Μας αρέσει να κομπάζουμε ότι πρόγονοί μας ήταν οι αρχαίοι. Στηρίξαμε στις Πλατωνικές ιδέες και τις Αριστοτελικές ρήσεις, μία κάποια αίσθηση εσφαλμένης ανωτερότητας που ουδέποτε μπορέσαμε να διαχειριστούμε.

Όχι γιατί δεν ευσταθούν (πιθανόν) οι ισχυρισμοί. Αλλά επειδή η ανθρώπινη αδυναμία μας δεν επιτρέπει από μόνη της τέτοιες διανοητικές υπερβολές. Ας είναι. «Εκ των διαφερόντων καλλίστην αρμονίαν» έγραφε ο Ηράκλειτος και ενίσχυε τη φιλοσοφική του θεώρηση για την αρμονία των αντιθέσεων.

Όμως υπάρχει κάτι για να στηριχθεί η κομπορρημοσύνη μας:  πολιτιστική κληρονομιά, πολιτισμικό απόθεμα, θησαυροί του παρελθόντος . Τα παραπάνω  είτε υπάρχουν γύρω μας, σε μορφή υπέροχων ερειπωμένων μνημείων ερειπίων, είτε ως συσσωρευμένα εκθέματα παντός είδους κρατικών μουσείων.

Αααα! μουσείων… Και έτσι φτάνουμε στο Αρχαιολογικό της Αθήνας. Τόσο μόνο του εκεί κάτω στην Πατησίων, μα τόσο σιωπηλά πολύτιμο και μονάκριβο. Και μία προσπάθεια να μας τραβήξει κοντά του κάνει τώρα με τη μεγάλη έκθεση «Οι αμέτρητες όψεις του ωραίου».

Τα πανέμορφα εκθέματα, είτε είναι τα θορυβώδη αγάλματα της κλασσικής αρχαιότητας, είτε εκείνα τα μικροσκοπικά αντικείμενα καλλωπισμού.

Όσο για τα χρυσά κοσμήματα προβάλλουν στις προθήκες τους   έτοιμα να εμπνεύσουν  τους σύγχρονους σχεδιαστές  που αναζητούν αφορμές  για σύνδεση της δημιουργικότητάς τους με την αρχέγονη μνήμη  καταγωγής της δουλειάς τους.

Υψηλή τέχνη: Τρεις γυναικείες φιγούρες σφιχταγκαλιασμένες και κομψές

Όμως το ελεφάντινο μικροσκοπικό σύμπλεγμα  από την Ακρόπολη των Μυκηνών  του 15ου π.Χ αιώνα, με τρεις γυναικείες φιγούρες σφιχταγκαλιασμένες και κομψές  μέσα στην Αιγαιακή ενδυμασία τους αρκεί για να ενθουσιάσει ακόμα και αυτή την σύγχρονη, παρηκμασμένη διάθεσή μας. Ως μια ελάχιστη χειρονομία υψηλής τέχνης.

Τόσο όμως ισχυρής, ώστε η ψυχρότητα που διακατέχει όλους εμάς που κάνουμε ότι τα έχουμε δει όλα και δε μας εντυπωσιάζει τίποτα, να υποχωρεί καθώς το βλέμμα σκύβει πάνω τους.

Headlines