Ένας από τους βασικούς πυλώνες ανάπτυξης αλλά και αποτύπωσης των βασικών μεγεθών μίας οικονομίας είναι το χρηματιστήριο αξιών.

Δυστυχώς στην περίπτωση της ελληνικής οικονομίας οι δείκτες έχουν απαξιωθεί, οι εταιρίες που συμμετέχουν ή που ενδιαφέρονται να εισέλθουν στο ΧΑΑ είναι όλο και λιγότερες ενώ η εμπορευσιμότητα των μετοχών είναι απογοητευτική.

Αν μάλιστα επιλέξει κανείς να δει μετοχές πέραν της υψηλής κεφαλαιοποίησης, τότε θα πρέπει να είναι έτοιμος για ακραίες κερδοσκοπικές κινήσεις οι οποίες δεν έχουν καμία σχέση με την υγιή πραγματικότητα μίας χρηματαγοράς με ρόλο θεσμικό και αναπτυξιακό σε μία οικονομία.

Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι καθημερινά στο Χρηματιστήριο Αθηνών οι επενδυτές δεν είναι πάνω από 1.000 όταν σχεδόν οι μισοί είναι ελληνικής προέλευσης, με αποτέλεσμα η αγορά να είναι ιδιαίτερα ρηχή χωρίς άντληση κεφαλαίων για επενδυτικούς σκοπούς.

Οι περισσότερες κινήσεις και αγοραπωλησίες αφορούν επιλεκτικές κινήσεις είτε μεμονωμένων επενδυτών, είτε θεσμικών επενδυτών που προσπαθούν να κάνουν αντιστάθμιση κινδύνου στο χαρτοφυλάκιό τους.

Να τονίσουμε ότι το ελληνικό χρηματιστήριο από την μία αποτελεί τον καθρέπτη των επιχειρηματικών δεικτών αλλά και του δείκτη επιχειρηματικής εμπιστοσύνης ανά βιομηχανικό κλάδο, αλλά σωρευτικά αποτελεί και μία μακροοικονομική πρόβλεψη για τα τεκταινόμενα στην ελληνική οικονομία, ως ένας προεξοφλητικός μηχανισμός που εσωτερικοποιεί τόσο το επίπεδο των δημοσιονομικών, όσο και την κατάσταση και αποτίμηση των διεθνών αγορών απέναντι στην ελληνική οικονομία.

Αυτή την στιγμή, για μία μικρομεσαία επιχείρηση, είναι σχεδόν αδύνατο με τι υφιστάμενες προοπτικές να εισέλθει στο ελληνικό χρηματιστήριο και να αντλήσει σημαντική ρευστότητα τηρώντας ένα αξιόλογο  business plan και μάλιστα προσφέροντας υψηλές υπεραξίες στους μετόχους της.

Η μεταβλητότητα, η χαμηλή παραγωγικότητα, η έλλειψη ρευστότητας αλλά και τα capital controls, έχουν κυριολεκτικά εξαφανίσει από το λεξιλόγιο των εταιριών το ελληνικό χρηματιστήριο, ενώ ακόμα και η ηλεκτρονική αγορά ομολόγων ως  μία εναλλακτική προσέγγιση ακολουθεί την ίδια καθοδική πορεία.

Οι δημόσιες εγγραφές (IPOs) με στόχο την πώληση ποσοστών και την μετοχοποίηση εταιριών με ορίζοντα στρατηγικές συνεργασίες, είναι σχεδόν ανύπαρκτες, με αποτέλεσμα να δημιουργούν πρόβλημα και στις ίδιες τις τράπεζες όταν έρθει η δική τους ώρα για αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου.

Κλείνοντας, θα λέγαμε ότι με καθηλωμένες χρηματαγορές, μετοχές και ομόλογα και έναν γενικό δείκτη να κινείται κυρίως καθοδικά και νευρικά, είναι σχεδόν αδύνατο μία οικονομία όπως η ελληνική να φύγει προς τα εμπρός προσπερνώντας το παρελθόν.

Ο Μελέτης Ρεντούμης είναι οικονομολόγος – τραπεζικός

Headlines