Τι κοινό έχει ο ΣΥΡΙΖΑ με τους ακροδεξιούς αυστριακούς;

Στην Αυστρία το ακροδεξιό «Κόμμα των Ελευθέρων της Αυστρίας» (FPÖ) θέλει να επιβάλει περιορισμούς στα μέσα ενημέρωσης που καλύπτουν επικριτικά το υπουργείο εσωτερικών και την αστυνομία.

Ο υπουργός Εσωτερικών, Χέρμπερτ Κικλ, ο οποίος ανήκει στο συγκεκριμένο κόμμα, έστειλε mail στην Αστυνομία με το οποίο ζητάει να κρατά αποστάσεις από ΜΜΕ τα οποία ασκούν κριτική εναντίον του έργου του.

Στο ίδιο mail αναφέρεται επίσης ότι «ορισμένα μέσα ενημέρωσης», όπως η εφημερίδα «Standard» ή το περιοδικό «Falter», καλύπτουν «όπως πάντα» πολύ μονόπλευρα και αρνητικά το υπουργείο Εσωτερικών και την Αστυνομία.

«Παραβιάζεται η ελευθερία του Τύπου, όταν κρατικοί θεσμοί, όπως η Αστυνομία, περιορίζουν τις σχέσεις με τους δημοσιογράφους που ασκούν κριτική μόνο «στον αναγκαίο, νομικά προβλεπόμενο βαθμό;», αναρωτιέται η γερμανική εφημερίδα «Welt», σε σχετικό δημοσίευμα.

Ο καγκελάριος Σεμπάστιαν Κουρτς έτρεξε να πάρει αποστάσεις δηλώνοντας ότι «ο αποκλεισμός ή το μποϊκοτάζ επιλεγμένων μέσων ενημέρωσης δεν επιτρέπεται να λάβει χώρα στην Αυστρία. Αυτό δεν ισχύει μόνο για όλα τα υπουργεία και δημόσιους οργανισμούς στην Αυστρία, αλλά και για όλα τα κόμματα».

Στην Ελλάδα βέβαια αυτό είναι ένα καθημερινό φαινόμενο με διάφορους πολιτικούς του ΣΥΡΙΖΑ να επιβάλλουν επίσημα ή ανεπίσημα μποϊκοτάζ σε διάφορα μέσα ενημέρωσης, τα οποία καλύπτουν επικριτικά το κυβερνητικό έργο.

Υπουργοί και άλλα στελέχη της κυβέρνησης εμφανίζονται καθημερινά μόνο σε φιλικά προσκείμενα μέσα ενημέρωσης.

Από την πρώτη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας επιδόθηκε σε μια άνευ προηγουμένου καμπάνια δαιμονοποίησης των ΜΜΕ που δεν ανήκουν στον ιδεολογικό χώρο της αριστεράς, ακόμα και αν οι πολιτικές που επιβάλλει δεν έχουν καμία διαφορά με τις πολιτικές που θα επέβαλε μια δεξιά κυβέρνηση.

Η σημερινή κυβέρνηση δεν αντέχει τον αντίλογο, δεν θέλει να ακούσει μια αντίθετη άποψη, κλείνει τα αυτιά σε ότι δεν εξυμνεί το «συγκλονιστικό» έργο της, που συνεχίζει να καταδικάζει σε εξαθλίωση μεγάλα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας.

Δεν υπάρχει ουσιαστικά και μεγάλη διαφορά ανάμεσα στην κυβέρνηση της «πρώτης φοράς αριστερά» και του ακροδεξιού αυστριακού κόμματος.

Τελικά το μόνο που γκρεμίζει τις ιδεολογικές διαφορές είναι η εξουσία. Η οποία είτε προέρχεται από την αριστερά, είτε από την ακροδεξιά παθαίνει αλλεργία απέναντι στην κριτική και την αμφισβήτηση.