Στις 7 και 8 Ιουνίου ο Θάνος Μικρούτσικος θα ανέβει στο Θέατρο Βράχων στον Βύρωνα με τεράστια συγκίνηση. Οι δύο συναυλίες με τίτλο «Όσοι περπάτησαν μαζί μου», με πλειάδα τραγουδιστών, θα είναι ένα φλας μπακ στην μεγάλη πορεία του αλλά και μια συγκεφαλαίωση τώρα που ο ίδιος δοκιμάζεται από ένα σοβαρό θέμα υγείας – με σθένος και περηφάνια. Στο ισόγειο του σπιτιού του, στο Μετς, με το πιάνο, τις παρτιτούρες και τις φωτογραφίες από πέντε περίπου δεκαετίες δίσκων, λάιβ, συμπράξεων, συναντηθήκαμε με τον μεγάλο συνθέτη και συμφωνήσαμε να μιλήσει εφ’ όλης της ύλης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα καλλιτέχνη με σαφή πολιτική στάση, οργανικός διανοούμενος μιας γενιάς δημιουργών που οριστικοποίησαν το πολιτικό τραγούδι με την πιο ουσιαστική μορφή του, αν και ο ίδιος ξανοίχτηκε σε φόρμες και περιοχές της μουσικής και του τραγουδιού, με επιτυχία. Ο Πουλαντζάς, ο Μητροπάνος, το ΚΚΕ, ο Ρίτσος, η υπουργική του εμπειρία, ο ΣΥΡΙΖΑ, ο ρεαλισμός, η Ρόζα, όλα ανακατεύονται στον συγκροτημένο και γοητευτικό του λόγο.

Ερχόμουν εδώ, στο Μετς συχνά, αφού έμενε στην οδό Στίλπωνος ο Νίκος Μαμαγκάκης…
Για μένα, το ελληνικό τραγούδι έχει μια περιοχή όπου κάποια έργα σπρώχνουν τα όρια της μουσικής, «Άξιον Εστί», «Ορνιθες» στη δεύτερη μορφή, και ο «Μπολιβάρ» του Μαμαγκάκη. Μπορεί να είναι και δέκα συνολικά έργα που βασίζονται στο τραγούδι, αλλά το οικοδόμημα δεν ανήκει στον τυπικό χώρο του. Άρα είναι μια περιοχή που και είναι στο τραγούδι και βγαίνει έξω. Η «Καντάτα για τη Μακρόνησο» που έπεται αυτών αποτελείται από δεκαπέντε μέρη. Τα εφτά είναι μέρη μουσικής ατονάλ που καταλήγουν ως λύση σε ένα τραγούδι.

Ολόκληρη τη συνέντευξη μπορείτε να τη διαβάσετε εδώ:

Headlines