Πριν από σχεδόν ένα χρόνο τον Ιούνιο του 2017 το Eurogroup έλαβε ακόμη μία απόφαση για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους. Η διατύπωση όπως συνηθίζεται σε τέτοιες περιπτώσεις δεν ήταν σαφής για να δίνει περιθώρια ελιγμών στο Βερολίνο. Αρκεί να υπενθυμίσουμε  ότι για τις επιμηκύνσεις των ωριμάνσεων ανέφερε διάστημα μεταξύ 0 και 15 ετών.

Από τις αρχές Μαΐου το ΔΝΤ πίεζε όλο και πιο πολύ να καταλήξουν οι Ευρωπαίοι σε συγκεκριμένες παρεμβάσεις για το χρέος ώστε να έχει όλες τις παραμέτρους και να ολοκληρώσει την ανάλυση βιωσιμότητας χρέους (DSA) εισερχόμενο παράλληλα στο ελληνικό πρόγραμμα.

Και ενώ  όλοι οι εμπλεκόμενοι γνώριζαν από πέρυσι τον Ιούνιο την  ανάγκη λήψης μέτρων το βράδυ της Πέμπτης το Eurogroup έκανε την έκπληξη. Ζήτησε από τους θεσμούς να επικαιροποιήσουν ανάλυση βιωσιμότητας του χρέους για να προσδιοριστούν στην συνέχεια τα «εργαλεία» μείωσης του.

Επί της ουσίας αντέστρεψε την διαδικασία που ζητούσε το ΔΝΤ.  Επέλεξε μία σειρά ενεργειών που στερείται λογικής . Οι δεσμεύσεις για πρωτογενή πλεονάσματα ήταν εδώ και καιρό δεδομένες , όπως ήταν και γνωστές οι προβλέψεις για την πορεία του ΑΕΠ.

Έτσι απέμεναν τα μέτρα (τα οποία ανέμενε και η ΕΚΤ) για να γίνει μία όσο το δυνατόν αξιόπιστη ανάλυση.  Αντ΄ αυτού οι Ευρωπαίοι επέλεξαν να αναλύσουν το ελληνικό χρέος χωρίς να γνωρίζουν τον βασικότερο παράγοντα της δύσκολης  αυτής εξίσωσης.

Τις παρεμβάσεις μείωσης του. Πλέον όλα μπορεί να τα περιμένει κανείς ακόμη και μία «ετυμηγορία» περί βιωσιμότητας του.

Headlines