Τι διάολο συμβαίνει στην Ευρώπη; Οι Ευρωπαίοι είναι πολύ πιο πιθανό να πεθάνουν από καρκίνο από τους Αμερικανούς. Περίπου 262 άτομα ανά 100.000 πεθαίνουν από καρκίνο κάθε χρόνο στην ΕΕ, σε σύγκριση με 164 στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Και όσον αφορά τις νέες θεραπείες, η γηραιά ήπειρος υστερεί κατά πολύ. Ας πάρουμε για παράδειγμα, αναφέρει μελέτη του Global Policy Lab, τα φάρμακα για τους καρκίνους του πεπτικού συστήματος. Από τα 128 νέα φάρμακα που αναπτύσσονται αυτό τον καιρό για καρκίνους του εντέρου και του παγκρέατος, μόνο 7 έρχονται από την ΕΕ.
Οι επιπτώσεις είναι οδυνηρές. Οι ευρωπαίοι ασθενείς έχουν πολύ πιο αργή πρόσβαση σε νέες θεραπείες. Ο τομέας της βιοτεχνολογίας υστερεί. Οι ειδικοί θεωρούν πως η ΕΕ δεν υστερεί καθόλου σε επιστήμονες και εγκαταστάσεις.
Το πρόβλημα είναι η ικανότητα να μεταφερθούν οι θεραπείες στην αγορά. Διότι η Ευρώπη αυτή τη στιγμή δεν έχει την ρευστότητα ώστε να φθάσουν οι έρευνες στην υλοποίηση. ‘Οπου και αν σημειώνεται πρόοδος στις έρευνες, καταλήγει στις ΗΠΑ.
Με 1 στους 4 Ευρωπαίους να πεθαίνουν από καρκίνο, γράφει το Politico, η κατάσταση πρέπει να αντιμετωπισθεί γρήγορα. ‘Ομως για όσα φάρμακα η έρευνα και η παραγωγή ολοκληρώνεται, η τιμή είναι αστρονομική όταν φθάνει στην αγορά. Δεν υπάρχει κάποια κοινή αντιμετώπιση για τις κλινικές δοκιμές σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Κάθε χώρα ακολουθεί την δική της πολιτική. Και έτσι γίνεται πιο δύσκολο να επωφεληθούν οι ευρωπαίοι πολίτες από τις σημαντικές έρευνες. Η γραφειοκρατία εμποδίζει τα πάντα.
Τα τμήματα της ΕΕ που είναι αρμόδια για την παραγωγή ενός φαρμάκου είναι τέσσερα: της ενιαίας αγοράς, της υγείας, της έρευνας και των νομικών υποθέσεων. «Αυτά τα τμήματα είτε δεν μιλούν μεταξύ τους ή δεν ακούν το ένα το άλλο», εξηγεί η Φρανσουάζ Μενιέρ, βελγίδα ογκολόγος και πρώην επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Οργάνωσης Ερευνας και Θεραπείας του Καρκίνου. «Στο νομικό πλαίσιο της ιατρικής έρευνας στην Ευρώπη επικρατεί χάος».
Η αλήθεια είναι πως η Ευρώπη έχει πολλά προβλήματα αυτή τη στιγμή. Και μέσα στην πολιτική αναστάτωση που επικρατεί, ζητήματα όπως αυτό χάνονται. Ας αναλογιστούμε όμως: Υπάρχει κάτι πιο σημαντικό από την ποιότητα ζωής των ευρωπαίων πολιτών;