Η οξύτητα στις συγκρούσεις ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ το τελευταίο διάστημα δείχνει πως θα διεξαχθεί και η προεκλογική αναμέτρηση. Η πολιτική αντιπαράθεση έχει ξεφύγει από τα κανονικά πλαίσια και πολλοί από όσοι έχουν δημόσιο λόγο επιλέγουν ακραία ρητορική που ρίχνει νερό στο μύλο ακραίων και αντισυστημικών δυνάμεων.

Η Δημοκρατία έχει μηχανισμούς αυτοάμυνας και όταν χρειάζεται ενεργοποιούνται, αυτόματα, «σχολάζουσες» δυνάμεις που υπερασπίζονται τους θεσμούς. Οι πολιτικοί και τα συστήματα εξουσίας οφείλουν να δέχονται την κριτική.

Το δόγμα, «όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι εχθρός μας», δεν αποτελεί καλό σύμβουλο για ορισμένους πολιτικούς που αδυνατούν να κατανοήσουν πως λειτουργεί μια αστική δημοκρατία δυτικού τύπου.

Σε μια εποχή που η συζήτηση πρέπει να επικεντρωθεί στην μεταμνημονιακή εποχή για να βρεθούν σημεία σύγκλισης, εντούτοις η δημόσια πολιτική ζωή πλήττεται από φασίζουσες και αντιδημοκρατικές συμπεριφορές.

Είναι σαφές ότι εδώ και καιρό ενισχύονται οι απολίτικες τάσεις και τροφοδοτούνται τα άκρα πάσης φύσεως και κατεύθυνσης, ενώ γενικεύονται τα κρούσματα της απαξίωσης των πολιτικών και της πολιτικής με τη θεωρία «όλοι ίδιοι είναι».

Αυτό είναι το ανησυχητικό που πρέπει να προβληματίσει το πολιτικό σύστημα. Η πολιτική πρέπει να επιστρέψει στο επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης και γι’ αυτό έχουν ευθύνη όλοι οι βασικοί παίκτες του πολιτικού συστήματος.

Είναι ευθύνη όλων μας να μην δοθεί περιθώριο για άλλα κηρύγματα μισαλλοδοξίας ούτε να αφήσουμε να επικρατήσει ο πολιτικός τζιχαντισμός διαφόρων.