H κυβέρνηση πανηγύρισε με το γνωστό, κακόγουστο σόου του Ζαππείου τη συμφωνία για το χρέος. Πέτυχε μια δεκαετή παράταση του χρόνου αποπληρωμής, κι αυτό είναι από μόνο του μια σοβαρή, θετική εξέλιξη.

Ακόμη κι αν δεν δικαιολογεί τους πανηγυρισμούς μιας αρχοντοχωριάτικης πολιτικής νομενκλατούρας, είναι μια επιτυχία που πιστώνεται κατά κύριο λόγο στον απόντα και μονίμως πλέον εξαφανισμένο Ευκλείδη Τσακαλώτο. Άλλος «ίδρωσε τη φανέλα» κι άλλοι πήρα τα εύσημα κι έκαναν πάρτι στην περίφημη πλέον φιέστα της γραβάτας.

Ωστόσο, σχεδόν δύο εβδομάδες από το επιτυχημένο(;) Eurogroup του Λουξεμβούργου, οι αγορές παραμένουν αδιάφορες για το ελληνικό success story.

Το χρηματιστήριο είναι μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, ο γενικός δείκτης κινείται πέριξ των 750 μονάδων.

Για να καταλάβετε πόσο κακή είναι η εικόνα της αγοράς αρκεί μόνο τούτο.

Στις 25 Ιουνίου 2015, ενώ η οικονομία κατέρρεε και όλα έδειχναν ότι πάμε σε capital controls, ο δείκτης στο χρηματιστήριο ήταν στις 781 μονάδες.

Αλλά και κάτι ακόμη: Η μεγαλύτερη ημερήσια πτώση

(-16,23%) του Γενικού Δείκτη σημειώθηκε εκείνη τη χρονιά στις 3 Αυγούστου 2015, οπότε έφτασε στις 668,06 μονάδες.

Στις 3 Αυγούστου 2015 επαναλειτούργησε το Χ.Α. μετά τη διακοπή των 25 συνεδριάσεων που προκάλεσε η επιβολή των capital controls τη Δευτέρα 29 Ιουνίου 2015.

Καμιά συγκίνηση και στην αγορά ομολόγων όπου είναι ασήμαντες οι διακυμάνσεις και σε καμιά περίπτωση δεν αντικατοπτρίζουν μια χώρα που ρύθμισε το χρέος της και βγαίνει από τα μνημόνια.

Ούτε ο… Μοσκοβισί με τα θερμά του λόγια δεν μπορεί να αλλάξει την εικόνα των αγορών. Λέτε να είναι κάποια διεθνής συνωμοσία κατά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ;

Λέτε οι επενδυτές που δεν έρχονται στην Ελλάδα να το κάνουν με σκοπό να ανατρέψουν την κυβέρνηση; Μήπως οι αγορές τελικά είναι αυτές που κρύβονται πίσω από το σχέδιο εκτροπής που κατήγγειλε ο Πάνος Καμμένος;

Κανένα από αυτά τα σενάρια, τα πράγματα είναι πιο απλά. Οι αγορές ανεβαίνουν, οι επενδυτές επιστρέφουν κι εμπιστεύονται μια οικονομία βλέποντας αν υλοποιούνται τρία βασικά κριτήρια.

Το πρώτο είναι η μακροπρόθεσμη προοπτική της οικονομίας. Η αδυναμία επίτευξης μιας μόνιμης ρύθμισης για το χρέος δεν εκλαμβάνεται θετικά από τις αγορές.

Το δεύτερο είναι η μακροοικονομική ανάλυση της «επιτυχίας». Οι ξένοι, αλλά προσφάτως και η Τράπεζα της Ελλάδας, κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου ως προς τα υπερπλεονάσματα λέγοντας ότι αυτά δεν είναι αποτέλεσμα της περιστολής δαπανών αλλά της υπέρμετρης φορολόγησης φυσικών προσώπων κι επιχειρήσεων. Επομένως, εκτιμούν ότι χωρίς άλλες πηγές εσόδων (περικοπές δαπανών, αύξηση επενδύσεων, νέες θέσεις εργασίας) η οικονομία θα «κάτσει» και δεν θα μπορεί να πετύχει τα πλεονάσματα των… πετρελαιάδων, όπως εύστοχα ειπώθηκε.

Και το τρίτο κριτήριο είναι το γεγονός ότι η οικονομία δεν προσελκύει επενδύσεις. Σήμερα ο επικεφαλής της Fraport δηλώνει ότι για να γίνουν οι επενδύσεις στα περιφερειακά αεροδρόμια χρειάστηκαν περί τις 200 άδειες και υπογραφές ενώ στη Ρωσία μόνο δύο.

Για πιο ευνοϊκό επενδυτικό κλίμα μπορούμε να μιλάμε, εκτός κι αν το ξεπούλημα της κρατικής περιουσίας είναι η μοναδική διευκόλυνση για τους ξένους.

Καλές, επομένως, οι φιέστες, αλλά είναι πολιτικές, δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματική οικονομία.

Πριν επιστρέψουμε, λοιπόν, σε μαύρες ημέρες, ας αποφασίσουν στην κυβέρνηση να ρίξουν το βάρος εκεί που πρέπει. Κι όχι να σπαταλούν το χρόνο τους δένοντας γραβάτες.

Headlines