Επιστρέφοντας από μια αποστολή που είχαν κάνει «ΤΑ ΝΕΑ» στην Κωνσταντινούπολη πριν από περίπου έναν χρόνο, ο απεσταλμένος της εφημερίδας μάς εξηγούσε για ποιον λόγο ήταν σίγουρος ότι η περίοδος Ερντογάν οδεύει προς το τέλος της. Με ό,τι αυτό βεβαίως συνεπάγεται (και) για τη χώρα μας. Μας έλεγε λοιπόν, μεταξύ άλλων, ότι εξαιτίας της μεγάλης οικονομικής κρίσης που μαίνεται στη γείτονα, μια απλή «βόλτα» στις λαϊκές της πόλης απαιτούσε για ένα μέσο νοικοκυριό περίπου το ένα τρίτο του μηνιαίου προϋπολογισμού του!

Κρίσιμη λεπτομέρεια: Η ίδια εικόνα, μας έλεγε, ίσχυε και στη λαϊκή της γειτονιάς όπου κατοικεί στην Κωνσταντινούπολη ο πρόεδρος Ερντογάν. Ο οποίος, ακόμα κι αν δεν πάει στη λαϊκή, έχει τις αφορμές για να καταλάβει τη φάση της αρχής του τέλους στην οποία έχει μπει.

Θυμίζουμε ότι πριν από δύο μήνες, κάνοντας μια προεκλογική βόλτα πέριξ της Πλατείας Ταξίμ, θέλησε να αγοράσει κάστανα για τους συνεργάτες του από έναν πλανόδιο. Κι όταν ζήτησε να πληρώσει, χρειάστηκε να ρωτήσει δυο φορές, έκπληκτος, για να τσεκάρει το ποσό που του ζήτησε, για έναν λόγο: Του φάνηκε απίστευτα ακριβός. Και μάλλον ήταν. Και όλα αυτά, μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες…

Το συμπέρασμα; Επειδή ο κανόνας λέει ότι όλα ξεκινούν κι όλα καταλήγουν στην οικονομία, όντως η περίοδος Ερντογάν στην Τουρκία έχει μπει στην ύστερη φάση της. Με τη λίρα να κατρακυλάει, για λόγους που δεν είναι της παρούσης, τον πληθωρισμό να καταγράφει υψηλές πτήσεις και την αγοραστική δύναμη του μέσου τούρκου ψηφοφόρου να εξαντλείται, μαζί εξαντλείται και η εποχή της παντοδυναμίας του τούρκου προέδρου.

Υπ’ αυτές τις συνθήκες, δύο είναι τα μεγάλα ζητούμενα: Πόσο θα διαρκέσει αυτή η φάση και πώς θα τη διαχειριστεί ο Ερντογάν. Γεγονός αποτελεί ότι από την αναρρίχησή του στην εξουσία έως σήμερα, οι ελληνοτουρκικές σχέσεις γνώρισαν και περιόδους έντασης, αλλά με μια κρίσιμη διαφορά σε σχέση με το παρελθόν: ήταν μόνο λεκτικές και κατά συνέπεια εύκολα χειραγωγήσιμες και από τις δύο πλευρές του Αιγαίου. Μόνο που τότε ο Ερντογάν αισθανόταν, και εν πολλοίς ήταν, πανίσχυρος.

Το θέμα είναι πώς θα αντιδράσει τώρα. Ιδιαίτερα αν χάσει οριστικά, όπως όλα δείχνουν, αύριο, τον Δήμο της Κωνσταντινούπολης και διαπιστώσει ότι απέναντί του φτιάχνεται ένα σοβαρό αντίπαλο πολιτικό δέος, για πρώτη φορά ύστερα από πολλά χρόνια: ο Ιμάμογλου.