Ο Γιάννης και το σκηνικό της θλίψης

Πασχαλιάτικα πολλοί είχαν την αγωνία αν θα τα καταφέρουν να περάσουν τον δύσκολο γύρο που είχαν μπροστά τους στα play off του ΝΒΑ οι Μιλγουόκι Μπακς του Γιάννη Αντετοκούνμπο. Δεν ήταν πολλοί, ήταν όμως αυτοί που αγαπάνε πολύ το μπάσκετ κι έχουν παθιαστεί με τις περιπέτειες του Γιάννη στις ΗΠΑ. Θέλουν να τον δουν μια μέρα με το σχετικό δαχτυλίδι και τον τίτλο του ΝΒΑ, δηλαδή «παγκόσμιο πρωταθλητή» – έτσι αποκαλούν οι Αμερικανοί όποιον κατακτά το πρωτάθλημά τους. Ο Αντετοκούνμπο, μέχρι τώρα, βήμα βήμα προχωρά προς τον προσωπικό του θρίαμβο. Αρχικά κέρδισε την προσοχή του δύσκολου αμερικανικού κοινού. Μετά έπεισε τους ειδικούς. Στη συνέχεια απέδειξε ότι μπορεί να κάνει τη διαφορά. Φέτος η ομάδα του κέρδισε εύκολα τη συμμετοχή της στα play off κάνοντας με MVP τον ίδιο σπουδαία ματς στην κανονική περίοδο. Πλέον είναι μια ατραξιόν – ένας καταξιωμένος σουπερστάρ. Και πιθανότατα ο μοναδικός πλέον λόγος για να νιώθει το ελληνικό μπάσκετ σε κάτι υπερήφανο.

Πιστοί

Αν δεν υπήρχε ο Γιάννης Αντετοκούνμπο θα έπρεπε να τον εφεύρουμε για να σώσουμε τους πιστούς του μπάσκετ, που στη χώρα μας είναι πολλοί και που με αυτά που βλέπουν πονάνε. Ο Αντετοκούνμπο είναι προϊόν του ελληνικού μπάσκετ, όχι μόνο γιατί ξεκίνησε να παίζει μπάσκετ εδώ, αλλά γιατί ασχολήθηκε με το μπάσκετ κι έμαθε το σπορ ακριβώς επειδή βρέθηκε στην Ελλάδα. Κόλλησε σε χρόνο-ρεκόρ το μικρόβιο της αγάπης για το σπορ και χάρη σε αυτή την αγάπη ασχολήθηκε με το μπάσκετ – αν η οικογένειά του δεν είχε βρεθεί στην Ελλάδα, αλλά σε μια χώρα χωρίς μπασκετικές παραδόσεις, είναι αμφίβολο αν τα καταπληκτικά του προσόντα θα τα χρησιμοποιούσε για να γίνει μπασκετμπολίστας: ο πιο μεγάλος από τους αδελφούς Αντετοκούνμπο έπαιζε ποδόσφαιρο.

Δεν χωρά αμφιβολία ότι οι Αμερικανοί, αφού εντόπισαν σε χρόνο-ρεκόρ το ταλέντο του Γιάννη, τον βοήθησαν να γίνει καλύτερος – δύσκολα, αν αυτός έμενε στην Ελλάδα, θα ήταν ο θαυμαστός παίκτης που είναι σήμερα. Αλλά και χωρίς την αγάπη του για το σπορ οι Αμερικανοί δύσκολα θα παρουσίαζαν στην οικουμένη αυτόν τον σημερινό σουπερστάρ. Οπότε δικαίως καμαρώνουμε για τον Γιάννη, διότι είναι και δικός μας. Αλλά δυστυχώς είναι ο μόνος που μας επιτρέπει να ατενίζουμε το μέλλον χωρίς απαισιοδοξία: υπάρχει αυτός και σχεδόν τίποτα άλλο.

Κίνα

Η εθνική ομάδα, αν πάει στο Παγκόσμιο της Κίνας χωρίς τον Γιάννη, δεν θα προλάβει να κάνει ούτε τουρισμό στο Πεκίνο: οι δυνατότητές της μπορεί να της επιτρέπουν να πάρει το εισιτήριο της πρόκρισης από ομάδες κατά κανόνα χειρότερες, αλλά δεν είναι τέτοιες ώστε να περιμένει κανείς διακρίσεις. Οσοι παίκτες διαδέχθηκαν την καταπληκτική φουρνιά του Διαμαντίδη, του Παπαλουκά, του Σπανούλη, του Ζήση είναι παιδιά με θέληση και όρεξη, αλλά χωρίς αυτή τη λάμψη στα μάτια που κάνει τους πρωταθλητές να ξεχωρίζουν. Ο γερόλυκος Γιάννης Μπουρούσης παραμένει ο καλύτερος κι αυτό τα λέει όλα. Τρεις-τέσσερις παίκτες που σαφώς ξέρουν τη δουλειά κι αγαπούν και την εθνική ομάδα (ο Καλάθης, ο Σλούκας, ο Πρίντεζης όταν είναι καλά, ο μαχητής Παπανικολάου) δεν αρκούν για να προκύψει μια ομάδα με μεγάλες φιλοδοξίες και οι νέοι που ακολουθούν έχουν ακόμα να μάθουν πολλά.

