Αν πιστέψουμε στις δημοσκοπήσεις, η Νέα Δημοκρατία θα κερδίσει τις εκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ θα πάει στα ένδοξα έδρανα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και οι υπόλοιποι απλά θα συνεχίσουν να έχουν το ρόλο του κομπάρσου στη Βουλή. Εκτός και αν δεν προκύψει αυτοδυναμία και οι συνεργασίες είναι η μοναδική λύση.

Ως εκ τούτου, και χωρίς να κάνουμε δίκη προθέσεων του ελληνικού λαού ή να προβλέψουμε το μέλλον των κομμάτων, σε μερικούς μήνες, το πολύ ένα χρόνο, θα προκύψει μια άλλη κυβέρνηση, μια άλλη πλειοψηφία στη Βουλή.

Αλλοι θα διαπραγματεύονται δηλαδή με τους δανειστές, άλλοι θα πηγαίνουν στις επόμενες Συνόδους Κορυφής για το προσφυγικό – μεταναστευτικό, άλλοι θα περικόπτουν τις συντάξεις ή θα επιβάλλουν νέους φόρους ή και το αντίθετο.

Πιθανότατα, λοιπόν, ο Αλέξης Τσίπρας να μην είναι πρωθυπουργός αλλά να επιλέξει τον γνώριμο σ’ αυτόν ρόλο του «λιθοβόλου» από το απέναντι πεζοδρόμιο.

Αν ήμουν στη θέση των δανειστών, των ευρωπαίων ηγετών, με το ενδεχόμενο και μόνο της φυγής του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ από την εξουσία, θα έβαζα μαύρες πλερέζες.

Η Μέρκελ κατά κύριο λόγο δεν θα μπορούσε να έχει καλύτερο σύμμαχο και οι δανειστές γενικότερα καλύτερο συνομιλητή. Τόσο πρόθυμο να κλείνει συμφωνίες, τόσο ικανό να περνά σκληρά μέτρα στον ελληνικό λαό χωρίς να ανοίγει μύτη, τόσο ευχάριστο στις συναναστροφές με τους ευρωπαίους ηγέτες ή με την Λαγκάρντ.

Είναι τόσο άριστες οι σχέσεις που έχει αναπτύξει ο πρωθυπουργός που δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι το επόμενο σύνθημα που θα ακουστεί στις Βρυξέλλες είναι «Αλέξη θα λέτε και θα κλαίτε».

Αν αληθεύουν οι πληροφορίες ότι ο κ. Τσίπρας συμφώνησε με την γερμανίδα καγκελάριο για επαναπροωθήσεις προσφύγων, τότε έχουμε ένα νέο δεδομένο. Για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια η μικρή Ελλάδα έδωσε χέρι βοηθείας κι έβγαλε από τη δύσκολη θέση τη μεγάλη Γερμανία.

Κι αν πιστέψουμε στις φήμες ότι η ελληνική κυβέρνηση έβαλε από τη μια μεριά της ζυγαριάς το Προσφυγικό και το Μακεδονικό κι από την άλλη ευνοϊκή μεταχείριση στην οικονομία, τότε πρέπει να δούμε ποιο είναι το κέρδος και ποια η ζημιά.

Αν δηλαδή έδωσε τα δύο πρώτα, εθνικής σημασίας, θέματα για να πάρει τη συμφωνία των Βρυξελλών, τότε τον έπιασαν κορόιδο τον κ. Τσίπρα. Αν κατάφερε να πάρει και μια παράταση στις περικοπές των συντάξεων ώστε να κάνει εκλογές χωρίς τους συνταξιούχους να κλαίνε έξω από τα ΑΤΜ τότε είναι μεγάλος… πολιτικός παίκτης.

Δίνει τα ρέστα του για την πολιτική επιβίωση του ΣΥΡΙΖΑ, έστω κι αν τα ανταλλάγματα είναι δυσανάλογα. Όμως, δεν έγινε και τίποτε. Τόσο η διαχείριση στο Προσφυγικό όσο και στο Μακεδονικό βρίσκονται εντός των πλαισίων της αριστεράς που αντιπροσωπεύει ο κ. Τσίπρας. Οπότε, ούτε γάτα, ούτε ζημιά.

Για την Ελλάδα δεν ξέρουμε πόση είναι η ζημιά κι αν αυτή είναι αναστρέψιμη…

Headlines