Τα γενέθλια της μικρής Μαρκέλλας

Έτσι ανήγγειλε κάποια από το μικρόφωνο, με ύφος συγκινημένο. Ήταν λίγο μετά τις 11:20  το βράδυ στην περιοχή της Βερβερόντας. Ποια όμως είναι η μικρή Μαρκέλλα που για χάρη της έφθασε ορχήστρα με ζωντανή μουσική, όπως εξήγησε  και πάλι ακόμη πιο δυνατά  η τρεμάμενη φωνή.

Προφανώς σκεφθήκαμε, όλοι οι κάτοικοι της περιοχής, κόρη κάποιας εξέχουσας προσωπικότητας, απ’ αυτές  που συνεχίζουν να συγκινούν το κοινό της χώρας ευρύτερα και επομένως και της περιοχής.

Όλοι λοιπόν θα έπρεπε να μείνουμε άγρυπνοι, σαστισμένοι, αγριεμένοι και να παρακολουθήσουμε όλο αυτό το story για την μικρή Μαρκέλλα. Με αμανέδες, καψουροτράγουδα και ρεμπέτικα για να κοιμηθεί μετά, όπως ενημερωνόμαστε, η μικρή Μαρκέλλα. Το κορίτσι θα γίνει  μεγάλη ρεμπέτισσα!

Εποχή ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ βλέπετε, που όλα τα αλλοιώνει και τους δίνει άλλη μορφή και όψη, επί το λαϊκότερο και πιο αληθινό της νέας εποχής. Τον χαρμόσυνο τόνο βέβαια σ’ αυτήν, ας την  πούμε, εκδήλωση, τον έδινε κάθε τόσο ο μπουζουκτσής  με ένα βαρύ και ασήκωτο «άιντε», που εκλαβάνονταν   από τους ανήμπορους  να ησυχάσουν ως «άντε στο διάβολο».

Και  πράγματι. Ήταν ένα «event» το οποίο συναντάς σε κύκλους αναιδών, που κάνουν περισσότερο θόρυβο απ’ ότι το είδος της μουσικής που επιλέγουν, και τους πάει «ασορτί»  μ’ αυτό που χρόνια κυνηγάνε και το δείχνουν όταν λάχει. Δηλαδή την επίδειξη με κάθε τρόπο που γεννά η οίηση. Κι όσο περισσότερο τα άκοπα, συνήθως χρήματα, γεννούν αισθήματα αλαζονείας και ξεπεσμού, τόσο πιο πολύ υποχωρεί το «μέτρο», χαρακτηριστικό της Αρχαιοελληνικής παιδείας.

Υποχρεωμένοι λοιπόν σε ξενύχτι για χάρη της μικρής Μαρκέλλας, που νανουρίζεται με καψουροτράγουδα αλλά ύπνο δεν έχει, ακούμε όλο το ρεπερτόριο ανάμεσα στο οποίο σημειώσαμε και μια νέα επιτυχία με το χαρακτηριστικό τίτλο «κουπεπέ». Άλλωστε για την μικρή Μαρκέλλα μιλάμε….

Καταφύγιο όλων στην περιοχή ήταν το οικείο Αστυνομικό Τμήμα το οποίο όμως, εκ του αποτελέσματος,  δεν έκανε απολύτως τίποτα.

Η περιοχή συνέχισε να τραντάζεται κυριολεκτικά. Η κατάσταση είχε εκτραχυνθεί  και περιμέναμε πότε επιτέλους θα παραδοθεί στις αγκάλες του Μορφέα  η μικρή Μαρκέλλα, μήπως κοιμηθούμε και εμείς. Έλα όμως που η μικρή Μαρκέλλα συνέχιζε να γιορτάζει, προφανώς στην πανδαισία αυτή των εικόνων, ήχων και κρότων που όμοιά της είχε χρόνια να ζήσει η περιοχή.

Έτσι γλεντάει ο επιτυχημένος  άνδρας χωρίς να δίνει δεκάρα για τους υπόλοιπους! Έχει ασυλία! Γι’ αυτόν δεν ισχύουν νόμοι και απαγορευτικές διατάξεις. Γι’αυτούς  και τους όμοιούς του νόμος είναι το δίκαιο της μικρής Μαρκέλλας που μεγαλώνοντας σ’ ανάλογο περιβάλλον και πανευτυχής, μαθαίνει, να μην σέβεται τα δικαιώματα των άλλων και να τα ποδοπατά  με την καθοδήγηση των γονιών. Από τον σεβασμό ξεκινούν  όλα και εκεί τελειώνουν. Πρωτίστως είναι θέμα αυτοσεβασμού. Και τον διδασκόμαστε  από μικροί.

Η επόμενη μέρα; Αποκαρδιωτική για την απουσία κάθε κρατικού ελέγχου.

Μπανανία; Επιεικής έκφραση θα έλεγα. Δύσμοιρη χώρα, που μόνο οι διορισμοί στο αχανές δημόσιο, ενδιαφέρουν.

Ούτε οι νεκροί στο Μάτι, ούτε οι πνιγμένοι στην Μάνδρα τους απασχολούν. Μέχρι το επόμενο Μάτι… Ούτε οι φονικές πυρκαγιές στην Ηλεία. Στο τέλος, και τότε, ουδείς τιμωρήθηκε. Παρά την «φούρια» των πρώτων ημερών. Έτσι γίνεται πάντα.