Το τελευταίο μετάλλιο της Εθνικής το έφεραν όσοι είχαν απομείνει από τη μεγάλη φουρνιά των κάποτε πρωταθλητών Ευρώπης: από το 2009 κι έπειτα δεν υπάρχει παρουσία της ομάδας μας ούτε σε ημιτελικά – ακόμα και τα προημιτελικά του Πανευρωπαϊκού Πρωταθλήματος (η οκτάδα δηλαδή…) έχει γίνει δύσκολη υπόθεση. Και πώς να μην είναι; Νέοι έλληνες παίκτες που να κάνουν τη διαφορά δεν υπάρχουν, οι χαρισματικοί πιτσιρικάδες χάνονται πριν καλά καλά μάθουμε τα ονόματά τους, όσοι μικροί λάμπουν αποδεικνύονται διάττοντες αστέρες – δυστυχώς.

Οσο για τις ομάδες, αυτές κάνουν διαρκώς βήματα προς τα πίσω. Ο ΠΑΟ λείπει από Final Four της Ευρωλίγκας επτά ολόκληρα χρόνια. Ο Ολυμπιακός φέτος κατάφερε να μην μπει ούτε στα play off της μεγάλης διοργάνωσης.

Ακόμα και σε σαφώς κατωτέρου επιπέδου ευρωπαϊκές διοργανώσεις, όπως το Τσάμπιονς Λιγκ (το μόνο Τσάμπιονς Λιγκ χωρίς πρωταθλητές…), διακρίσεις δεν υπάρχουν: αν καμιά ομάδα ξαναδιοργανώσει τους τελικούς του στην έδρα της, ίσως το κερδίσει. Το χειρότερο όμως είναι η ίδια η εικόνα του πρωταθλήματος – το πρωτάθλημα για το οποίο κάποτε καμαρώναμε, αποκαλώντας το «το καλύτερο της Ευρώπης», σήμερα είναι ένα «πρωτάθλημα-οπερέτα» με τις ομάδες να καβγαδίζουν για διαιτητές, που δεν έχουν και κανένα απολύτως κύρος. Μόλις ένας θα πάει στο Παγκόσμιο της Κίνας…

Σύσκεψη

Την εβδομάδα που οι φίλοι του μπάσκετ αγωνιούν για το τι θα κάνει με τους εξαιρετικά δυνατούς Μπόστον Σέλτικς ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, στην επικαιρότητα του ελληνικού μπάσκετ ξεχωρίζει η σύσκεψη των ιδιοκτητών των ομάδων που τη Δευτέρα θα πρέπει να συζητήσουν για το τι θα κάνουν προσεχώς. Παρακολουθεί τις συζητήσεις τους ο υφυπουργός Αθλητισμού Γιώργος Βασιλειάδης, που στο μπάσκετ μετράει τα λόγια του μην τυχόν και θυμώσει κανένας και μια ομοσπονδία που πορεύεται χωρίς όραμα, βάζοντας τους διαιτητές πιο ψηλά από το πρωτάθλημα – το γεγονός πρέπει να είναι μια ιστορικά μοναδική περίπτωση. Ολα αυτά ενώ κυκλοφορούν φήμες για δικαστικές αποφάσεις που θα προκαλέσουν εκπτώσεις παραγόντων – πράγματα που παραμονές του Μουντομπάσκετ θα προκαλέσουν στο ελληνικό μπάσκετ ακόμα περισσότερους εμφύλιους πολέμους. Είναι σαν να έχει σχηματιστεί ξαφνικά στα θεμέλιά του μια μαύρη τρύπα που το τραβάει προς τα κάτω.

Σκηνικό

Καλώς παρακολουθούν τον πρεσβευτή Γιάννη με αγωνία όσοι τον παρακολουθούν. Και καλώς ανησυχούν για τη συμμετοχή του στο Μουντιάλ οι πάντες. Αυτό το παλικάρι, που ο ογδοντάχρονος πρόεδρος της ΕΟΚ Γιώργος Βασιλακόπουλος κάποτε ειρωνεύτηκε κιόλας, μπορεί το καλοκαίρι να αλλάξει όλο αυτό το σκηνικό της θλίψης και να πάει στην Κίνα ως σημαιοφόρος μιας ομάδας, που έχει τεράστια ανάγκη κάτι που να μοιάζει με διεθνή επιτυχία για να σώσει το ίδιο το σπορ. Ο Αντετοκούνμπο είναι η μοναδική ελπίδα για να βγει το ελληνικό μπάσκετ από το απόλυτο τέλμα στο οποίο το έχουν οδηγήσει οι χρόνιες αδυναμίες της πολιτείας να επέμβει και η αλαζονεία των παραγόντων που το μετέτρεψαν σε τσιφλίκι τους. Από αυτό το νοσηρό περιβάλλον γλίτωσε φεύγοντας ο Γιάννης. Σαν οι μοίρες που αγαπάνε το μπάσκετ μας να ήθελαν να τον πάρουν από δω για να του δώσουν τη δυνατότητα να επιστρέψει κάποια μέρα σαν σούπερ ήρωας ικανός να σταματήσει την κατρακύλα του…