Σε πρόσφατο δημοσίευμα κυριακάτικης εφημερίδας διαβάσαμε ότι οι τέσσερις συστημικές τράπεζες εξετάζουν νέες ιδέες, λύσεις και μεθόδους, μεταξύ των οποίων κούρεμα ως 50% (!) για όσους πήραν στεγαστικό δάνεια και κούρεμα ως και 90% (!) για όσους έλαβαν καταναλωτικό δάνειο και έκαναν αίτησαν για να υπαχθούν στις προβλέψεις του νόμου Κατσέλη.

Τελικά, ο νόμος Κατσέλη μπορεί να είναι και ο πλέον άδικος που ψηφίστηκε την εποχή των Μνημονίων. Κατά βάση, πέτυχε το εξής: χώρισε όσους έλαβαν δάνεια σε ηλίθιους και έξυπνους.

Μία μικρή μερίδα δανειοληπτών πάλευε με κάθε τρόπο να πληρώνει τις δόσεις του στην ώρα του. Προφανώς αυτοί φέρουν την ταμπέλα του «ηλίθιου».

Και πάρα πολλοί συμπολίτες τους «κρύφτηκαν» πίσω από τον συγκεκριμένο νόμο, που ιδιαίτερα στην αρχή του δεν έθετε κανέναν κριτήριο υπαγωγής σε αυτόν, για να αποφεύγουν να πληρώνουν δόσεις για μεγάλα χρονικά διαστήματα χάρη και στις μακρές περιόδους μέχρι την εκδίκαση.

Η κυρία Κατσέλη επιβραβεύτηκε φυσικά από τον ΣΥΡΙΖΑ για τη φιλολαϊκή της πολιτική, μέχρι η πραγματικότητα να μεταβάλλει τις… προτεραιότητες.

Αναμφίβολα θα υπάρξουν πολλοί που θα διαφωνήσουν με την προαναφερθείσα άποψη. Αυτό είναι φυσικό. Κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή. Αυτό που δεν είναι φυσικό είναι αυτό που κάνουν οι ελληνικές τράπεζες.

Τα ελληνικά πιστωτικά ιδρύματα δεν είναι άμοιρα ευθυνών για την κατάσταση που δημιουργήθηκε. Αναμφίβολα οι πρακτικές που ακολούθησαν (τόσο πριν όσο και κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης) δεν είναι και για να διδάσκεται σε σεμινάρια, ενώ ακόμη και σήμερα επιμένουν να αγνοούν τους «ηλίθιους».

Αναρωτιέμαι πότε ανακοίνωσαν ένα πρόγραμμα ουσιαστικής επιβράβευσης όσων δανειοληπτών δεν έπαψαν, με νύχια και με δόντια, να καταβάλλουν τα χρεωστούμενα ακόμη και στις πιο δύσκολες ώρες… Άμα δεν σε λένε «αναβαλλόμενο φόρο», δεν μετράς…

Αυτά συμβαίνουν όμως στη χώρα της… ευρείας κοινωνικής δικαιοσύνης, ιδιαίτερα σε περίοδο αριστερής διακυβέρνησης. Η διάκριση «ηλίθιων – έξυπνων».

Headlines