Η εφεύρεση της κονσέρβας είναι μια ιστορία που πέρασε από πολλά κύματα μέχρι να φθάσει στη σημερινή μορφή της, όπως την γνωρίζουμε όλοι.

Λένε ότι ήταν ο Ναπολέων Βοναπάρτης εκείνος που πρωτοάρχισε να προβληματίζεται για την ανάγκη να βρεθεί ένας ασφαλής και εύκολος τρόπος διατήρησης του φαγητού, προκειμένου να τρέφονται επαρκώς τα ταλαιπωρημένα από τις συνεχείς μάχες στρατεύματά του.

Άλλωστε, είναι χαρακτηριστικό ότι την ώρα που άρχισε η μάχη του Βατερλώ, στις 18 Ιουνίου 1815 (η οποία έφερε και το τέλος του Γάλλου αυτοκράτορα) οι άνδρες του ήταν ήδη νηστικοί επί 5 ολόκληρες ημέρες, καθώς δεν προλάβαιναν εξαιτίας των συνεχών μετακινήσεων (ο ύπνος είναι… άλλη υπόθεση, καθώς επίσης είχαν να κοιμηθούν κανονικά επί τρία εισκοσιτετράωρα…).

Ο Βοναπάρτης, λοιπόν, προκήρυξε έναν διαγωνισμό για την εφεύρεση μιας μεθόδου που θα συνέβαλε στην συντήρηση των τροφών για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Το ασύλληπτο για την εποχή χρηματικό έπαθλο ήταν 12.000 φράγκα.

Όπως ήταν φυσικό το έπαθλο έβαλε ιδέες σε πολλούς αλλά μόνο ο Νικολά Φρανσουά Απέρ ήταν εκείνος που παρουσίασε μια πρώτη μορφή της σημερινής διαδικασίας «κονσερβοποίησης».

Ο Γάλλος ζαχαροπλάστης και μάγειρας κατάφερε να συντηρήσει τις τροφές σε γυάλινα βάζα, στην συνέχεια τα σφράγισε με φελλό και τα έκλεισε με σύρμα. Τα τοποθετούσε σε υφασμάτινες σακούλες και τα βουτούσε σε κατσαρόλες με βραστό νερό προκειμένου να τα αποστειρώσει.

Ο Απέρ πληρώθηκε αργότερα (υπό τον όρο να δημοσιοποιήσει τη μέθοδο του) όμως η εφεύρεση όμως είχε ορισμένες δυσκολίες. Από τη μία τα γυάλινα βάζα, έσπαγαν στις υψηλές θερμοκρασίες του βρασμού ενώ η μεταφορά τους στα στρατόπεδα ήταν δύσκολη καθώς το γυαλί ράγιζε στο δρόμο για το μέτωπο.

Η ιστορία της κονσέρβας συνεχίστηκε με ουκ ολίγα ανθρώπινα θύματα, αφού τουλάχιστον στην αρχή χρησιμοποιείτο μόλυβδος, που οι άνθρωποι τότε δεν γνώριζαν πως είναι τοξική ουσία.

Headlines