Η πιρουέτα του Ευκλείδη

Ακόμη και ο Ευκλείδης κουράστηκε να περιμένει το ραντεβού με τη Σκάρλετ Τζοχάνσον και αποφάσισε να ξοδέψει τα λεφτά που είχε μαζέψει για να της κάνει το τραπέζι. Ο συγκρατημένος, έως τώρα, υπουργός Οικονομικών άναψε το πράσινο φως για το νέο μεταπασχαλινό πακέτο παροχών με υποσχέσεις για μειώσεις φόρων, 13η σύνταξη και άλλα τέτοια ψηφοθηρικά, ενώ έως τώρα κατηγορούσε τη ΝΔ ότι τάζει μειώσεις φόρων πέρα από τα όρια αντοχής της οικονομίας. Σύρθηκε και αυτός στη γραμμή τού «νυν υπέρ πάντων αγών» που δίνει το Μέγαρο Μαξίμου βλέποντας τη διαφορά στα γκάλοπ να παγιώνεται σε μεγάλα ποσοστά, παρά τα έως τώρα διαδοχικά πακέτα παροχών προς αδυνάτους και μη που έχει δώσει η κυβέρνηση. Και όχι μόνο «μίλησε» – έπειτα από μήνες εκκωφαντικής σιωπής απέναντι στο αφήγημα της καθαρής εξόδου και της επιστροφής στην κανονικότητα που διακηρύσσει η ηγεσία της κυβέρνησης -, αλλά βρήκε και το «άλλοθι» για αυτή την επικοινωνιακή πιρουέτα που επιχειρεί η κυβέρνηση με τις παροχές ενόψει της κάλπης.

Υπάρχει, όπως λέει τώρα ο Τσακαλώτος, «δομικό» πρόβλημα στον υπολογισμό των πρωτογενών πλεονασμάτων θέλοντας να εξηγήσει τη νέα κυβερνητική κολοτούμπα. Πώς, δηλαδή, η κυβέρνηση για να δικαιολογήσει στην κοινή γνώμη το νέο πακέτο παροχών που άρον άρον ετοιμάζει, προβλέπει, ξαφνικά, υπερπλεονάσματα και για φέτος, λίγους μήνες από την ψήφιση του προϋπολογισμού του 2019, ο οποίος προέβλεπε πρωτογενές πλεόνασμα 3,6% του ΑΕΠ, οριακά πάνω από τον στόχο του 3,5%.

Βεβαίως, σαφείς εξηγήσεις υπάρχουν σε όλες τις πρόσφατες εκθέσεις της Κομισιόν και όλων των άλλων διεθνών οργανισμών και χρηματοοικονομικών οίκων που, λίγο έως πολύ, αποδίδουν τα υπερπλεονάσματα των προηγούμενων ετών στους υπερβολικούς φόρους που επιβλήθηκαν την τελευταία τετραετία, στην περικοπή των δημόσιων επενδύσεων και στη μη πληρωμή των υποχρεώσεων του κράτους προς τους ιδιώτες.

Υπό αυτή την έννοια πράγματι υπάρχει «δομικό» πρόβλημα, αλλά αυτό βρίσκεται στο μείγμα της οικονομικής πολιτικής που εφαρμόστηκε. Παράγει υπερπλεονάσματα, αλλά με μεγάλο τίμημα για την ελληνική οικονομία, η οποία, όπως πιστοποιούν οι αριθμοί, εξακολουθεί να σέρνεται.

Είναι αβέβαιο πόσο θα μετρήσει στις κάλπες το τελευταίο πακέτο παροχών και υποσχέσεων που ετοιμάζεται να δώσει αυτή η κυβέρνηση. Το βέβαιο είναι ότι σε ανάλογες περιπτώσεις στο παρελθόν δεν μέτρησε. Το «Τσοβόλα, δώσ’ τα όλα» δεν απέτρεψε τη μεγάλη φθορά του ΠΑΣΟΚ στο τέλος της δεκαετίας του ’80. Αλλά και η κυβέρνηση Σημίτη έχασε, παρά τις γενναίες παροχές στις οποίες είχε προβεί. Οι απογοητευμένοι ψηφοφόροι δεν αλλάζουν συνήθως τις προτιμήσεις τους. Αλλωστε, η περίπτωση της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ είναι μοναδική. Υποσχέθηκε προεκλογικά κατάργηση φόρων, όταν ήρθε στην εξουσία δεν άφησε τίποτα αφορολόγητο και τώρα διεκδικεί την επανεκλογή της υποσχόμενη για άλλη μία φορά φοροελαφρύνσεις.