατούρκ ο οποίος κατήργησε το οπισθοδρομικό ιεροκρατικό καθεστώς του απόκοσμου νόμου της Σαρίας και άνοιξε το δρόμο για τον δημοκρατικό εξευρωπαϊσμό της αναχρονιστικής οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Headlines