Η σύμπηξη μετώπου μεταξύ της Ελλάδος και των χωρών του Βίζεγκραντ με θέμα, μεταξύ άλλων, τη συζήτηση για το «Μέλλον της Ευρώπης» ενέχει αναμφίβολα αντιφατικά χαρακτηριστικά. Η στήλη θα αποφύγει να υπεισέλθει σε λεπτομέρειες. Τα γεγονότα μιλούν όμως από μόνα τους.

Η εμφάνιση και τα όσα είπε ο υπουργός Εξωτερικών της Ουγγαρίας Πίτερ Σιχάρτο, ως ασκών χρέη προέδρου των «Τεσσάρων του Βίζεγκραντ», την περασμένη Παρασκευή στο Σούνιο, δίπλα στον οικοδεσπότη του Νίκο Κοτζιά προκάλεσαν εντύπωση αλγεινή και ήγειραν πολλά ερωτηματικά.

Ο κ. Σιχάρτο μίλησε με πολύ σκληρή γλώσσα στο Προσφυγικό, είπε ότι πρέπει να αποθαρρυνθεί με κάθε τρόπο η μετανάστευση και απέκλεισε με απόλυτα κατηγορηματικό τρόπο τις υποχρεωτικές ποσοστώσεις κατανομής προσφύγων στα κράτη – μέλη.

Αναρωτιέται κανείς αν σκέφθηκε, έστω για ένα λεπτό, ότι καθόταν δίπλα στον κ. Κοτζιά, η χώρα του οποίου επλήγη όσο καμία άλλη από το τεράστιο μεταναστευτικό κύμα το 2015 και το 2016 και εξακολουθεί να είναι η χώρα πρώτης γραμμής που και πάλι κινδυνεύει να χτυπηθεί από ανάλογο κύμα.

Αλήθεια, πως ζητεί ο κ. Σιχάρτο να υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός ανάμεσα στα κράτη – μέλη της ΕΕ και να μην στιγματίζεται η χώρα του; Αυτή είναι η αλληλεγγύη που θέλει να προσφέρει; Αυτή είναι η πολιτική της κοινής λογικής και του ορθολογισμού στην οποία προηγουμένως είχε αναφερθεί; Ο ούγγρος υπουργός Εξωτερικών παρακίνησε, έμμεσα, την Ελλάδα να προχωρήσει σε επαναπροωθήσεις όσων μεταναστών εισέρχονται στην «κοινοτική επικράτεια».

Ο έλληνας υπουργός Εξωτερικών τον άκουσε αμίλητος. Αναμφίβολα, η θέση του ήταν δύσκολη, μιας και ήταν οικοδεσπότης και έπρεπε να κρατήσει και τις απαραίτητες ισορροπίες. Εχουν αλήθεια ξεχαστεί όλα όσα έλεγε εναντίον της Ελλάδος στις Συνόδους Κορυφής ο Βίκτορ Όρμπαν;

Έχουν θαφτεί στη λήθη οι σκηνές του ξυλοδαρμού προσφύγων στα ουγγρικά σύνορα; Θα δεχθούμε αδιαμαρτύρητα όλα όσα μας είπε ο κ. Σιχάρτο στο όνομα μίας, πιθανής μελλοντικής, συνεργασίας; Μήπως θα έπρεπε να ξανασκεφτούμε με ποιους θέλουμε να συζητάμε για το «Μέλλον της Ευρώπης;».

Headlines