Ήταν ένα σημαντικό ερωτηματικό το πως θα αντιδράσει ο Παναθηναϊκός όταν θα του στραβώσει ένα παιχνίδι. Με τη Λαμία το είδαμε να συμβαίνει κατά το… ήμισυ. Σε εκείνο το παιχνίδι δέχτηκε την ισοφάριση στο πρώτο ημίχρονο και η αντίδρασή του στο δεύτερο μέρος ήταν εξαιρετική. Απέναντι στον ΠΑΣ Γιάννινα, ο τρόπος με τον οποίο ήρθε το 0-1 ήταν ένα αληθινό κρας τεστ για τους πράσινους.
Είχαν την απόλυτη υπεροχή, είχαν κατοχή μπάλας που έφτασε κοντά στο 80%, είχαν ευκαιρίες, αλλά στην πρώτη επίθεση του ΠΑΣ Γιάννινα έμειναν πίσω στο σκορ από ένα γκολ που δεν θα έπρεπε να μετρήσει. Διπλή αδικία δηλαδή. Και λόγω της εικόνας της ομάδας και λόγω του γκολ που κακώς μέτρησε. Οι πράσινοι έπρεπε να βρουν ψυχικά αποθέματα, αλλά η ψυχή δεν αρκεί πολλές φορές. Χρειάζεται και το ποδόσφαιρο. Και το ποδόσφαιρο κυριαρχεί φέτος στον Παναθηναϊκό.
Ανοίγει παρένθεση: Μία από τις βασικές διαφορές του φετινού από τον περσινό Παναθηναϊκό είναι ακριβώς αυτή. Ότι φέτος κυριαρχεί το ποδόσφαιρο. Όχι η ψυχή και η μάχη. Είναι απαραίτητα και αυτά τα στοιχεία, αλλά με το ποδόσφαιρο κερδίζεις περισσότερα παιχνίδια. Άλλο νικητής, άλλο μαχητής. Κλείνει η παρένθεση.
Ο Παναθηναϊκός κόντρα στον ΠΑΣ Γιάννινα δεν πανικοβλήθηκε από το 0-1, δεν άλλαξε την τακτική του, τον σχηματισμό του, δεν βιάστηκε. Διατήρησε την ψυχραιμία του και κάτι ακόμα πιο σημαντικό: τη σωστή τακτική συμπεριφορά. Ήξερε πως αν κάνει όλα εκείνα που έχει δουλέψει, στο τέλος θα δικαιωθεί. Και αν δεν δικαιωθεί σε αυτό το παιχνίδι, θα έρθει το επόμενο που θα τον δικαιώσει. Στο τέλος, πάντως, το ποδόσφαιρο είναι ένα δίκαιο άθλημα. Και ο καθένας παίρνει αυτό που του αξίζει.
Ο ΠΑΣ Γιάννινα κατέβηκε στο ΟΑΚΑ για να μην παίξει ποδόσφαιρο. Κατέβηκε για να διώχνει την μπάλα από την άμυνα και ό,τι… κάτσει. Του έκατσε το 0-1, επειδή Τζήλος δεν έδωσε φάουλ ως όφειλε. Οι 18 τελικές προσπάθειες του Παναθηναϊκού και το ποσοστό κατοχής κοντά στο 70% έφεραν την ανατροπή.
Ο Παναθηναϊκός εκτός από την εξαιρετική ποδοσφαιρική εικόνα που παρουσιάζει, έχει καταπληκτική νοοτροπία σαν ομάδα. Πιστώνεται – και – αυτό στον Γιώργο Δώνη. Πέρασε γρήγορα εντός αποδυτηρίων τη νοοτροπία και την ψυχολογία του νικητή. Όσοι κι αν φορούν τη φανέλα γνωρίζουν πως παίζουν σε έναν πολύ μεγάλο σύλλογο. Δεν χωράνε δικαιολογίες. Μπαίνεις στο γήπεδο για να κερδίσεις, όποιον κι αν έχεις απέναντί σου.
Είναι ευλογία γι’ αυτά τα παιδιά να «μεγαλώνουν» ποδοσφαιρικά με αυτή τη νοοτροπία. Είναι τυχεροί που στον δρόμο τους βρέθηκε ένας άνθρωπος σαν τον Δώνη και ένας σαν τον Νταμπίζα. Οι δυο τους το είπαν από την πρώτη τους κοινή συνέντευξη Τύπου. «Δεν θα ψάξουμε κανένα άλλοθι και δεν θέλουμε χρόνο». Ούτε δύο μήνες μετά, το ίδιο το γήπεδο και το ίδιο το ποδόσφαιρο τους δικαιώνουν.

Headlines