Υπάρχουν στιγμές που τα λόγια είναι φτωχά. Αδυνατούν να περιγράψουν το συναίσθημα. Αδυνατούν να εκφράσουν αυτό το κενό που σφίγγει το στομάχι μας. Το να αναζητήσεις μέσα σου λίγη λογική, για να προσπαθήσεις να καταγράψεις δύο σκέψεις, όχι πλέον για τον πόνο των συνανθρώπων μας, μα για το τι πρέπει να γίνει, φαντάζει τόσο δύσκολο, μα είναι τόσο αναγκαίο, μήπως και σωθεί, έστω την ύστατη στιγμή, το επόμενο αδικοχαμένο θύμα.

1.      Όσο κι αν ακούγεται ενδεχομένως παράλογο, είναι γνωστό στην Πυροσβεστική πως η δασοπροστασία ξεκινά τον χειμώνα. Τότε υπάρχει ο χρόνος και η δυνατότητα να καταστρωθεί ο σχεδιασμός, να φτιαχτούν οι αντιπυρικές ζώνες, να γίνουν ασκήσεις πυρασφάλειας. Όταν αυτά ξεκινούν -αν ξεκινούν – την άνοιξη, είναι πολύ αργά.

2.      Ο εθελοντισμός στη δασοπροστασία είναι ίσως ο βασικότερος μηχανισμός. Η Πολιτεία οφείλει να στηρίξει, υλικά και όχι μόνο, κάθε εθελοντική δομή γύρω από την προφύλαξη ενός δάσους.

3.      Η επιχειρησιακή ετοιμότητα της Πολιτείας είναι το αρχικό στάδιο από άποψη πυροπροστασίας, το τελικό, όμως, από άποψη πυρόσβεσης. Σε μία χώρα με τόσες φυσικές καταστροφές κάθε χρόνο δεν νοείται η ανυπαρξία κεντρικού σχεδιασμού από άρτια οργανωμένη υπηρεσία πολιτικής προστασίας, με αρμοδιότητες (και δυνατότητες) άμεσης επέμβασης και κατανομής πόρων και μέσων στα βασικά σημεία εκδήλωσης της κρίσης.

Η Ελλάδα πενθεί πάνω από τα αποκαΐδια της τραγικής ανευθυνότητας και της αδυναμίας τους να οσμιστούν τα αυτονόητα. Είναι η ώρα για λύσεις. Δεν αντέχει η χώρα μας άλλο άδικο θάνατο.

Η Σοφία Νικολάου είναι δικηγόρος (www.sofianikolaou.com)

Headlines